Αναλυτικότερα

Εχω 14 στόματα να θρέψω.
'Εχουμε και λέμε.
2 κοτες, ένας κόκκορας, 3 κοτοπουλάκια, ένα ζευγάρι κουνέλια, οι δυο γάτες, το μικρό σκυλί και από το σάββατο και ένα Σνάουζερ Γιγας 3 μηνών.

Ξυπνάω από τις έξι να ποτίσω τους πάντες και τα πάντα.
Σήμερα πήγα το παιδί με το λεοφωρείο και στον γυρισμό έπεσα σε μια άλλη μαμα που ξέρω. Είχε αφήσει το αυτοκίνητό της παρκαρισμένο μπροστά από ένα φαρμακείο (κλειστο) με τα αλαρμ, μέχρι να πεταχτει στον παιδικό σταθμό ακριβώς απέναντι και να αφήσει το 4ο και μικρότερο παιδί της.

Βγαινει μια κλο-κλό γύρω στα 40 με ροζ/βερυκοκί σκια στο ματι και eyeliner. Συνήθως δεν δίνω σημασία, εγώ βγαίνω αχτενιστη καλή ώρα, αλλα αυτή η μπουζουκόβια κοκεταρία με χάλασε.
"Δικό σας είναι το αμάξι;" ρώτησε την γνωστή μου.
Δεν πρόλαβε να απαντήσει και την άρπαξε από τα μούτρα.
"Το θεωρείτε σωστό αυτό που κάνατε;"
Με τσίμπησε ρεύμα θαρρείς.
Ναι στα νεύρα, ναι στο να τσιτωσεις, ναι σε όλα.
Το να μιλάς όμως σε μια ενήλικη γυναικα μάνα 4 παιδιών σαν να ειναι το μούλικό σου που έφαγε την μαρμελάδα, με υφάκι, κάτι μου κανε.
Η συνομιλήτρια μου, πολύ καθώς πρέπει, κοκκάλωσε.
Μπήκε η κατινα μπροστα.
(εγω ντε)
"Σε ποιον νομίζετε οτι απευθύνεστε; Την περασατε για πεντυάχρονο;"
Τίποτα η άλλη.
"Μαζί σας και έχετε δίκιο ( φανταζομαι, δεν καταλαβα γιατί εσκουζε), αλλα ο τρόπος σας ειναι απαράδεκτος."
Να μην τα πολτλογώ κατέληξε να μας απειλήσει με 100, έσκασα στα γέλια και της είπα να το κάνει, με είπε ηλίθια και βλάμμενη και της είπα οτι μόλις έχασε την ευκαιρία της με το 100 γιατί με την βρισιά μπορώ να την τρέχω.

Ζήτησα συγγνώμη από την γνωστή μου που παρενέβη, κι εκείνη μου είπε οτι καλά έκανα, γιατί εκείνη πάντα σοκάρεται και δεν μπορεί να αντιδράσει.
Αυτό είναι. Ο πολιτισμένος δεν έχει άμυνα μπροστα στον βάρβαρο.
16 χρόνια στην Ελλάδα και ακόμα να συνηθίσει τις Καββαδία αυτού του κόσμου.

Μπήκα στο λεοφωρείο ( συγγνώμη, σε αυτή τη χώρα υπάρχει ωραριο;)
Είναι αξιοσημείωτο το τι βλέπεις τελικά στον δρόμο. Μια ψηλή α-σάγωνη γυναίκα με 12 (ναι καλά διαβάσατε) φούξια γόβα, με άσπρο τακούνι.
Ο,τι νά'ναι, η κοκεταρία σε βαθμό παροξυσμού.
Μια γυναίκα που δεν ξέρει οτι με το άρωμα δεν κάνεις μπάνιο.
Αν και τα παραλέω. Στην ελλάδα δεν υπάρχουν αρώματα, το ξέρατε;
Δεν τα φέρνουν.
Φέρνουν eau de parfum.
Δηλαδή "διαλυμένο".


Ο πρώην μου θέλει να μιλήσουμε εδω και μήνες και αρνιέμαι.
Δεν τον πιστευω και όποτε τον εμπιστευτηκα ολο ελπίδα οτι θα μπορούμε να είμαστε φίλοι, άνοιγα την πόρτα σε προκληση να με πατήσει κάτω.
Αυτή τη φορά δείχνει διαφορετικός, αλλα δεν ξέρω.
Το σκέφτομαι.

Εχω να μιλήσω στην μάνα μου από τοτε αλλα πρέπει να την πάρω. Οι λογαριασμοί του σπιτιού έρχονται εκεί. Η διαθήκη πρέπει να ανοιχτεί. Το σπίτι μπαίνει στο σχέδιο...
Ωχουυυ...και δεν θέλω....



Τι άλλο;
Αδυνάτισα.
Πέθανα στο κλάμμα με το λοστ.


Στη δουλειά, δυστυχώς έχω προβλήματα.
Θα σας τα πω αναλυτικά καποια στιγμή.


αυτα.