Ο κοσμος ειναι κακός....

 και προστατευεσαι, μαθαίνεις στα παιδιά σου να μην πηγαίνουν με τον σταυρό στο χερι, να μην ειναι ευάλωτα, να μην πληγωθούν.
Ομως, ο κόσμος δεν ειναι κακός, εσύ τον κάνεις, τον δημιουργείς και τον διαιωνίζεις, προβαλλοντας το μέσα στο έξω.

" Δεν ειμαι κακός ανθρωπος! Δεν εχω πειράξει κανέναν!" σ ακουω να φωνάζεις.  Σ'ακούω. Θες να πεις οτι δεν εισαι σαδιστής. Οτι δεν βγαζεις ευχαρίστηση με τον πόνο του άλλου, σωστα;

Η κακία δεν ειναι σαδισμος.Η κακία ειναι έλλειψη ενσυναίσθησης. Αυτο το κάτι που μας αφήνει ασυγκίνητους μπροστα στην φτωχια καποιου ο οποιος ειναι απο το Μπαγκλαντες, η τσιγγάνος. Μας αφήνει ασυγκίνητους μια επίθεση καρχαρία σε πορνοσταρ η ο βιασμός μιας πορνης. Μας αφήνει ασυγκίνητους το παιδι της γυναίκας που ΄πήγε να μας τυλίξει. Μας αφήνει ασυγκίνητους οτιδηποτε εχουμε διαλέξει ως ανθρωποι, οτι ειναι ξένο και μακρινό απο εμάς.
Ειτε γεωγραφικά, ειτε ηθικά, ειτε οικονομικά, ειτε θρησκευτικά.

Ο κακός, δεν ειναι σαδιστής, ειναι κοντοφθαλμος. Σκεφτεται τον εαυτό του, αντε κανεναν κοντινο του αν δεν ειναι απόλυτα ναρκισσος. Δεν σκεφτεται τις συνέπειες που θα εχει στο παιδι του το πως φερεται στην μάνα του, δεν σκεφτεται τον πόνο που προκαλεί στην πόρνη, δεν διαννοειται πως ακομα και το κουτσομπολιό του στα σοσιαλ μίντια, δειχνει μια αποξένωση.

Μεγαλώνει παιδια με το σκεπτικό να κοιτανε την μοναδα "τους", να αρπάξουν ευκαιρίες, να προσεχουν, γιατι ο κόσμος ειναι κακός. Ειρωνία.


Ποση διαφορα θα ειχε αν το παιδί μεγαλωνε με το σκεπτικό οτι ολοι εχουν θέση στον κόσμο, και δεν ειναι σωστο να κόβεις στην ουρά, να παρκάρεις εκεί που ειναι οι αναπηρικές θέσεις ( αν δεν μπορεί να το νιώσει βρε παιδι μου). Ποσο διαφορετικό κόσμο θα ειχαμε αν οι πατεραδες εβλεπαν τα παιδια χωριστα από την μανα και η μάνα εβλεπε στον πατερα εναν συνεργό, και γονιό, ασχετα αν πηδιουνται ακόμα η οχι?
Ποσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος αν ειχαμε ενσυναίσθηση, και νιώθαμε τον πονο του άλλου;

Κακός δεν ειναι ο κοσμος. Κακο τον κανουμε εμεις.
Τι ειπες στο παιδι σου σήμερα; Να προσεχει γιατι ο κόσμος ειναι κακός και να μην πηγαινει με το σταυρό στο χερι, η του εδωσες λεφτα να δωσει στον ζητιάνο στην γωνία;
Πως σε ειδε σήμερα; Να κουτσομπολέυεις την γειτόνισσα "καλοπροεραιτα πάντα", να γραφεις στο φεισμπουκ, η να μαζευεις μπουκάλια για ανακύκλωση; Πως παραδειγματίζεις  και πως βάζεις μέσα του τον σπόρο της ανθρωπιάς;

Καποιοι ανθρωποι γεννιουνται ετοιμοι, αλλοι θελουν εκπαιδευση και παραδειγματισμό, όμως μη γελιέσαι, ο κόσμος χωρίζεται σε αυτους που νοιάζονται, και αυτούς που δεν.
Εσύ που βρίσκεσαι;
Και το παιδι σου που σε κοιτάει, τι έμαθε σήμερα; Και ναι, εσυ μπορει να θες το παιδι σου να μην σου μοιάσει, να μην πονέσει. Αλλα ένιωσες τουλάχιστον, ένιωσες τι θα πει ζωή. Το παιδι σου το μόνο που μαθαίνει ειναι φοβος, ισως μίσος, πριν μουδιάσει τελειως. Ποιος ειναι λοιπον κακός; Ποιος κάνει τον κόσμο κακό; Πως δημιουργείται η κακία;


Δεν ειναι κακός ο κόσμος, καρδιά μου. Ουτε εμείς, ουτε εγω ούτε εσυ. Απλά δεν εχεις συναίσθηση των συνεπειων των πραξεων σου. Ο κοσμος μας ειναι αυτό που εμείς φτιαχνουμε.

Ενας εγωιστής θα κερδίσει εναν αλτρουιστή. Μια εγωιστρια ομαδα όμως παντα θα χανει από την δεμένη ομάδα, και παντα θα κυβερναται και θα υποδουλώνεται ευκολα.
Εχει φυγει το τρενο για μας, εδω και καιρό. Ομως για τα παιδιά μας, δεν ειναι αργα.
Δεν ειναι αργα να τους μάθουμε αγαπη, κατανοηση, ενσυναισθηση. Μονο ετσι δημιουργειται δυναμη, προστασια, αλληλεγγυη.

Η κόλαση ειναι η άλλοι.
Αν εισαι φτωχος, γερος, αναπηρος, ανημπορος, χωρις στηριγμα, χωρις κλοιο αγάπης, συμπονοιας και στηριξής.
Ο παραδεισος ειναι ο ενας για τον αλλον και ολοι για εναν. Και ολα, μα ολα περνανε και υποφερονται.