Που πας?

Ειναι ενας τυπος που εδω και λιγο καιρο μου δειχνει ενδιαφερον, δεχτηκα να βρεθουμε καπου να πιουμε μια μπυρα με τα πολλα... επεμενε να ερθει να με παρει απο το σπιτι,αλλα δεν ηθελα, γενικως δεν θελω να ξερει κανεις πού μενω.Μου λεει ¨ καταλαβαινω, δεν θες να δωσεις διακαιωματα στην γειτονια¨...
Το προσπερασα, αλλα δεν προσπερασα το οτι με ρωτησε με ποιον μιλουσα μια μερα στο τηλεφωνο η με ποιον ημουν-δεν θυμαμαι-. Το θεωρησα πολυ τολμηρο και αναρμοστο.

Μιλαμε για μια απλη γνωριμια...

Μετα απο κεινη τη μπυρα, πηγα σπιτι και καποια στιγμη με πηρε τηλεφωνο μεσα στις επομενες μερες, οπου ανεφερα οτι θ απηγαινα διακοπες με εναν φιλο μου-τον οποιο του τον ειχα αναφερει.
¨θα περασεις καλα¨μου ειπε με υφος.
-Δεν ξερω τι εννοεις, του απαντησα.
Και προσθεσα οτι ειναι φιλος μου ενω ταυτοχρονα ενιωθα αγανακτηση με μενα που εδινα λογαριασμο.
-Μα καλα ποσους αντρες εχεις; με ρωτησε και ενιωσα οτι η ερωτηση ηταν αδικη.
Και ενοχλητικη και διαφανη.

Κανεις δεν με εχει, του απαντησα.

Κλεινοντας το τηλεφωνο καταλαβα οτι δεν ηθελα να εξερευνησω αλλο την γνωριμια αυτη.
Αν με μια μπυρα και δυο τηλεφωνα νιωθει οτι μπορει να σχολιαζει/ ανησυχει/ εχει δικαιωματα....τι θα γινει αν πραγματι δωσω κατι παραπανω απο μια ωρα του χρονου μου;
Και δεν ηταν κακο παιδι, ισα ισα, φαινοταν εργατικο, συμπαθητικο, καλοκαρδο.

Αλλα δεν μπορω αυτην την καταπατηση των φυσικων οριων. Ειμαστε ξενοι, πως να το κανουμε..και αυτη η βιασυνη, το ¨που πας, με ποιον¨-δεν ξερω και πως να το περιγραψω, μου φερνει αλλεργια.

Ξερω οτι πολλες το βλεπουν ως ενδιαφερον και κολακευονται.
Εγω το εισπραττω ως κτητικοτητα και ασεβεια.
Εχω ζωη πριν σε γνωρισω η οποια δεν ειναι κτημα σου....

Κριμα