Kαλώς επέστρεψα

Ξυπνάω πρωι πρωι , μαζεύω σκηνή, στρωματα, πληρώνω, ξεχναω να πάρω την ταυτότητά μου. Παίρνω τρενο, σταματω, παίρνω άλλο, παω το παιδί στο χωριό, δεν βγαινω καν απ το βαγόνι, επιστρεφω, ξανα αλλαγη τρενου, κι αλλο, και τελικά φτανω αθήνα.
Είμαι που είμαι χώμα, λεω να πάω καρφουρ να ξεμπερδευω.
Ψωνίζω 2-3 πράγματα, πάω στο ταμειό και ενω συνήθως χαμογελάω, και λεώ καλημέρα, αυτή τη φορα δεν έχω καν την δύναμη. Νιώθω ενοχες και το σκεφτομαι, ακόμα και την ώρα που μου τα ρέστα μου. Αφηρημένη τα κοιτάζω.
Λειπουν 2 λεπτά.
Δε γαμιέται, δεν αντεχω.
Ο ταμίας, ένας νεαρος, με κοιτάζει.
"Δεν πρόσεξα τι σας εδινα, είναι εντάξει;"
Κοιτα να δεις σκεφτηκα πως ήρθαν μόνα τους τα πράγματα.
Χαμογελάω και του λέω
"Λειπουν δύο λεπτα."
Βγαζει, μου δίνει.
"δωστε μου 3" μου λεει.
Μένω λίγο σαν χανος, δεν έχω καταλάβει τι παιζει, τι γινεται.
"Σας έδωσα πεντε".
Αααα, οκ.
Το ξαναβγαζω έτοιμη να του το δώσω πίσω λέγοντας του
"δεν εχω"
Κάτι στο ύφος του δεν πάει καλά.
Ειρωνία ειναι αυτό που διακρίνω;
"Και τώρα τι θα γίνει" με ρωταει.
Είμαι τόσο χώμα που δεν ξέρω τι σκατα θέλει.
"Δεν έχω." του ξαναλέω.
Με θριαμβευτικό ύφος μου απαντα
"Εκεί ήθελα να καταλήξω."
Κράτήστε το δεν πειράζει" μου πετάει και γυρνάει την πλάτη του.
Ξαφνικα συνειδητοποιώ οτι το έχει κανει προσωπικό και το πόσο πολύ προσβλητικός τελικά είναι-ασχετως αν δεν το ένιωσα-.
Είναι ταμίας σουπερ μαρκετ και δεν έδωσε τα σωστα ρέστα, ολα τα υπόλοιπα ειναι μπουρδες.
"Δεν καταλαβαινω γιατι να τα δώσω στο καρφουρ" του λέω μαζευοντας τα ψώνια μου.
Και εκεί έκαν τον Μορφασμο.
Ξέρετε, αυτόν που ανοιγεις το στόμα ενω κρατας τα χείλη ενωμένα και κουνας συγκαταβατικά το κεφάλι; (Τοσο πλουσια γλωσσα και δεν έχουμε λέξη για μια βασική γκριματσα μην χεσω)
"Είσαι απίστευτα αγενης νεαρε, (είμαι 40 χρονων, σουτ) και θα μιλήσω με τον προισταμενό σου."
Και πήγα.
Η γυναίκα μου ζήτησε συγγνώμη.
Δεν με ενδιεφερε η συγγνώμη και της το είπα.
Της ειπα οτι ηθελα να ειναι ενημερη, γιατι με αυτό το στυλάκι σιγουρα θα ξαναακουγε για τον λεγάμενο.
"μα ειναι απαραδεκτο αυτό που έκανε" μου ειπε σοκαρισμένη.
Ναι, σκεφτηκα.
Αλλά μου συμβαίνουν συνέχεια τετοια.
Αναστεναξα.
I was home alright.