Νοτ σο γκουντ νιουζ (γι αυτό δεν γραφω)

Προσπαθώ με το αλλο μπλογκ να ξαναβρώ τον παλιό σαρκαστικό μου εαυτό αλλα δεν μου βγαίνει.Και δεν μου αρεσει αυτό το στυλάκι, ο σκοπός μου ήταν να βγάλω αυτά τα γαμημένα φίμωτρα και τα ταμπού που πολλές φορές σε πνίγουν. Να μιλήσω ανοιχτα. Αυτό ειχα ανάγκη, να απαλλαγώ από φόβο.

Δεν ειμαι πια τοσο νεα και οργισμένη. Πλεον, καλή μερα ειναι αυτή που δεν εχει απόγνωση. Σούπερ μέρα ειναι αυτή που μου αποφερει καποια χρήματα να ζήσουμε. Οι τραπεζες με πανε δικαστικά για ληξιπροθεσμές οφειλες 165 ευρώ η καθε μία. στις δυο κάρτες μου. Οι δόσεις των δανείων μου εχουν μείνει απλήρωτες. Το ρεύμα μου ήρθε 400 για 5 μήνες. Η γκαρσονιέρα μου δεν νοικιάζεται γιατί α) ο κόσμος δεν εχει λεφτά β) εχει ξηλωθεί το μισό παρκέ.
Προσπαθώ να αλλάξω την διαρρύθμιση του σπιτιού για να κάνω πάλι τατου ή μαθήματα όμως δεν θέλω στην πρώτη περίπτωση τον καθένα στο σπίτι μου, β) ειμαι καινούργια σε πολύ μικρή κοινωνία και δύσκολα με αποδέχονται.
Ενας γνωστός μίλοησε για μένα σε μια ταβέρνα, και καπάκι ματαίωσε το ραντεβού μας και πήγε αυτός να τραγουδήσει χωρίς αμοιβή. Μετα αναρωτιόταν γιατί  δεν ήθελα να πάω να μιλήσω για δουλειά με το αφεντικό. Με τι συνθήκες να διαπραγματευτώ την αμοιβή μου; Απογοητεύτηκα.

Μπορεσα, με την τελευταία μου δουλειά να πάρω πετρέλαιο, αυτό μου δίνει λίγη παρηγοριά.
Είμαι πολυ στα κάτω μου τελευταία.

Πάρκαρα κατα λάθος 7 το πρωι μπροστα σε ενα παρκινγκ για να ρωτήσω κατι καποιον που ήταν στην γωνία της λαικής. Και κλειδωθηκα απ'έξω. Ετρεξα ως το σπίτι και γύρισα για να βρω εναν τύπο να ουρλιάζει που τον έκλεισα. Του ζήτησσα συγγνώμη, πήγα να του εξήσβω αλλα μάταια. "Θα στο καψω, θα στο διαλύσω" ΄φωναζε και μου φάνηκε περίεργο να πει κατι τετοιο. Δεν μίλησα και εφυγε. Αργότερα ανακάλυψα οτι ειχε κλωτσήσει και χαλασει την πόρτα του συνοδηγού σε 2 σημεία. Καταθλιψη. Για το  μένος, την κακία. Εφταιξα, αλλα με σοκαρε η ευκολία  με την οποία επραξε ετσι.

Η μανα μου εμπλεξε με Σαιεντολογους. Νιώθω τοσο μόνη....