Hysterical Housewives

ή εναλλακτικά, όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα, τον τρώνε οι ΚΟΤΕΣ.

Να εξηγήσω όμως από την αρχή.
Εγώ εχω μια κολλητή, ωραία;
Την έχω από 11 χρονων, έγινε και νονα του παιδιού.
Η κολλητη εχει μια μαμά που ειχε δική της κολλητη.
Η κολλητή της μαμάς είχε παιδια, τα οποία έκαναν παρεα με την κολλητή μου και την αδερφή της.
Καλά ως εδώ;
Ιφ νοτ, ριγουάιντ.

Τα παιδια αυτήνης δεν ειδαν με καλό ματι την εισχωρηση μου στον κύκλο, αφού πολύ σύντομα έγινα η "καλύτερη φίλη" των παιδιών.
Ζήλειες, μαλακιες.
'Ελα όμως που κράτησε μέχρι τώρα.
Προσωπικά εγω εκεινα τα παιδιά δεν τα πολυσυμπαθούσα. Υπήρχαν λόγοι, φυσικά.
Μπορεί να με ενοχλεί ο κόσμος γενικά ως συμπεριφορές αλλα αντιπαθειες δεν μπορώ να πω οτι εχω, γενικά αδιαφορώ, δεν ασχολούμαι τοσο.
Τα παιδιά εκείνα λοιπον δεν με συμπαθουσαν, δεν τα συμπαθούσα και πολύ απλά δεν κάναμε παρεα. Μια δυο τρεις φορές που αναγκαστηκαμε, κόντεψε να μου πέσει το κεφάλι από την ανοησία και την επιπολαιότητα που με περίκλειε ως ροζ συννεφάκι.

Πριν λίγα χρόνια εγραψα για εναν τύπο που μου βούτηξε το παιδί από τα χερια και αγρίεψα που δεν μου το εδινε πίσω. Ο αντρας αυτηνης ήταν.(της κόρης της κολλητής της μαμάς, θα την ονομάσουμε "αποτετοια")
Η ίδια δε πριν λίγα χρόνια εβγαλε τετοια χολή για την κολλητή μου όταν την συνάντησα στον δρόμο που μου ρθε να την χαστουκίσω. Φαινοταν η ζήλεια, η κακια και θεωρησα απαραδεκτο που τα έλεγε σε μενα.
Απαραδεκτο.
Φωναζε μες τον δρομο, ασ'τα να πανε.

Αυτα για εισαγωγή.
Το καλοκαίρι λοιπον, η κολλητή μου μου είπε οτι η αποτέτοια της μίλησε για μια εταιρεία στατιστικής, εδώ κοντά με παρτ τάιμ ωράριο. Της είπα να μάθει την διεύθυνση, ειδικά όταν έμαθα οτι η λεγάμενη θα πήγαινε σε άλλη εταιρία να δουλέψει.
Πήρα την διευθυνση λοιπον, και πήγα, χτες πρώτη μερα. Και πεσαμε φάτσα καρτα.
Μιλήσαμε όπως κάνουν οι γυναικες οταν βρίσκονται, όλα μια χαρά.

'Οταν ήρθε η ώρα να υπογράφω τη συμβαση και τεθηκε το θέμα του μπλοκ παροχής υπηρεσιών, με ρώτησαν αν ειχα καποια γνωστή να παρει τα σημερινά μου χρήματα( ασχετα αν πληρωνομαστε σε 2 μήνες, αυτές οι "ερευνες" θα φύγουν σήμερα.) Είπα οτι γνώριζα καποια και να την ρωτήσω αν θέλει.
Πήγα, ρωτησα την απαυτήν, ειπε ναι, τελος.

Σήμερα το πρωι πριν πάω στην δουλειά μίλησα με τον λογιστή μου ο οποιος μου είπε οτι δεν με συμφέρει να κόβω καθημερινά δελτία, και οτι εφοσον εχω τεβε κανονικά από τα 5.09 που δίνουν, αφού αφαιρούν το ικα, θαπρεπε να παιρνω περισσοτερα αλλα ειναι στην ευχέρειά τους.
Ανέβαλα λοιπον το ταξίδι στην εφορία και πήγα για δουλειά, όπου με υποδεχτηκε η απαυτή μες την ένταση και την υστερια.
"Εγω δεν κοιμήθηκα χτες, μου ειπε ο άντρας μου οτι θα πληρώσω φόρο και εχω στγαστικό δάνειο και..."

Προσπάθησα να της πω οτι δεν θα πλήρωνε τίποτα και οτι για 17 μιση ευρώ ειναι γελοίο να τρελάινεται έτσι αλλά ως συνήθως δεν άφηνε άλλον να μιλήσει και θυμήθηκα γιατί την αντιπαθούσα τελικά τόσο.
"'Εγω χτες μιλησα με δικηγόρο κα μου ειπε οτι δεν έπρεπε να το κάνεις αυτό..."
Εκει τα πήρα 1) για το ψέμα 2) για την κατηγορία.
"Για κατσε ρε συ, σε ρώτησα..."
'Με ενημέρωσες κατόπιν εορτής! και δεν έπρεπε, δεν εισαι εντάξει..."
Αρχισε να μας κοιταει όλο το γραφείο και άρχισα να νιωθω άβολα αλλα και θυμό για τις άδικες κατηγορίες.
Ενταξει, μπορεί να μην ξέρει, και να πανικοβλήθηκε, αλλα όλο αυτό ήταν πολύ κακογουστο.
Σήκωθηκα να φύγω.

'Τσατίζεσαι κιολας;" μολυ φώναξε.
(ναι, ειδες, παω να βγω από πανω)
"Ναι, δεν μπορώ να ακούω μαλακίες", της απαντησα.
Για το επόμενο δεκάλεπτο μουρμουραγε με αλλες.
"Σε ακούω" της είπα, "σταματα να μιλάς για μενα θα έχουμε άσχημα ξεμπερδεματα."
"Εγω φταιω που σου βρήκα δουλειά όταν με παρακάλεσε η Ταδε!" φώναζε
'Αυτό ειναι το ευχαριστώ!μετανιωνω που σε βοήθησα!"
εεε?

Εφαγα φλασιά από το η Γυνή να φοβάται τον άντρα και την Τασσώ Καβαδια να φωνάζει.
Περίμενα ανα πάσα στιγμή να φωνάξει "Παστρικιά."

Γύρισα στη δουλειά μου.
Το πηγαδάκι συνεχίστηκε, δεν έδωσα βάση. 'Ηταν τοσο απροκάλυπτη η ανάγκη της να νιωσει σπουδαία στα ματια των άλλων, τοσο χυδάια τα ψέματα που δεν κάθισα καν να απαντήσω.

Η διπλανή μου, μια παλιά, προσφέρθηκε να παρει εκείνη τα χρήματα για μένα, στο όνομα της κόρης της.
Ναναι καλά η γυναικα, δεν ήθελα να κάνω ακόμα επέκταση, δεν ξερω τελικά αν με συμφέρει να δουλεύω εκεί, ή αν θέλω.

Με ειδοποιούν από το λογιστήριο οτι θα πρέπει να υπογράψω την σύμβαση στο όνομα της άγνωστης κοπέλας.
Εκεί τσίνησα και μάλιστα πολύ.
Θα κάνουμε και πλαστογραφίες τώρα;

"Να μην ψάχνουμε τα στοιχεία της" μου λένε από το λογιστήριο (και με υφος 1000 καρδιναλίων).
"Και τότε πως θα ξέρετε οτι ειναι τα δικά μου;" απάντησα
"Ε, ξερουμε." μου απαντά.
Αρα, έχετε αρχεια.... σκέφτηκα. Και καλύπτετε τον κώλο σας. Αλλος να μπλεξει αν γίνει στραβή.

Ευχαρίστησα την γυναίκα...και άρχισα να δουλέυω.

Σε γενικές γραμμές ειμαι ευγενική και δεν έχω αγενεις απαντήσεις, μόνο μια "μανα" με ρωταγε τι τον θέλω τον "νεαρο των 18-25" και να το αφήσω το λουκούμι και να παω από κει που ρθα εγώ και οι άλλες, ειναι μικρός.

Κάποια στιγμή βγήκε ο επόπτης και είπε οτι "δεν θα κάνετε διάλειμμα".
'Οχι "λυπούμαστε αλλα πιέζει ο χρόνος" απλώς ενημερωθήκαμε οτι δεν θα κάνουμε διάλειμμα.
Και ενιωσα σαν μοντέρνος κουπαστής (έτσι λεγεται;) στην γαλέρα.
Θέλω να πω, αυτοί οι απότομοι τροποι, το αν σ αρεσει, το οτι σε ελέγχουν οταν μιλάς στο τηλέφωνο αλλα το κλικ ακούγεται και σου αποσπά την προσοχή αλλα γεμίζει και δυσπιστία των ερωτόμενο που έχεις στην γραμμή...
Ενιωσα τυχερή και προστατευμένη που γενικώς δεν χρειάστηκε να το ζήσω αυτό στη ζωή μου, πάντα είχα ανσφάλεια στις δουλειές αλλα ήταν πιο μοναχικές.
Δηλαδη το έζησα, και την έχθρα έζησα και τα τριπάκια εξουσίας, και τους ανταγωνισμούς, αλλα για καποια χρήματα. Να σε ξεφτυλλίζουν όμως για δεκάρες;

Σφίχτηκε η καρδιά μου.

Πώς μπορούν να φερονται ετσι στους ανθρώπους;
Θα μου πεις, δεν ειπε και τίποτα.
Δεν ήταν τα λογια, ήταν ο τρόπος, η σιγουρια που εχει καποιος όταν μπορεί-και θα το κάνει- να σου κοψει το λιγοστο ψωμάκι που τρως.

Με ρωτησε αν θα πάω αυριο και τι ώρα.
Δίστασα.
Είπα ¨"το πρωί"

Αλλά δεν ξέρω...
'Ολα αυτά με το μπλοκ, τις συμβάσεις, το ικα που δεν πληρωνουν αλλα δεν μου δινουν την διαφορά...η αποτέτοια με τις υστερίες και το πηγαδακι...

Μήπως καποιος προσπαθει να μου πει κάτι;