Προσεχε τι λες

 Με εβγαλε απο φιλη καποιος που συμπαθω γιατι εκανα λαικ στο βιντεο του Πετρακου, και με ηπιους τονους μου εξηγησε οτι εβγαλε 300 ατομα απο το προφιλ του σε ο,τι ειχε σχεση με τον κωρονοιο.

Απορησα και στεναχωρεθηκα, οχι γιατι με "απερριψε" η γιατι με θεωρει "επικινδυνη" αλλα γιατι ζουμε σε καιρους που  ο καθε ενας απο μας, θεωρει οτι κατεχει την αλήθεια, εχει δίκιο, και οι αλλοι ειναι εχθροι. Της υγειας μας, της οικονομίας μας, της χωρας μας και βαλε ό,τι αλλο θέλεις.

Πιασαμε την κουβεντα, οπου προσπαθουσα να του εξηγησω ποσο επικινδυνο θεωρω εγω την απουσια διαλογου, ανεκτικοτητας, το ποσο τρομακτική ειναι η ιδεα ενος εθνους που ακολουθει πιστα τις ιδεολογιες, τα δογματα, την κατευθυντηρια γραμμη, και οπου καθε διαφορετική φωνη χλευαζεται, απορριπτεται, καταπατειται και καταδιωκεται, στο τελος.

Οι ναζι επεισαν τους Γερμανους οτι οι εβραιοι εφερναν τυφο. Ετσι τους φορτωσαν στα τρενα. Με την ελλειψη ανοχης, τον φοβο, και την κατευθυντηρια γραμμη.

Η ειρωνια της υποθεσης ειναι οτι το λαικ μου δεν ηταν γι αυτα που ελεγε ο Πετρακος, αλλα για τον τροπο που μιλουσε, που ηταν μεστος, χωρις παθος και φανατιλα, με λινκ και επιχειρηματα. Εκανε ο,τι κανει καθε καλλιτεχνης κατα βαθος, εκφραζοταν.

Οταν επεσαν οι περισσοτεροι δημοσιογραφοι φιλοι μου να τον χλευασουν δημοσια δεν τους εβγαλα, δεν τους μπλοκαρα, συζητησα, επισημανα το χαμηλό επιπεδο που εκεινος ειχε αποφυγει. Αυτο μου ειχε αρεσει. 

Βρισκομαστε σε μια εποχη οπου καλουμαστε να παρουμε θεση η μαλλον να μην παρουμε καμια θεση.  Η γραμματεας του γιατρου μου με ειρωνευτηκε οταν ζητησα να κανω το τεστ εκει καπου τον Απρίλιο, και αν και ειχε δυναμη να με σταματησει, δεν της κακιωσα. Ειδα τον φοβο της.

Τωρα σχεδον δε μου μιλάει, με θεωρει προβατο της προπαγανδας.  Μου φαινεται αστειο να τρωω απορριψη απο καποιον που με θεωρει  "κατα της μασκας" και μιας που με θεωρεί "υπερ της μασκας". Και οι δυο διωχνουν απο κοντα τους οποιον δεν τους δινει δικιο, δεν λεει τα ιδια, και φτιαχνουν μια πραγματικότητα ξερη, αγονη απο διαλογο, ιδεες, εκφραση.

Οταν ειχε βγει η ΧΑ οι μισοι δικοι μου την ψηφισαν, οι αλλοι μισοι Συριζα, και μερικοι στο κεντρο. Μαλωσα με πολλους γιατι με εβριζαν για την θεση μου που ηταν, παρα την απεχθεια μου για την ΧΑ, ουδετερη απεναντι τους. Αρνιομουν να δω τους αλλους ως ενα μικρο στενο κουτακι με ταμπελιτσα.  Ειδα αυτη που ψηφισε ΧΑ γιατι φοβοταν και συγκινηθηκε για το φαι που μοιραζαν στους γερους. Αυτη που ποτε στην ζωη της δεν κακολογησε αλλους ουτε πειραξε ανθρωπο. Αυτη που μεχρι και σημερα χαρακτηριζω τον καλύτερο ανθρωπο που γνωρισα ποτε. Εκει καταλαβα οτι ο καθενας απο μας διανυει τα μονοπατια στην ζωη του και πραττει αναλογα με το τι εχει ζησει.

Μονο στην περιπτωση του Ζακ πηρα θεση και μπλοκαρα, αλλα ηταν λογικο, αφου για μενα ηταν προσωπικο, ο φιλος μου ειχε πεθανει και εβγαινε ο καθε ενας να πει την μαλακια του.

Τα βαζουν με τον Τζων Κλιζ στο τουιτερ γιατι αρνειται να παρει θεση στο θεμα της Ροουλινγκσ και το τρανσφοβικό τουιτερ της.  Προσπαθουν  να τον βαλουν σε ομαδα. Αν δεν εισαι μαζι μας, εισαι μαζι της. Αν δεν τοποθετεισαι, εισαι κατα. Και ο Κλιζ ειναι πανεξυπνος, αρνειται να παιξει το παιχνιδι. Διατηρει το δικαιωμα του να εκφραζει ο,τι θελει, οταν θελει, οπως θελει.

Και ειναι ειρωνια να βλεπεις ανθρωπους να μαχονται για την ανεκτικοτητα αλλα να μην ανεχονται. Ανρθωπους να πολεμανε τον ρατσισμο αλλα να ειναι ρατσιστες... με τους ρατσιστες. Μην παρεξηγηθω, χαιρομαι ως τα βαθη της ψυχης μου που επιτελους αρχιζουν να γινονται αλλαγες, ειδια με το #μιτου. Καιρος ηταν. Ομως το τραβαμε στο αλλο ακρο. Και αυτο μ'ενοχλει. Γιατι αν το πω η το γραψω, αυτοματα ειμαι με τους αλλους.  Σε τι διαφερον αληθεια τοτε οι μεν με τους δε; 

Α, ναι στο αντικειμενο.

ΟΙ νοημονες ανθρωποι δεν χρειαζονται αστυνομια σκεψης, και εκφρασης, συνηθως δεν ενεργουν κατα των αλλων. Δεν προσπαθουν να ξεσηκωσουν αλλους να ακολουθησουν τα πιστευω τους απλα τα εκφραζουν. Δες τι εγραψε η Ροουλινς, δες τι λεει ο Τραμπ, την διαφορα. Το ενα ειναι εσωτερικο πιστευω, το αλλο ειναι παρακινηση.

Με ενοχλει αυτη η αστυνομευση, ειτε γινεται με απορριψη, ειτε με βρισιδια.  Το να κλεισεις το στομα του αλλου με την βια η την "βια" δεν γεφυρωνει τις διαφορες, δεν δημιουργει εδαφος για διαλογο, απλα φιμωνει, και ο,τι δεν εκφραζεται θεριευει, παιρνει διαστασεις, σαπιζει την ψυχη.

Οπως οταν θυμωνεις και πετας ενα αντε γαμησου και εκτονωνεσαι.

Με ενοχλει η πολιτικη κορεκτιλα που ισωπεδωνει τα παντα.  Ειναι ολοι οι τρανς γαμω τα παιδια; Εχουν ασυλια αυτοι που ειναι καφροι, γιατι ειναι τρανς η γκει; ( προσοχη στο κομμα).  Πηρα αυτο το παραδειγμα, αλλα αντι για τρανς βαλε ο,τι αλλο αυτες τις μερες ειναι ταμπου και φλεγον θεμα.

Δεν ειμαστε το χρωμα του πετσιου μας, ουτε η σεξουαλικοτητα μας, ουτε η εθνικοτητα μας, ουτε το γενοος μας, ουτε ολα αυτα τα δεκανικια που χρησιμοποιουμε ως αλλα μελη, μπρεδευοντας τα μπουτια μας και το μυαλο μας.

Γι αυτο δεν φτυνω κανεναν, δεν σβηνω κανεναν παρα μονο αν δειξει κακια, καφριλα, χωρις συναισθηματική φορτιση. Γιατι θελω να βλεπω και τον εξυπνο και τον βλακα, και τον αρνητη του ιου, και τον θεοφοβουμενο, και τον ινσελ, και τον οπαδο του εμβολιου, και τους αντιβαξ και ολους αυτους που συνθετουν ενα δειγμα του κοσμου που ζουμε, και με βοηθαει να δω τον κοινο παρανομαστη, τον φοβο.

Με βοηθαει να καταλαβω σε τι κοσμο ζω, και να ειμαι ετοιμη. Και κυριως μου μαθαινει οτι αυτο το διαστημα δεν ειναι εξυπνο να γραφεις τις σκεψεις σου, την ιδεολογια σου, την θρησκεια σου, τις πολιτικες σου πεποιθησεις  πουθενα, γιατι το καζανι βραζει.

Και για μενα, αυτο ειναι το πιο επικινδυνο απ'ολα. Με καθηλώνει.

Δεν με καταλβε, δεν ακουγε τι του ελεγα, για κεινον ημουν απο τους "αλλους" και σκεφτηκα, ποσο κριμα ηταν και ποσα εχανε, τελικα κοβοντας απο την θεα του την ποικιλια. Ποσο ευκολα παρεξηγουσε την ουδετεροτητα, αλλα και την αντιθεση, ως ριζα του κακου.  Αλλα οπως ειπα, ολοι εχουμε το δικό μας μονοπατι να διαβουμε, και αν και ολονων οι καρδιες μας χτυπανε στον ιδιο ρυθμο το 2020, δεν καταφεραμε να ενωθουμε, παρα χωριστηκαμε περισσοτερο.  Επιστημονοφιλοι κατα των θρησκόληπτων ( ξεχνωντας οτι η επιστημε ξεκινησε απο θεωριες και ανοιγμα μυαλου, και συνεχη ανακαταταξη των δεδομενων), γυναικες και αντρες, νεοι και γεροι, ισλαμιστες και χριστιανοι, αραβες και εβραιοι,  εμβολιοφιλοι και αντι εμβολιαστες, θηλαζουσες και μπιμπεροφιλες, και η λιστα ατελειωτη.

Κουραζομαι μονο και μονο που τα σκεφτομαι, αλλα δεν θα αλλαζα το παζλ με μονοχρωμια με τιποτα. Δεν θα εχτιζα αμμο γυρω απο το κεφαλι μου, αφαιροντας ο,τι δεν μου αρεσε να βλέπω. Γιατι με καθε αφαιρεση, με καθε κλεισιμο στοματος, γινεται η δικη μου θεα πιο σκοτεινη, πιο στενη, πιο ανενδοτη.

Και πως θα εξελιχτω εγω μετα, αν εχω βγαλει ολους τους ανθρωπους γυρω μου ως βλακες, επικινδυνους η αχρηστους; Πως θα μαθω να ξεχωρίζω πραξεις απο σκεψεις, πως θα δω τον εαυτο μου σ'αυτους, μαθαινοντας συμπονοια, υπομονη και κατανοηση, ανεκτικότητα, ανθρωπια;

Να προσεχετε.