Update

Παρατηρησούλες.

Περπατούσα πλαγίως μπροστά στον φούρνο της γειτονιας μου και πήγα να μπω οταν είδα την κόρη μου να κάνει κύκλο για να μπει και απόρησα, αλλά γρήγορα κατάλαβα. Πήγε να σκουπίσει τα πόδια της πριν μπει. Ενιωσα περήφανεη για τον εαυτό μου που της έμαθα κάτι τόσο μικρό χωρίς καν να το καταλάβω, όπως την πρώτη φορά που είπε ευχαριστώ.

Ηπια βιολογικό γαλα του εμπορίου και έγινα σκατά. Μετά κόιταξα την ημερομηνια και είδα οτι ειναι μακράς διαρκείας (ασχετως αν δεν το γραφει). Τοτε τι σκατα το πληρωνω για βιολογικό αν το χεις "σκοτώσει" με ακτινοβολίες;

Μου ζητάνε και φετος να μείνει η μικρή στην ίδια τάξη. Δεν έχω πειστεί οτι ειναι η καλύτερη λύση. Για πρώτη φορά δεν θα έχουμε μεγάλες αλλαγες, θέλω να της δώσω άλλη μια ευκαιρία.

Εχω αρχίσει να ενοχλούμαι με την κοπέλα του πρώην μου. Πρώτα απ ολα της κανει "ψυχολογικά τεστ" με ζωγραφιες με δική της πρωτοβουλία, χωρίς κατάρτιση, και εν απουσια του πατερα της.
θυμαμαι ακόμα ποσο μπερδεμένη ήμουν εγω μικρή οταν μια ψυχολόγος κοίταξε τις ζωγραφιες μου επιδοκιμαστικα (είχα ζωγραφίσει τον πατερα μου να φωνάζει γιατι κατάλαβα οτι ήθελε να δει πως τον έβλεπα, σιγα τα λάχανα)
Μετά βγαζει συμπεράσματα οτι το παιδί εχει ψυχολογικα προβλήματα και επηρεαζεται ο πρώην μου και μου ζητα να βρεθούμε να λύσουμε το πρόβλημα...( μετα απο μια δεκαετια που τραβάω κουπι και μαζευω τα σπασμενα, ειναι λίγο ειρωνία)
Ερχεται με τον πρώην μου ως το σπίτι μου, βγαινει από το αμάξι και δεν μου μιλάει. Παρουσία του παιδιού αυτό.
Ερχεται στο ρεσιταλ της μικρής στο σχολείο (η μικρή χαιρεται και δεν μιλάω), δεν μου μιλάει ουτε εκεί, και δινει τροφή για σχολιασμό σε όλους τους γονείς που το βρίσκουν πολύ κακόγουστο.
Γενικώς, εχω αρχίσει να ενοχλούμαι γιατι βλέπω οτι αυτό που περνιέται στον κόσμο για ενδιαφέρον προς το παιδί, ειναι μια γυναίκα που θέλει να το παιξει μαμά, μόνο που αντί για κούκλα έχει το δικό μου παιδί για πρόχειρο.

Με ενοχλεί που της βάζει αλοιφές χωρίς την άδειά μου, που επειμένει να την πάνε σε ορθοδοντικό ενώ εχω πει οτι το έχω αναλάβει, και γενικά ολη αυτή η εντονη παρουσία που δεν έχει διακριτικότητα στην ζωή του παιδιού μου.

Σήμερα μιλησα στην μικρή γιατί τα σκεφτόμουν το πρωι και είχα εκνευριστεί με αποτέλεσμα οτνα η μικρή έκανε βλακεία, να της β άλω τις φωνές. Οταν ηρέμησα την τραβηξα κοντά μου και της εξήγησα οτι είμαι θυμωμένη με άλλον και κακώς ξέσπασα πάνω της. Της είπα οτι με ενοχλει η σαταση της κοπέλας του πατέρα της ( αυτό ειναι, η πρόσκληση στο κρεβάτι του δεν ειναι πρόσκληση στο μεγάλωμα του παιδιού μου, υπαρχουν ισσοροπίες γαμώτο!) Της έιπα οτι δεν μου αρεσει που προσπαθεί να φερθεί σαν μαμά της. Ο Νικος δεν φερεται σαν μπαμπάς της. Μπορεί να τους αγαπάει όλους όσο θελει, αλλα μαμα και μπαμπάς είναι ένας και μία.

Δεν ξέρω αν έκανα καλά η αν κατάλαβε, αλλα εχω αλλάξει τακτική και πλέον της μιλάω ανοιχτα, λαμβάνοντας υπόψη τι μπορεί να καταλάβει και τι όχι.

Ας ελπίσουμε οτι όλα θα ηρεμήσουν με τον καιρό.


Προωθήστε το πρόμο του Signmark όπου μπορείτε, χρειάζομαι έκθεση και βοήθεια :)