Οταν ο Χάρι γνώρισε την Σάλι

Με κοιτα και λίωνει. Με ξέρει. Δεν με φοβάται, ξέρει οτι ειμαι νευρική, οτι την λέω, οτι δαγκώνω, οτι τον πρώτο καιρό θα τρώμε μακαρόνια, ολα τα στραβα.

Ομως σε μένα βλέπει τον ερωτα της ζωής του, οταν αρπαζομαι κρατα την ψυχραιμία του και το συζηταμε, και νιώθω οτι ειναι πιο δυνατός από μένα, πιο σταθερός, οτι αν ήθελε θα με τελείωνε.

Αν αυτού ανοιγει την μεγάλη του αγκαλιά και μας δεχεται όλους μέσα, παιδιά σκυλια γατιά.

Ψαχνει για σπίτι κοντα στο Γαλλικό σχολείο. Είναι βολικός, συζητίσημος και απίστευτα ευθύς μαζί μου.

Και τον ερωτευτηκα, ήρθε και με βρήκε ενω θαφτηκα πίσω από ενα βουνό, ανάμεσα σε κότες και κουνέλια, με μηδέν ζωή. Με βρήκε, με κοιταξε με αγάπη, χωρίς να με κρίνει, και θέλει να περασει την ζωή του μαζί μου. Και εγω, η λογική, η κυνική, η ξύπνια, δεχτηκα.

Σήμερα φεύγει, πάει να ετοιμάσει την ζωή μας, ωστε να παμε να τον βρούμε. Ολα τα εμπόδια εξαφανίστηκαν. Ο πρώην μου εχει τα δικά του προβλήματα, δεν θα μας σταματήσει, μια μαχη λιγότερη. Η μικρή εχει ενθουσιαστει με το τι θα βρει εκεί και τον εχει συμπαθήσει τρελά. Φυσικό ειναι αφού όποτε κανει η λέει εξυπνάδα, εκείνος ξεκαρδίζεται στο γελιο. Εγω δεν αφήνω τον εαυτό μου ακόμα να το πιστέψει, πρέπει να γίνουν τόσα πολλά εδώ... και εκεί.

(Στο σκαιπ)

Ομως δεν χάνω το κουραγιο μου. Αυτό το βουνό ειναι τουλάχιστον καλό.