Posted by Lili

Εφαγα τα μούτρα και τα λόγια μου.

Τελικα, δεν μπορώ να το κάνω. Πάλι γραφω με το όνομα ΛΙΛΙ, οποτε πάει η ανωνυμία.
Δεν μπορω να φτιαξω άλλο λογαριασμό, γιατί ήδη 2 φορές που το δοκίμασα, μετά από λίγο ξέχασα τα πασουορντ, τα μαιλ...γάμησέ τα.

'Εφτιαξα το νέο μπλογκ, αλλα το έχω κρυφό.
Θα μου πεις, εκεί ξεσπάω τουλάχιστον και λέω όλα τα φριχτά και απαίσια μερικών ανθρώπων και τα βγάζω από μέσα μου.
Μεγάλο βάρος να κουβαλάς τις αμαρτίες αλλονών.

Αλλα αυτό με την ανωνυμία, δεν ξέρω πως θα το κάνω.

Οπότε μέχρι νεοτέρας, είμαι ακόμα εδώ.

(ασε που είδα και του followers μου και μου κακοφανηκε να τους αφήσω, το ειδα οτι ήταν σαν να μην τους τιμώ)


Θα τη βρω όμως τη λύση.
Just wait

Comments

Faidwn said…
Μην απορείς και μη λυγίζεις απ’ το ποτέ και το πουθενά. Να σκέπτεσαι πάντοτε το κάπου και το κάποτε. Μην σε παραπλανά το τίποτε και το κανείς. Ν’ αποζητάς το κάτι και το κάποιος… Όσο αντέχεις ο δρόμος σου θα ξεδιπλώνεται έστω και φιδογυριστός στ’ ακροδάχτυλα των ποδιών σου. Όσα ίχνη κι αν βρεθούν μπροστά σου, πάτησε σε χώμα καθαρό κι άφησε τα δικά σου. Κάποιος θα βρεθεί να τ’ ακολουθήσει.

Προχώρα κι όλα όσα επιθυμείς,
στα πόδια σου μπροστά θ’ αφήσω μια ευχή,
μια προσευχή,
για να μπορέσεις να διαλέξεις και να φορέσεις
το πιο όμορφο, γλυκό χαμόγελό σου.

Ο χρόνος κυλά γρήγορα και δεν μας επιτρέπει να κοντοστεκόμαστε. Η ζωή είναι όμορφη και στοργική. Είναι η αληθινή μας Μάννα και μας κερνάει απ’ όλα τα καλούδια της. Μάθε να τα δοκιμάζεις. Άλλα θα είναι ωραία κι άλλα άσχημα. Όλα είναι εμπειρίες, κι αυτές μόνο αφήνουν τις αναμνήσεις τους στη μνήμη μας. Τη νοσταλγία τους και τη σοφία τους, στα γηρατειά μας. Ό,τι απομένει από μια ζωή! Να μετανοιώνεις πάντα για κάτι που έκανες κι όχι επειδή δεν το έκανες. Ν’ αγαπάς όσο είσαι νέα, γιατί σαν μεγαλώσεις, δεν θ’ ανεχέσαι να πονάς.
Ολοκαίνουργια, γυαλιστερή κι ωραία, προχώρα στο δρόμο που ανοίγεται μπροστά σου και γκρέμισε όλα τα πρέπει που σ’ εμποδίζουν να χαρείς τα θέλω σου… Η γιορτή σε περιμένει…!
Faidwngr@gmail.com
6:04 AM
Post a Comment