Ρετερν του δε σιν οφ δε κραιμ

Ειχα παρατησει το μπλογκ, το ειχα κλέισει και ανοιξει αλλο, αλλα ο εγκληματίας παντα επιστρεφει στον τοπο του εγκλήματος.
Με ειχε πιασει νοσταλγια την Ελλάδα και διαβαζοντας τα παλιά, μου περασε.
Μου πέρασε και η αισθηση οτι δεν είμαι καλή μαμα.
Γαμάτη ειμαι.
Απλα μετα από τοσα χρόνια, δυο διαζύγια, με έπιασε κουραση.
Είμαι και σε προωτη εμμηνόπαυση, γαμησέ τα.
Στην Ελλάδα θεωρείται ταμπου και στίγμα... γεραματα.
Προσωπικα χεστηκα. Δεν εχω πλέον διαθεση να "αρεσω" να ερωτευτώ, και δεν ξέρω αν ευθυνεται η "αλλαγη" η οτι απλα γιατρεύτηκα και επαθα ανοσια στους άντρες...
Οταν εχεις αγαπήσει, υποφερει, πλήρωσει, καταλαβαίνεις ποσο περαστικά ειναι ολα αυτα τα βαρύγδουπα, ποση προσπαθεια χρειαζεται...

Θα γραφω την καθημερινότητα μου, τις σκέψεις μου και την ζωή μου. Ξέρω οτι ολοι με το φεις μπουκ βρήκαν ενα βήμα και ολοι εχουν ιστοριες. Τα μπλογκ εγιναν πια μεσο διαφήμησης και τιποτ'αλλο.Ισως να μην το διαβασει και κανεις. 
Δεν με νοιαζει ομως. Θέλω να φυγω απότο φεις, θέλω καπου να γραφω αυτα που νιώθω χωρις να φοβάμαι μην παρεξηγηθει, την χρειαζομαι αυτην την ελευθερια. Οταν ολοι ηταν εκτος νετ, την ειχα. Μετα δεν μπορούσα. Τώρα ολοι ειναι στο φεις.
Η καθημερινότητα μου δεν ειναι τοσο πιπερατη οπως τοτε... δεν εχω μικρότερο γκομενο, δεν συνανταω μαλακες ταξιτζηδες η κλαρινογαμπρούς, αλλα οι ουφοεπαφες υπαρχουν που και που. 
Οι σκεψεις μου μαλακυνσαν με τη γρηγορη αναγωνση και γραφη στα τουιτερ και λοιπα. Ξεχασα πως να γραφω ελληνικά...
Δεν ξέρω αν προσπαθω να ξαναζησω το παρελθόν, τοτε που ημουν ερωτευμενη, που ειχα επιλογες, που ημουν καλα΄, πιο νεα, αλλα θα δείξει.
Για την ωρα πειτε μου ενα γεια, οσοι το δειτε αυτο, ετσι για να ξερω ποσοι ειναι στο ερημο αυτο τοπιο.