Motions
Πολλά αλλάζουν.
δεν έχω υπομονή πια, θέω να ξεπετάξω από πανω μου οτι με καταπιεζει οτι μου ειναι περιττό, ότι με στεναχωρει.
Βαρεθηκα να νιωθω οτι δεν επικοινωνω με κανέναν, βαρεθηκα να νιωθω οτι συνήθισα την εσωτεριή μοναξια, βαρεθηκα να νιωθω οτι είμαι σε ενα μαγαζι με γυαλικά και όλοι γύρω μου ειναι μπουνταλάδες με πακέτα που τα σπάνε, αδιαφορωντας για τις ζημιές, χωρις συναισθηση του ογκου τους, της εικόνας τους, των πράξεων τους.
Η πολύ απλά αλλάζω.
Ξυπνησα ενα πρωι και απλά δεν ήθελα πια ζάχαρη στο καφέ μου.
Δεν ειναι περίεργο;
Πώς γίνεται να πίνεις καφέ μια ζωή πετιμέζι ή μετριο και ξαφνικά να μην αντέχεις να το πιεις ετσι πια;
What happened?
My brain is changing?
δεν έχω υπομονή πια, θέω να ξεπετάξω από πανω μου οτι με καταπιεζει οτι μου ειναι περιττό, ότι με στεναχωρει.
Βαρεθηκα να νιωθω οτι δεν επικοινωνω με κανέναν, βαρεθηκα να νιωθω οτι συνήθισα την εσωτεριή μοναξια, βαρεθηκα να νιωθω οτι είμαι σε ενα μαγαζι με γυαλικά και όλοι γύρω μου ειναι μπουνταλάδες με πακέτα που τα σπάνε, αδιαφορωντας για τις ζημιές, χωρις συναισθηση του ογκου τους, της εικόνας τους, των πράξεων τους.
Η πολύ απλά αλλάζω.
Ξυπνησα ενα πρωι και απλά δεν ήθελα πια ζάχαρη στο καφέ μου.
Δεν ειναι περίεργο;
Πώς γίνεται να πίνεις καφέ μια ζωή πετιμέζι ή μετριο και ξαφνικά να μην αντέχεις να το πιεις ετσι πια;
What happened?
My brain is changing?
Comments
Τότε, δεχομαι την αναιρεση σου -για αλλη μια φορά-όσων λεω.
Εχεις δίκιο, με ξέρεις πολύ καλύτερα απ' οτι με ξέρω εγω.
Εχω ψευδαισθήσεις, δεν ειναι οτι αλλάζω:
Με πήρε το κάκο πνέυμα, φερτε εναν εξορκιστή.