Ράμπλινγκς

'Οσοι με ξέρουν καλά, ξέρουν οτι ταλαντεύομαι συνέχεια από εξτρίμ αυτοπεποιθηση, και μια ενοχική κάπα που με σκεπάζει σε όλους τους τομείς. Οταν υπάρχει απόρριψη, εγώ φταίω, κάτι που κάνω, δεν είμαι αρεστή.
Κοιτάω πάντα να βρωτον φταίχτη σε μένα.
Και καταλήγω μετά από διάφορα χαστούκια που όλο και δυναμώνουν (γιατί δεν βάζω όρια, αφού ψάχνω στην δική μου συμπεριφορά την αιτία), να καταλήγω στο εξής συμπέρασμα, μετά από την σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι, οτι τελικά δεν έφταιγα εγώ, ήμουν η αφορμή ίσως, πιθανόν, αλλα η συμπεριφορά των άλλων είναι τελικά απαράδεκτη.




Δεν έχω δύναμη να γράψω εδω αυτά που έγραψα χτες βράδυ στον υπολογιστή μου.
Θα τα φέρω με τον σκληρό μου και θα τα ποστάρω αύριο.

Comments

Ανίτα said…
Μάλλον πρέπει να ρίξεις δύο μούντζες και να φύγεις για διακοπές :)
yannis said…
Πρέπει να βάζεις και λίγο νερό στο κρασί σου. Διαφορετικά οδηγείσαι στο σημείο να ζεις μόνος σου, όχι απαραίτητα κακό αν σου αρέσει ή το έχεις συνηθίσει.
Μάλλον παίζει ρόλο και το ότι ως μονοχοπαίδια έχουμε κάπως ιδιαίτερη-ασυμβίβαστη συμπεριφορά.
Heliotypon said…
Μάλλον διακοπές χρειάζεσαι. Διακοπές κι από τα self-χαστούκια! :-)