Τι θα πω στο παιδί μου εγω;;; (Ξερω γω, οτι είσαι βλαμμενη;)

Διαβαζα χτες σε μια ομάδα, ενα ποστ που έβαλε μια μητερα οσον αφορα το γκει παρειντ, το τι θα εξηγουσε στο παιδί της. Πέρα απο το obvious μην πας από κει εκεινη την ωρα και μερα, βρε αδερφε, μου εκανε εντυπωση το πως, οι περισσοτερες γυναικες, ομορφες κιολας, ειχαν προσωπικό μένος, λες και καποιος δεν της ειχε καλέσει στο παρτυ, ένα πραγμα.
Η δικαιολογία του παιδιου, καραμέλλα, δε.
Τι θα εξηγήσω στα παιδιά μου;
Ελα μου ντε, πως θα εξηγήσεις στα παιδιά σου οτι υπαρχουν έξω ανθρωποι που σκοτώνουν, κλέβουν, κοροιδεύουν, χτυπάνε, πίνουν, κάνουν ναρκωτικά και πως θα περασεις το μύνημα της αυτο προστασίας, χωρις να κλέψεις αθωότητα, χωρίς να τρομάξεις πιο πολύ απ'ο,τι πρεπει;
Πως θα μεγαλώσεις παιδιά να πιστευουν στην αγαπη, οταν γύρω σου υπάρχει τοσο ψέμμα, τοση αλητεια... Το δίλλημα των γονιών που νιώθουν οτι μεγαλωνουν παιδιά σε μια ζουγκλα και δεν ξέρουν αν πρεπει να διαιωνισουν το καλουπι, για να εχει το παιδι νυχια και δοντια να αμυνθεί, η να τα αφήσουν να ειναι αρνακια, και ετοιμα για σφαγη.
Αυτα ειναι γονεικά διλλήματα και σοβαρα.

Οι 'αδερφες" σας μαρανανε, κατσίκες.

Το αν καποιος θελει να ντυθει και να χαρει, να φωνάξει οτι ειναι γκει, ειναι στην δική του κρίση και νομιμο. Κι εμενα με χαλαει να βλέπω γλωσσοφιλα σε οποιονδηποτε ανω των 15 και με δικό του χώρο οταν ειμαστε παρεά ( νιωθω ματακιας) ανεξαρτήτου γκει και στραιτ, και ερχομαι σε αμηχανια μερικές φορες από γκει φίλους μου οταν συστηνονται ως γκει όπου σταθούμε και βρεθουμε, λες και δεν φαινεται. Οπως ειχα συζητησει με λεσβια φίλη μου που συστηθηκε ετσι σε καθηγητή μου, την ρωτησα για ποιο λόγο εχει την αναγκη να το φερει φατσα καρτα. Και μενα μπορει να μ αρεσουν οι πιπες, αλλα δεν με βλεπεις να χαιρετω τους γονεις σου με " Χαιρετε, ειμαι η Λίλι και μ'αρεσουν οι Π@υτσες". Λέμε τωρα. Το μύνημα πρεπει να εχει αποδέκτη.
Υπαρχει χώρος και χρόνος για ολα. Αν ενδιαφερομαι για καποιον, φυσικά και θα παω την συζήτηση εκει που θέλω και θα περασω την ιδιοτητα μου ( σινγκλ η όχι, στραιτ η όχι) ως "περαστε, ανοιξαμε".
Εκει ειναι και η διαφωνία μου οσον αφορα την διαφορα ιδιοτητας και μυνηματος.
Και το θέμα τησ ιδιοτητας ειναι μεγάλο κεφάλαιο, γιατι δεν μπορεις ως γκει και μαλακας, να μου προσαπτεις ομοφοβια οταν καταδικάζω την αγενεια σου η την συμπεριφορά σου προς εμενα. Οχι φιλε μου, δεν εισαι ο αντιπροσωπος ολων των γκει και αν εχω θέμα μαζί σου επειδη πχ με εβρισες η μυγιαστηκες με κατι που πιστεύω, δεν εχει να κάνει με το αν γαμιομαστε απο διαφορετικές τρυπες ( μην παιρνεις και ορκο), αλλα με το πως χειρίζεσαι τον λόγο. Ο μαλακας ειναι μαλάκας και διπλά μαλάκας αν κρυβεται πισω από την σεξουαλικότητα του και την πολιτική ορθότητα.
Με λίγα λογια, Παντελη, σε λέω μαλάκα οχι γιατι πιπωνεσαι αλλα γιατι λες πιπες. Και ασε τα ψόφια.

 Τεσπά ξεφέυγω. Το θέμα ειναι οτι υπαρχει χωρος και χρόνος για ολα και το γκει παρειντ ειναι μια γιορτη, οπου επιτρεπεται κοινωνικά, να γιορτασεις, να κάνεις παρτυ, να γελάσεις, χορεψεις, φιληθεις. Ειναι μια εκδηλωση σεξουαλικότητας. Και ως τετοια, την αποφευγεις αν εχεις προβλημα να συζητησεις για σεξ με το παιδι σου.
Εκει θέλω να καταλήξω σκεπτόμενη την καρακαιδόνα που ως μανα ανησυχει για το τι θα πει στο 4χρονο.
Και που θεωρει οτι εχει δικαιωμα να αγανακτει με τον αλλον, γιατι εκεινη δεν καταφερνει να κανει την δουλειά της ως παιδαγωγος και κηδεμόνας του παιδιου.

Ο αλλος εχει τα δικά του απωθημένα, ζωή, πιστευω τα οποια μπορει να μην συμβαδίζουν με την δική σου ετικέττα ευγενειας. Ειναι θέμα συμπεριφοράς, παιδειας, κουλτούρας, και χημικών αντιδρασεων (ανοιξτε κανα ρημάδι βιβλίο, οχι ολο καντι κρας).
Τετοια, παντου.

Πιο πολυ με ανησυχει που η κόρη μου ενιωσε "βρωμικη" οταν παππους την κοιτουσε στο στήθος οταν περπατουσε, πιο πολυ με ανησυχει οταν διαβαζω ψυχολόγους, κοινωνικους λειτουργους να γραφουν "ας κάνουν το πανηγύρι τους σε κλειστους χώρους γιατι υπαρχουν και γονεις που κυκλοφορούν με τα παιδιά τους" η "θέλουν να αποδειξουν οτι εχουν περισσοτερη σεξουαλικότητα από τους αλλους".
Πιο πολυ με ανησυχει να διαβαζω περι ανωμαλίας απο νοσοκόμες ( βαστα να μην αρρωστησει το "πουστρακι" ε;) δασκάλες μουσικής (που ερχονται σε επαφή με τα παιδιά μας),και ολο αυτό τον οχετο δηλητήριου που ξεχυνουν στο δικό τους παιδι ( και προσευχομαι το αμοιρο να ειναι στρειτ για να μην νιωσει την απωλεια αγάπης), το οποιο αυριο μπορει να κρίνει το δικό σου που ειναι γκει.
Δεν ειναι διαπαιδαγωγηση, ειναι δογματισμός.
Δεν αφήνεις το παιδι να δει και να βγάλει δικά του συμπερασματα, αλλα του αφήνεις κληρονομιά την στενομυαλιά σου.
Δεν ειπα να πιπονεται ο αλλος στο δρόμο, ειπα να κρατας το στομα σου και τις θεωρίες σου που ειναι απλά αποτελεσμα δικών σου φοβιων, και συμπερασμα βασισμένο στην δική σου σεξουαλική ζωη , για τον εαυτό σου. Μεγαλώνεις την επομενη γενια και οφείλεις να την αφήσεις, αυτη τουλάχιστον, να κάνει τα δικά της λάθη.
Αλλα οχι, χωσε στο μυαλό τους θρησκείες, χωσε βρώμικη σεξουαλικότητα και "πρεπει", χωσε εθνικισμό. Στο τραπεζι που τρωτε, μην αμελήσεις να μιλήσεις απξιωτικά για την γειτονοπουλα που εχει γκομενο, η για την λυκοφιλη σου που ειχε ντεκολτε. Μην αμελήσεις προς το βραδάκι να αναεφερθεις στους μουσουλμάνους, αδερφες, και τον αδερφό σου που σου εφαγε τα κτήματα.
Γεμισε του παιδιου σου το κέφαλι με μίσος, διαφοροποιηση, γιατι εχεις ανάγκη να νιωσεις οτι εσυ εισαι σωστη, εσυ κατι κανεις καλύτερα.
Δεν κουραστηκες να κοπανας ανεμομυλους;
Το δικό σου παιδι μαγαρίζεις και κοπανάς μες την τυφλα σου.

Δεν σου φταινε τα γκει παρειντ, μανα μου για την καταντια της ζωής. Γιατι και ο δολοφόνος, και ο ψευτης και ο απατεώνας, με καποιες μικρές γεννητικές εξαιρεσεις, σαν παιδια ξεκίνησαν, και καποιους γονεις ακουσαν. Με καποιο χρωμα βαφτηκε ο κόσμος τους.
Ροζ ή μαυρος.

Και επραξαν και πρατουν αναλογα.

Εσυ ζητας ευτθυνες απο το γκει παρειντ για το τι θα πεις στα παιδιά σου. Εσενα ποιος σου ζηταει ευτθυνες για τον γαλουχισμο  ενος παιδιου που θα συναναστραφει με το δικό μου παιδι αυριο; Ποιος σου ζηταει ευτθυνες για την ανικανότητα σου να χειριστεις τις πληροφορίες της ζωής και πως θα τις μεταδώσεις στο παιδι σου;

Κανενας.

Οπως λέει λοιπον μια τηλεοπτική περσόνα...
Σκασε λοιπον. Ηλιθια.