A good day...

Αυτό το διάστημα έβλεπα πολύ άσχημα όνειρα, σε σχέση με το παιδί.
Εβλεπα οτι ήμουν στην θάλασσαμε το παιδί...μωρό σε σωσίβιο. 'Ημουν μελαχροινή, γενικά καμία σχέση, και ένιωσα κάτι να με τραβάει από το πόδι.
Αφέθηκα, και σε κλάσματα δευτερολέπτου ρουφήχτηκα κάτω από το νερό και διέσχισα προς τα πισω χιλιόμετρα. Συνειδητοποίησα οτι είχα πέσει σε υπόγειο ρεύμα και σκεφτόμουν οτι δεν θα βρω τον δρόμο του γυρισμου, η ταχύτητα ήταν απίστευτη, και οτι το μωρό ήταν μόνο του στην θάλασσα.

Το δεύτερο όνειρο ειχε να κάνει με την μικρή στη τωρινή ηλικία. Ήταν σχολέιο, επρεπε να με παρουν να παω να την πάρω μετα από μια εκδρομή, δεν πήραν και χάρηκα γιατι εκανα κάτι και δεν ήθελα να το διακόψω. Πήγα το απόγευμα και η θέση της ήταν άδεια. Δεν ήξεραν πού ήταν και γενικά μια φρίκη.
Ξύπνησα κλαίγοντας.

΄Ετσι, αφού προσπάθησα να καταλαβω τι προσπαθούσε να μου πει ο ανώτερος εαυτός μου, αποφάσισα οτι χρειαζόμασταν να "ξαναβρεθούμε" λίγο. Η αληθεια ειναι οτι το τελευτάιο διαστημα τα πράγματα ήταν χάλια.
Φωνές για τα μαθήματα μες την εβδομάδα, έφευγε στον μπαμπά και γυρνούσε μες τη γκρινια τη Κυριακή, για μαθήματα και μια μαμα που έτρεμε την ώρα και τη στιγμή που θα άρχιζε η αντιδραση.

Την Πέμπτη το απόγευμα,πήρα τον πρώην και του ειπα οτι θέλω να την κρατήσω.
Αντέδρασε.
Συμφωνήσαμε να την πάρει Κυριακή πρωι αν και μουρμούραγε για το
"μονο μια μερα" και τα σχετικα.
Ομως και γω, μονο μια μέρα την χαιρομαι, αν το πάμε έτσι, και τι μέρα....γολγοθάς. Ούτε ξενυχτι, ούτε παιχνίδια, ούτε πρωινό ξύπνημα και αγκαλίτσες και πρωινό μαζί.
'Ομως δεν ειπα τίποτα γιατι δεν είμαστε εμεις το θέμα αλλα το γεγονος οτι το παιδί με τόση γκρίνια, κάτι έχει και ήθελα να δω αν ήταν η δική μου έλλειψη, σε ποιότητα.
Η σχέση μας, που ήταν τεταμένη, κυρίως λόγω σχολικών μαθημάτων και "πρέπει".

Πήρα την λογοθεραπευτρια και ακύρωσα το ραντεβού της, ακύρωσα τον ψυχολόγο μου και δεν την έστειλα σχολείο. Θα ειχαμε το διήμερό μας.
Καταφερα, και να δουλέψω, και να μαγειρεψω, και να την κάνω μπάνιο, και να παιξουμε πριγκήπισσες (την άφησα να με βάψει, κι εκεινη το ίδιο με κωμικά αποτελέσματα), και να διαβάσει -από μόνη της το βράδυ από βιβλιαράκια που της πήρα, και το πρωί, σηκώθηκε και μάζεψε -οπως οπως το δωμάτιο της και έβαλε χαρτι στον εμετό της γάτας "για να μην κουραστεις , μαμά".
Εγω με γρίπη, δεν το έβαλα κάτω. Πλακώθηκα στα ντεπόν.
Χτες δεν μπορούσα να ξαπλώσω δίπλα της, γιατι το κεφάλι μου θα έσπαγε από το μπούκωμα.
Με ήθελε κοντά της.
Ανασηκώθηκα, και χωθηκε στα μπούτια μου.
Σε πέντε λεπτα είχε κοιμηθεί.

Ενιωσα τέλεια.
Τέλεια με την εννοια του υπέροχου, αλλα και τέλεια που κατάφερα να τα κανω όλα, σωστά και όπως είχα προγραμματίσει.
Το πρωί εβρεξε και σταματησε ο πονοκέφαλός μου (πριν βρεξει πεθαίνω)

Αγκαλίες, φιλιά, ξαναβρήκα το παιδάκι μου.
Ξαναβρήκε την αστεία μαμά του.
Ολο το πρωί και το μεσημέρι ήμασταν μαζί, με κάποια διαλέιμματα για τη δουλειά μου (όπου την άφησα και να παίξει κομπιούτερ)

Τώρα παίζει με τον Νικο μέσα, και σε λίγο θα παμε να παιξουμε πετρα μολύβι ψαλίδι χαρτί πριν κοιμηθεί.
Νιώθω γεμάτη.

Θέλω να το επαναλάβουμε.
Αν το θέλει και εκεινη, θα ειναι εφικτό.

Επιτέλους, λίγο quality time.
Επιτέλους, χαρήκαμε λίγο η μία την άλλη.
Επιτελους, μπήκαμε ξανά στο αυλάκι μας.