Κόψε το γαμημένο ΛΩΡΟ

Χτυπάει το τηλεφωνο.

"γεια σας, κάνετε μαθήματα Αγγλικών;"
'Μάλιστα."
'Πότε μπορείτε να έρθετε;"
"Μισό λεπτό, ειναι παιδάκι, ενήλικας, για σας;"
"Φοιτήτρια."
Και προσθέτει
"Μπορείτε να έρθετε την Τετάρτη..."
"Λυπάμαι δεν έχω χρόνο, μπορώ μόνο πρωινά της Δευτέρας και της Παρασκευής."
Ακούω ψίθυρους.

"Είναι δίπλα σας; Να μιλήσω στην ίδια."
"Μιλάτε μαζί μου, δεν πειράζει."
"Μάλλον δεν κατάλαβα...πόσο χρονών είναι;"
"δεκαεννιά."

Αφήνω επίτηδες την σιωπή να πέσει.

"Κοιτάχτε εμάς δεν μας βολέυει η Παρασκευή, μόνο την Δευτέρα μπορείτε;" ο τόνος της ειναι λίγο εκνευρισμένος.
"'Εχουμε Νοέμβριο, έχω ήδη φτιάξει το πρόγραμμά μου."
Αρχίζει να απολογείται, κατι που δεν ήταν τγο ζητούμενό μου καιμου έκανε και εντύπωση πώς από Ψιλοκατηγορώ, μαζευεται σαν δαρμένο σκυλί.
"Μα δεν ειπα να αφήσετε το πρόγραμμά σας προς θεού, καταλαβαίνω..."
"Ακουστε αν θέλει, μπορει να κάνω μια εξαίρεση και να ερθει σπίτι μου αφού εχω βάλει το παιδί για ύπνο αλλα λίγω συγκυριών θα πρέπει να μιλήσω στην ίδια οπως καταλαβαίνετε."

Επιμένω;
Επιμένω.19 χρονών κανονίζεις μόνος το προγραμμά σου και μιλάς με την δασκάλα, δεν βάζεις την μαμά να κανει κατι που μπορείς η ίδια.

"καλά, αφήστε το θα σας ξαναπάρουμε".
"Οπως καταλαβαίνετε".



Τις τραβάω αυτες τις μανάδες που γαντζωνουν τα νύχια τους στα παιδιά τους ή μου φαινεται;