Ανήσυχος ύπνος

Κατα περιόδους νίωθω έντονο φόβο για σεισμούς.
Με τον ψυχολόγο μου το απεδώσαμε στο άγχος για τα οικονομικά, τις ευθύνες που με "πλακώνουν" αλλα τώρα τελευταία, ενώ ειμαι καλά στην ζωή μου, είχαν ξανάρθει στο μυαλό μου.
Μετά εγινε ο σεισμός στην Ινδονησία. Μετά στην Ζακυνθο. Και για λίγες μέρες, δεν ειχα πια το άγχος μόλις ξάπλωνα το βράδυ. Θαρρείς θα πρεπε να ανησυχω αφού εκδηλώθηκαν σεισμοί αλλα ενιωθα μια χαρα.
Χτες όμως ξανάρθε και ήταν το κάτι άλλο.
Μου 'ρθε να βάλω τα κλάμματα μόλις ξάπλωσα. Ενιωθα με σιγουριά οτι όταν ερθει η ώρα μου, απ' αυτό θα πάω. Και δεν ειχα ίχνος άγχους όλη μερα, ούτε λόγους να νιώθω έτσι.

Δεν ξέρω. Φταίνει οι 3 καφέδες που ήπια (ενώ δεν πίνω);
Φταίει που κάθε φορά πριν γίνει κάπου το ψιλονιώθω; Μην με ρωτατε πως και γιατί δεν θεωρω οτι ειμαι "ιδιαιτερη", ίσως απλά σαν τα ζώα, να μην εχω εξελιχτει τόσο και να το "πιάνω" στα κυτταρά μου.
Ισως το γεγονός οτι νιωθω οτι ειμαστε όλοι συνδεδεμένοι (δεν το σκέφτομαι, το νιώθω σαν γενική αίσθηση)... δεν ξερω πραγματικα.

Χτες ήταν πραγματικά πολύ έντονο.
Αποκοιμήθηκα βέβαια, αλλα όχι με ησυχία, ούτε με την διάθεση που είχα όταν ξάπλωσα.


Ισως πολύ απλά να φοβάμαι πολύ τους σεισμούς.