Τα σεντόνια.

Ενα ζευγαρι μετακόμισε δίπλα σε ενα αλλο. Η γυναίκα παρατηρουσε μέσα από το σπίτι της τα σουρτα φερτα των φορτηγών προσπαθοντας να καταλαβει τι επιφανεια ειχαν οι γειτονες, αν ηταν καλοι για την γειτονιά και καθώς πρέπει.
Λίγες μερες αργοτερα ενώ επινε τον καφέ της,είπε στον αντρα της.
"Δεν ειναι πολυ καλη νοικοκυρά, δες, τα σεντόνια της, δεν αστραφτουν" και εφυγε ικανοποιημένη, χωρίς καν να το καταλάβει.
Δυο μερες αργότερα, ειπε πάλι στον αντρα της
"Μα καλα δεν βλέπει οτι κάτι δεν παει καλά; τα ρουχα της ειναι τοσο βρώμικα" και εφυγε παλι ικανοποιημένη.
Την επόμενη εβδομάδα το ίδιο, οταν ήρθε ο άντρας της στην κουζίνα να πιει καφέ
"Μα δεν ντρεπεται; Εγω Ποτε δεν θα επλενα ετσι, τσαπατσουλικα"
Ο αντρας της κοντοσταθηκε κοιταξε έξω και βγήκε από την κουζίνα.
Την επομένη, η γυναίκα του κοιταξε εξω και αναφωνησε με εκπληξη...
"Δες! Εμαθε να πλένει τελικά; Καιρος ήταν"
Ο αντρας της που επινε τον καφέ του, ήπιε μια γουλιά, την κοιταξε, με μια αδιαορατη λύπη στα μάτια και της απάντησε:
Μια χαρά ειναι η κοπέλλα και μια χαρα το ξένο σπίτι. Τα δικά μας παραθυρα ήταν βρομικα,


Παλιο, αλλα για καποιο λόγο θεωρησα οτι ηταν πιο επίκαιρο από ποτε.