Big borther Greece #change the law

 Διαβαζω εδω και δυο τρεις μερες για το Κρητικό του Μπιγκ Μπραδερ και τη κατακραυγη της κοινωνιας και για να ειμαι ειλικρινής, δεν μπορω να χαρω γιατι το βλέπω σαν μια μεγαλη φουσκα. Οι βιαστες δεν κοκορευονται. Η κατακραυγη του τυπου ειναι οτι δεν εχει καταλαβει οτι η εποχη του ΣΕΡΝΙΚΟΥ που γαμαει και δερνει και χαχα με τους φιλους αλλαζει. Αυτο ναι, οντως ειναι μια πραγματική αλλαγη. Αλλα αν μιλαμε για βιασμους, μηπως να αλλαζαμε τον ποινικό κωδικα με την ιδια θερμη; Ποση ειναι η ποινή; 6 χρονια; Ο παπαχρόνης ειναι εξω εδω και καμια δεκαετια, και δεν ήταν ενας βιασμος, ηταν και φονος.

Μηπως να αρχισουμε να βλεπουμε τους σπορους που δημιουργουν αυτη τη κοινωνια; Απο το να μην επιτρεπουμε σε ενα ανθρωπινο πλασμα να κανει ο,τι θελει με το σωμα του, με τη ζωή του, και τον τροπο που τα μεγαλωνουμε; Καποτε ο γαμος ηταν ο στοχος, γιατι μια γυναικα μονη ουτε να ψηφίσει δεν μπορουσε η να εχει τραπεζικό λογαριασμο. Η παρθενία ηταν το αγαθο οτι ηταν φρονιμη, δεν θα δημιουργουσε προβληματα στον αντρα. Αβγαλτη, αθωα. Και οσο πιο μικρή τοσο πιο καλα. Την εζησα αυτη την εποχη, ειχα πατερα δημιουργημα της εποχής του, βιαιος με στοχο να μην του λερωσω το κουτελο. Ειχα γειτονες που με εβλεπαν να βγαινω τα βραδυα απο το τρελλοσπιτο, και ελεγαν στα παιδια τους να μη με κανουν παρεα. Ειχα φιλους που απο την μια μου ελεγαν οτι με ονειρευτηκαν το βραδυ και την επαιξαν και χαμογελουσα αμηχανα μη ξερωντας τι να απαντησω γιατι εσωτερικα ουρλιαζα "και τι με νοιαζει εμενα, γιατι μου χαλας τα οποια συναισθηματα αγαπης ειχα για σενα;" Και απο την αλλη ελεγαν σε φιλους οτι με πήδηξαν, ετσι, για να κανουν εφε. Μου αρεσε να χορευω, αρα μου αρεσε να προκαλω. ΅Εχω υποστει βιασμους. Οχι μεταφορικά, κυριολεκτικα. Ο πρωτος μου φιλος ειχε αναλαβει να με μαθει να φιλάω, να χαισδευω, και οταν δεν ενιωθα ετοιμη, ετρωγα χαστουκια. Ημουν μικρή, δεν καταλαβαινα, νομιζα οτι αντιδρουσε γιατι ενιωθε ασχημα, οτι ισως πιστευε οτι τον σιχαινομουν. Τσακονωμασταν, κι ετσι με την αντιδραση δεν εβλεπα ποσο ευαλωτη, ποσο μικρή ημουν. Τωρα το βλεπω, και οσο περνανε τα χρονια, τοσο θυμωνω για την ζωη της μικρής αυτης. Αυτο συνεχιστηκε για 3 χρονια, μεχρι τα 19 μου. Παραπανω δηλαδη, γιατι ημασταν μαζι απο τα 13, αλλα μετραω απο την πρωτη σεξουαλική επαφη. Προσφατα του μιλησα. Ξέρω οτι δεν καταλαβαινει τι εκανε. Οταν κλεισαμε ζωγραφισα εικονες βιας, αιματος και ξεσπασα ενα κακο σπυρι που δεν ήθερα καν οτι ειχα μεσα μου. Αρχισα να βριζω, να σηκωνω τοιχους, να μην ειμαι αρεστη, να μην εικαι καθως πρεπει, για να εχω κοινωνική ζωη, χωρις να ειμαι ερωτικό αντικειμενο. Ερωτευτηκα εναν ανθρωπο που με ήξερε, που δεν με εκρινε, αλλα που δεν μπορουσε να αντεξει το βαρος του να ειναι με μενα, μια γυναικα με "φημη". Ασχετως αν ήθερε οτι τιποτα δεν ηταν αληθεια. Ομως τα βραδια, ερχοταν να με βρει, κι ας ειχε ξεκινησει σχεση με αλλη. Μεχρι να τον μαθει, ημουν βολική. Προχωρησα στη ζωη μου και βρεθηκα με συναδελφο στο κεντρο που τραγουδουσα στην Κυψελη. Ειχα βαλει και το τραγουδι ως αλλο αλικο γραμμα στο προφιλ μου. Τι κι αν τραγουδουσα σε ξενοδοχεια τζαζ, ημουν τραγουδιαρα. Βγηκαμε ολοι μαζι ενα βραδυ και με πήγε σπιτι. Επεμενε να ανεβει γιατι ειχε πιει πολυ , δεν ήθελα, ντραπηκα, ανεβηκε, του εφτιαξα καφε με το παλτο μου ακομα, τον βρηκα αναισθητο, χωρισα το καναπε κρεβατι, επεσα για υπνο- σχεδον λιποθυμησα, γιατι συνηθως εχω πολυ ελαφρυ υπνο, και ξυπνησα γυμνη με αυτον μεσα μου. Σηκωθηκε γρήγορα ντυθηκε και εφυγε και μου πηρε χρονο να καταλαβω τι μου συνεβει. Οτι πρεπει να με ειδε αναισθητη, οτι ποτε δεν του ειχα δωσει δικαιωμα, ουτε καν να πιστεψει οτι μου αρεσε, οτι ναι, βιασμος δεν ειναι παντα βιαιος και με αγνωστους. Μου πηρε χρονια να το ανακαλυψω γιατι προσπαθησα να το καταχωρήσω ως μεθυσι πηδημα, αλλα με ενοχλουσε γιατι ποτε δεν πηδουσα μεθυσμενη καποιον με τον οποιο δεν ειχα σχεση, δεν ημουν τρελλη να ειμαι τοσο ευαλωτη, και ποτε δεν μεθυσα τοσο απο ενα ουισκι. Ουτε ποτε συμμετειχα στο "πηδημα". Ακομα και σημερα με ενοχλει. Δεν ξερω τι θα κάνω αν τον πετυχω ποτε. Ενα αλλο περιστατικο ηταν οταν ενας που κοκορευοταν στους φιλους του, κανονισε να με στριμωξουν στο βουνο και οι 9 για να με "περασουν". Ημουν 17. Την γλιτωσα εκεινη την ημερα, και οταν τον ειδα χρονια μετα στην Αθηνα, μου εκανε χαρουλες και δεν θυμοταν τιποτα. Χιλια συγγνωμη μου ζητησε και μου φανηκε πιο μικροκαμωμενος, πιο ζαρωμενος χωρις την συνοδεια του. Η νοοτροπια του βιασμου ξεκιναει απο την διαφημηση που δειχνει την γυναικα ως αντικειμενο χρήσης. Οταν αντικειμενοποιεις μια γυναικα, τις γυναικες, επερχεται η βια, αναγκαστικα και μαθηματικά. Η νοοτροπια του βιασμου ειναι οταν λες στον γιο σου να εχει κατακτησεις, και στην κορη σου να προσεχει. Οταν ακους φιλο σου να λεει οτι αυτη ειναι ευκολη, κι αυτη για σπιτι. Οταν θεωρεις ακομα οτι η αντροπαρεα ειναι ωραιος ορισμος. Οταν το σεξ εχει φυλο, και η ευχαριστηση του σεξ πρεπει να εχει φυλο και πρεπει. Οταν δεν μπορεις να δεις τη γυναικα ως φιλη, πριν κατα και μετα την σχεση σας. Οταν δεν μπορεις να την καταλαβεις, να την πονεσεις, να την εκτιμησεις, περα των δυο ρολων και τις χρησημοτητα που τις δίνεις. Οταν σου λεω ενας ανθρωπος πηδηχτηκε με αλλους 50 ως τωρα και αλλαζει το σκεπτικό σου αν σου πω οτι ειναι γυναικα. Οταν θεωρεις οτι σου πεφτει λογος τι εχει κανει πριν σε γνωρισει. Οταν θεωρεις οτι το σεξ ειναι οτιδηποτε αλλο απο προσωπική υποθεση, και οταν πετας καθε λιγο και λιγακι κουβεντες που ειτε δυναμωνουν την σεξουαλική σου δυναμη, η αποδυναμωνουν τον αλλον. Η κοινωνια που βιαζει ειναι αυτη που σιωπα, αυτη που συνναινει, αυτη που δεν καταλαβαινει καν το ποσα λιθαρακια βαζει στον τοιχο παρα μονο οταν φτασει στο υψος του ματιου. #changethelaw