Πρωίνο παραλήρημα.

Προειδοποίηση. Εχω νέυρα, και γραφω για να τα βγάλω. Το κείμενο μπορει να μην βγάζει νόημα και να κουράζει αλλα στ'αρχίδια μου.

Πριν καιρό επρεπε αναγκαστικά να πάρω τη μητέρα μου τηλέφωνο να τη ρωτήσω κάτι και πριν προλάβω να κλείσω μου πέταξε:
"Μην δίνεις σογια στο παιδί, οι ορμόνες του..."
"Προτιμάς το κρέας;"ημουν ειρωνική, αλλά που να καταλάβει καποιος οτι αυτό δεν ειναι βροχή αλλά...
"Οχι, το κρέας έχει μέσα ορμόνες κα ιαντιβιώσεις και..."
"Ναι, τα ξέρω" προσπάθησα να την διακόψω "Ψάρι μήπως;"
'Οχι, το ψάρι διαβασα οτι..."
"Μαμά, να σου κάνω μια ερώτηση; Μπορεις να εισαι γιαγιά καιοχι διαιτολόγος μας; Μπορεις να μη λες στο παιδι τιποτα περι διατροφης;"
"Γιατί;"
"Γιατί ετσι θελω ΕΓΩ, η μητέρα της."
Δεν βγάζεις άκρη με καποιον με τόσο υπέρμετρο εγωισμό που θίγεται και πιστευει οτι τα ξερει ολα.

Την περασμένη εβδομάδα
"Μαμα, η γιαγιά λεει τα μακαρόνια κάνουν κακό, γιατι τα τρώμε;"
"Να μην δίνεις σημασία σ'αυτα που λέει η γιαγιά σου."

Σήμερα το πρωί, ενώ έβαζα με περηφάνια και αγάπη μιαμπανάνα και κασιους με σταφίδες για το κολατσιο της, αναλογιζομενη οτι δεν μου ζηταει πατατακια, κουλούρια και τυρόπιτες.
"Η γιαγιά λεει βλακείες, ε μαμά;"
Το δα να έρχεται.
"Πες μου."
'Μου είπε οτι τα κάσιους κάνουν σπυράκια και γι αυτό ειχα σπυρακια στο προσωπο."

Ενιωσα να μου ανεβαίνε το άιμα στο κεφάλι.
Χίλιες σκέψεις.
Το πόσο γαμιέμαι να κρατησω ισσοροπιες και με υπονομευει στο ίδιο μου το παιδι. Το πόσο θα ήθελα να κάνω σαν τις παλιές πελατισσες της και να την παιρνω κάθε μέρα τηλέφωνο να μου λέει τι να φάμε.Το ποσο διεστραμμενες ειναι οι εικόνες που έχει για τον εαυτό της και τους άλλους και το ποσο αδύνατο ειναι το "υγιες". Για το γεγονος οτι δεν σεβεται. Για το γεγονος οτι μεγαλωσα με στερηση στα ορια της κακοποιησης και δεν την κακιωσα γιατι πίστευε οτι έκανε οτι καλύτερο και σε μερικά ειχε δίκιο, αλλά οτι εχω δικαιωμα σαν παθούσα να προστατεψω το παιδί μου από πεινα, διατροφικές εμμονές, ενοχες και χλευασμο στο σχολείο.
Οτι ο πατέρας μου πονταρει σ'αυτη τη σιγουριά της και έχει χάσει 20 κιλά γιατι "αποτοξινώνεται" και παιζει τη ζωή του.
Ισως την κερδίσει. Πιστευει σε κεινη. Και εχω δει πολλά θετικά τοσα χρόνια. Ομως η άρνηση να δει καποιος ΤΙ έχει, δεν δειχνει πίστη, δειχνει φόβο.
Εγώ δεν ξέρω τι πιστευω πια με τοση πιεση και καταπιεση.
Περιμένω να δω, τον παρακαλάω να παει να δει τι εχει-μόνο. Η μάνα μου λέει οτι δεν θέλει αυτή την ευθύνη γιατι το σόι την κατηγορεί, αλλα αν δε θες μια ευθυνη την αποποιείσαι. 'Αλλωστε η μάνα μου πότε δεν κατάλαβε οτι ευθύνη σημάινε να αναλαμβάνεις και τα άσχημα, όχι μόνο να διατάζεις.
Στα άσχημα άρχιζε η κλαψα και ο καταμερισμός ευθυνων αλλού, οπουδήποτε.
Φοβάται το σόι αλλα δεν έχει καταλάβει αυτό που εχω αρχίσει εγω να καταλαβαίνω τωρα τελευταία εγω για τον εαυτό μου.
Οτι εμένα πρέπει να φοβηθει πιο πολύ απ' όλους μάλλον, γιατί με τοσα που έχει κάνει και συνεχίζει να κάνει, την περιμένω στη γωνία.

Μετα από έντονη συζήτηση και με τους δύο χτες για το θέμα των εξετάσεων, μου δήλωσαν σήμερα οτι θα πάνε στο εξοχικό για να δυναμώσει ο πατερας μου.
Για μενα το κάνουν, για να ηρεμήσω και να μην ανησυχω.
Αυτό το συγκαταβατικό, από δυο ανθρώπους που πιστευουν οτι εχουν το αλάνθαστο ειναι γελοιο. Φέρονται σαν μωρά, ανεύθυνα,αλλά εγώ ειμαι το "παιδί", ας πάμε μια βόλτα στην έξοχή να σταματήσει αν ανησυχεί το χαζό.
Βέβαια αναρωτιέμαι κατά πόσο το κίνητρο ειναι να δυναμώσει ο πατέρας μου ή το οτι θέλει εκείνη να μη χάσει τον καθαρό της αερα και ήταν αναγκασμένη να μένει εδώ. Γίνομαι ίσως υπερβολική.

Πιστευω πολύ και εχω δει πολλά.
Αλλά αυτή η πιεση, αυτή η συνεχής ενοχη για τα παντα και ουσιαστικά αυτή η ανάγκη της να καταλάβει τον έλεγχο της κουβέντας, της ύπαρξης του άλλου ειναι αυτό που με απωθει.


Κοιταξα την μικρή.
Την κάθισα στην καρεκλα και της είπα.
"μωρό μου, η γιαγιά σου ειναι άρρωστη εδώ πάνω" και έδειξα το κεφάλι μου.
Και το πιστεύω.
Οποιος δεν καταλαβαινει το τι ζημιά κάνει στους άλλους και νομίζει όλη του την ζωή οτι ειναι το χαιδεμένο που όλα του συγχωρούνται, που κάνει καπρίτσια και που δεν αναλογίζεται καθόλου τα αισθήματα και τις σχέσεις των γύρω του, έχει σοβαρό πρόβλημα.