A woman in this city...©

Δεν βρίσκω που πήγε ο σχόλιο για το ντοκιμαντέρ. Το χω δει. Αλλα σ ευχαριστώ :)

'Οσοι με ξέρουν καλά, ξέρουν οτι ταλαντεύομαι συνέχεια από εξτρίμ αυτοπεποιθηση, και μια ενοχική κάπα που με σκεπάζει σε όλους τους τομείς. Οταν υπάρχει απόρριψη, εγώ φταίω, κάτι που κάνω, δεν είμαι αρεστή.
Κοιτάω πάντα να βρωτον φταίχτη σε μένα.
Και καταλήγω μετά από διάφορα χαστούκια που όλο και δυναμώνουν (γιατί δεν βάζω όρια, αφού ψάχνω στην δική μου συμπεριφορά την αιτία), να καταλήγω στο εξής συμπέρασμα, μετά από την σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι, οτι τελικά δεν έφταιγα εγώ, ήμουν η αφορμή ίσως, πιθανόν, αλλα η συμπεριφορά των άλλων είναι τελικά απαράδεκτη.




Δεν έχω δύναμη να γράψω εδω αυτά που έγραψα χτες βράδυ στον υπολογιστή μου.
Θα τα φέρω με τον σκληρό μου και θα τα ποστάρω αύριο.

Οταν αρχίζω να γραφω, έστω και στις Μπουκιτσες, ξέρεις οτι δεν είμαι καλά.
Διάβασε πίσω από τις γραμμές να καταλάβεις.
Τα ίδια Παντελή μου τα ίδια Παντελάκη μου.

Εχω λίγες μέρες που δεν είμαι καλά.
Γίνονται πολλά στη δουλειά και δυστυχώς μετα από 3 μήνες κοντά που προσπαθώ και προσπαθώ, βλέπω οτι δεν υπάρχει τίποτα που να μπορώ να κάνω για να γίνω αποδεκτή.
Εχω χάσει την διαθεση και το κουράγιο μου.

Χτες δεν πήγα δουλειά. Ενιωθα οτι αν μου έλεγαν το παραμικρό θα έφευγα. Και δεν θέλω.
Μου αρεσει αυτό που κάνω και είμαι τελικά καλή σ αυτό.
Βγήκα λοιπόν στον κήπο μου και χάζευα τις κότες για κανένα 15 λεπτο. Ξεχορτάριασα, φρόντισα, έκοψα, μάντρωσα.

Ενιωσα άλλος άνθρωπος.

έπεσα σε ενα σάιτ για μωρά, μόνο και μόνο γιατί έχει το σλόγκαν που είχα βάλει στο βιβλίο μου. Μου κίνησε την περιέργεια, όσο να ναι. Τόσα γραπτά μου εχω δει στο διαδύκτιο, μη χέσω.
Και πεφτω σε ένα άρθρο που βαρύγδουπα δήλωνε οτι " ο τοκετός κατ οικον ειναι επικίνδυνος"
και βάζει για πηγή μια βρετανική εφημερίδα.
Και πάω να δω
Γιατί, στην Βρετανία, οι τοκετοί στο σπίτι ειναι μεγάλη πληγη για την οικονομία των γιατρών. Γιατί στην Βρετανία το θέμα είναι αμφιλεγόμενο, όπως η έκτρωση στην Αμερική.

Θεωρω τέτοια αναπαραγωγή άρθρων χωρίς στοιχεία, χωρίς προσωπική έρευνα, για να γεμίσουμε τις σελίδες μας, ντροπή.
Αλλά αυτή ειναι η προσωπική μου άποψη και ποιος με ακούει εμένα;

Κιας γέννησα στο σπίτι μετά από πολλή έρευνα, κιας έγραψα βιβλίο γι αυτό, κι ας ζύγισα τα υπέρ και τα κατα αφού έμαθα τι συμφέροντα υπάρχουν παντού.

Και μενα χέσε με. Τις χιλιάδες γυναικες ποου γεννησαν στο σπίτι δεν μπόρεσαν να τις βρουν; Αυτες που μπήκαν κάτω από το νυστερι χωρίς λόγο στα μαιευτήρια; 'Η εστω, ν…

Συμμαθητές της κόρης μου δείχνουν να είναι 12.
Συμμαθήτριά της έχει αρχίσει να έχει τριχοφυία.
Και αναρωτιέμαι... είναι δυνατόν να μην βλεπουν οι γονείς την άμεση σχέση με τις ορμόνες στα κρέατα και τα γάλατα με την υπερβολική ανάπτυξη ενός σώματος σε άγουρο μυαλό, και τους κινδύνους και τις δυσκολίες που αυτό αποφέρει;


Μου λένε οτι η κόρη μου ειναι ακόμα "μωρό".
Και χαιρομαι τοσο, όσο δεν φαντάζονται.
Οχι γιατι θέλω να ειναι μωρό (ένας θεός ξέρει πόσο θέλω να μην την φροντίζω σε μεγάλο βαθμό και να ειναι πιο αυτόνομη)
αλλα γιατί βλέπω μια φυσιολογική εξέλιξη ενος οκτάχρονου παιδιού.

σημερα έχω νέυρα
Μου την δίνουν όλες αυτές οι εταιρίες που με πρήζουν (άλλες κάθε μέρα άλλες κάθε δυο μέρες) για το χρέος στις πιστωτικές μου.
Βάζω λεφτά, τους τόκους η τράπεζα τους παίρνει, αντε γαμηθείτε στην τελική. Με το να με παίρνεις ΚΑΘΕ μερα για "ενημέρωση" τάχα μου, είναι παρενόχληση.
Να πάρω την γενική γραμματεία καταναλωτή μου λένε κάποιοι. Ελα μου όμως που η μία εταιρεία δεν ακούγεται καθαρά το όνομα της και δεν μπορώ να την καταγγείλω (και το νουμερο -τι βολικό- δνε υπάρχει στον κατάλογο)

Προβληματίστηκα αυτές τις μέρες
Φανταστείτε 2 γυναίκες. Η καθε μια παντρευεται άντρα άλλης εθνικότητας.
Η μια πχ είναι βραζιλιάνα και παντρευεται Ελληνα και η άλλη ελληνίδα και παντρευεται Αμερικάνο, ας πούμε.
Και δυστυχούν στον γάμο τους.
Και οι σύζυγοι τις απειλούν.
Οτι θα πάρουν το παιδί οτι θα τις απελάσουν από την χώρα, ότι ότι ότι...
Τώρα τελευταία άκουσα πολλα περιστατικά και αναρωτήθηκα πόσο πολύ προχωρήσαμε τελικά από την εποχή της κακοποιησης (ξύλο) και της απελευθέρωσης.


Δεν έ…

Κάθε πρωί θα συμβεί κάτι. Αν δεν το σκάσει ο λαγός, θα το σκάσουν οι κότες, ή θα πάει η γάτα του γείτονα στα φασολάκια μου.
Σήμερα το μικρό σκυλί μπλέχτηκε στην αλυσίδα του μεγάλου από το λαιμό και πνιγόταν. Η κόρη μου τα έκανε χειρότερα με το να πλησιάσει, κάτι που έκανε το μεγάλο να τεντώσει πιο πολύ την σλυσίδα. Και έμεινε εκεί, φοβισμένη, ή για να μην λερώσει το φόρεμά της, δεν ξέρω.
(Αφησα και τα δυο σκυλιά ελευθερα και σταυρωσα τον κήπο μου σήμερα)

Το τελευταίο διάστημα της φωνάζω πολύ και γενικά με κουράζει. Δεν ακούει, κάνει τα δικά της, είναι αφηρημένη, και ενώ ξέρω οτι ειναι συνηθισμένο για τα περισσότερα παιδιά, το δικό μου είναι ιδιαίτερα υπάκουο και αυτή η αλλαγή αν και υγιής(;), μου δίνει στα νεύρα.
Ας πούμε προχτές, μετά από 3 μέρες συνεχής ανυπακοής ( η μια μάλιστα στοιχισε τα φρένα στο ποδήλατό της με αποτέλεσμα να την πιάσω από τον αγκώνα λίγο πριν βγει στον πιο κεντρικό δρόμο, αφού τα είχε σπάσει και δεν μπορούσε να σταματήσει. Ευτυχως που φώναξε και προλαβα), έπεσα κα…