"'Εχω ενα μυστικό"

Πηρα το "εχω ενα μυστικό".
Μου αρεσουν οι βιογραφίες. Εχω διαβασει τις πιο ασχετες, διασημων και μη.
Οποτε οταν το ειδα στο βιβλιοπωλειο και ξεροντας οτι δεν εχω χρόνο, το πήρα, σίγουρη οτι θα ξεκλεβα λίγο εδω και εκει και οτι θα διαβαζοταν ευκολα.

Ακουγα οτι ειναι κακό βιβλίο. Αλλα φανταζομουν οτι ειχε σχεση με το βγαλσιμο στην φόρα, θεωρειται κακό.
Ημουν υπερ του θεραπευτικου γογονοτος που δημιουργειται οταν καποιος γραφει ενα βιβλίο για να πει τι εχει στην ψυχή του. Φανταζομουν τον Γιαννη Παπαμιχαήλ μια ζωή στην σκια των γονιών του να προσπαθει να βρει την θεση του, την ταυτοτητα του.

Εχω γραψει πριν δεκα χρόνια ενα τετοιο βιβλιο, το εδωσα στην μανα μου η οποια είπε οτι αν εκδιδοταν ο πατερας μου θα πεθαινε. Δεν τον αφησε να διαβασει και το βιβλίο του μπλογκ. Ισως και καλύτερα, περα από το σεξ, το βιβλίο αυτό ήταν πολύ κακο βιβλίο. Καλό μπλογκ, αλλα κακό βιβλίο.

Στο βιβλίο του Παπαμιχαήλ τώρα.
Δεν αντεξα να διαβασω πάνω από την σελίδα 25.
Αερολογιες, πομπωδεις εκφρασεις.
Δεν ειδα ουσία, δεν ειδα την τρυφερότητα για την μάνα του.
Μου φάνηκε οτι διεκρινα εναν εγωισμο, το ποσο εκεινον τον επηρεαζουν τα γεγονοτα του καρκινου της μητέρας του, στην οποια αναφεροταν καθε τρεις και λίγο "η Αλίκη". "Η Αλίκη της Ελλάδος".
"Είδα την Αλίκη σας να λυγίζει, αυτό το αντρακι". (ή κατι τετοιο δεν θυμάμαι)


Ποιος μιλάει ετσι για την μάνα του;
Για ποιον γραφει; Σε ποιον απευθύνεται;
Για την μανα του μιλάει ή για το ειδωλο;
Αν μιλάει για το ειδωλο, τοτε ας μιλήσει για την δουλειά της, ας βαλει εναν συγγραφέα να το γραψει, αποστασιοποιημένα.
Αν μιλάει για την μανα του τι της θελει τις εκφρασεις αυτες που επαναλαμβάνονται συνέχεια και που προδιδουν οτι πιθανον το βιβλίο γραφτηκε- ίσως -με παραγγελια;

Νιωθω οτι στο βιβλίο αυτό φαινεται-ως τωρα- το γεγονος οτι το παιδι αυτό ήταν το μεγαλύτερο θυμα θαυμασμου διασημοτήτων.
Star struck λεγεται.
Και οπως λένε, ο θαυμασμός δεν χωρα αγαπη.

Μένει μονο μια διαθεση, στο τελος, κυρίως υποσυνέιδητη, να κατεβασεις το ειδωλο από κει που το έβαλες, ή σου το βαλανε.
Συμβαινει παντου, παντα.
Τον λυπάμαι από μια αποψη. Αλλά ο τροπος που γραφει, πώς όλα ειναι σε αμεση σχεση με κεινον, χωρις να διαφαινεται η δική του συμπονοια και κατανόηση προς τους τριτους...με απωθει.

Αν το συνεχίσω, ισως αλλάξει η πρώτη μου εντύπωση.
Το θεμα ειναι να βρω την διαθεση να το συνεχισω, γιατι οοοοολο αυτο το πακετο λυρισμων, δραματικών εκφράσεων και ολο αυτό το "αρχαια τραγωδια σταιλ" συνοψίζεται σε δυο λέξεις.



Απίστευτα Βαρετο.

Comments

diastimata said…
Πόσο δίκιο έχεις! Και πού να διαβάσεις το βιβλίο του Δ. Κωνσταντάρα για τον Λάμπρο! Έπαθα την πλάκα μου!
Lili said…
eixa panta tin entyposh oti o gios tou kostantara eixe polla parapona apo ton patera tou..alla den to diavasa pote
mako said…
ε καλά τώρα !!!! Όλοι έχουμε παράπονα απο τους γονείς μας όπως θα έχουν και τα παιδιά μας αργότερα γιατι ηθελημένα ή άθελά μας κάνουμε λάθη και γιατί τέλοιοι γονείς δεν υπάρχουν. Δυστυχώς για εμένα και για την κόρη μου δεν είμαστε "επώνυμοι" να γράψουμε κανένα βιβλίο και να βγάλουμε μερικά χρήματα ακούραστα, αβίαστα .... :P

Αυτές οι περιπτώσεις μου θυμίζουν συνάδελφο στη δουλειά που έχουν περάσει απο πάνω της 52 έτη και ακόμα κατηγορεί τους γονείς της που παντρεύτηκε, που χώρισε, που δεν έκανε παιδιά, που η ζωή της δεν είναι όπως θα ήθελε .... που ... που ... που ... ΟΚ απίστευτα βαρετό να τα ακούς όταν πίνεις καφέ, πόσο περισσότερο να τα διαβάζεις κιόλας ....
Lili said…
Δεν ειμαστε στο ίδιο μήκος κύματος ρε συ.
Ο καθενας αντιμετωπιζει σε διαφορετικό βαθμο ανεχειας καποια πραγματα που κανουν οι γονεις τους. Πχ εγω συγχωρεσα σε πολλα τον πατερα μου ο οποιος ήταν και ο χειρότερος από τους σύο οταν μεγαλωνα, ακριβως γιατι σταματησε να κάνει αυτά που έκανε. Η μητερα μου όμως συνεχισε και συνεχίζει με αποτελεσαμ οχι 52, 82 θα παω και θα την καταριεμαι.:P

Φανταζομαι οταν ενας γονιος δεν ειναι ενταξει απεναντί σου, και κανεις μα κανεις δεν θέλει να ακουσει τα παραπονα σου γιατι δεν θελουν να τους χαλασεις την εικονα, ειναι κατι πολύ σκληρό.
Και πραγματικά συμπασχω.
φαντασου πχ να εχει ςπατερα τον Ηλίοπουλο, υπαρχει περιπτωση ποτε να βρεις το δίκιο σου από τον κόσμο;
Ποτε.

Ο Γιαννης Παπαμιχαήλ ειχε την ατυχία να ειναι ασχημος, αταλαντος και καλομαθημενος κα ιαυτ΄οειναι προσωπική μου άποψη απο αυτα που βλέπω και διαβαζω.
Είναι αρκετα βασανισμένος από την εικόνα των δικών του την οποία και λατρευει αλλα και μισεί, ασχετα αν δεν το δειχνει-ως τωρα απο αυτά που εχω διαβασει.

Το ποσο αβιαστο ειναι να γραψεις...αστο καλύτερα. Υπήρχαν μέρες που ήμουν μπροστα σε χαρτι και είχα να παραδωσω το αρθρο και δνε μου ερχοταν ΤΙΠΟΤΑ.
Το βιβλίο ειναι μεγαλο, με τιποτα δεν θαλεγα οτι δεν κουραστηκε.
Και δεν το εγραψε αλλος, δεν ειναι τοσο καλόγραμμενο.

Στα δικά σου τωρα.
Αμα βαριεσαι τι τον ακούς τον αλλον που σου λεει τον πονο του;
δευτερον..εχω χασει το τηλεφωνο σου και εστειλα μυνημα στον χασμπαντ σου να στο πει, ο οποιος μου παντησε με ενα ποια εισαι;
Μπήκα στο μπλογκ σου (ναι ναι εσπασα το συνήθειο να μην διαβαζω), και διαβασα.

Πάρε με.
Mona Sax said…
try Elli Labeti by Fredy Germanos kai episis Gharlie Chaplin distixos omos den thimame apo poion
Lili said…
mmm από Ελληνες μόνο ο κωσταντάρας ο μουστακας και η Βρανα με ψιλοενδιαφέρουν. Η λαμπέτη μου φαίνεται κρυα και δεν με τραβαει.
Ο Τσαπλιν τώρα, έχω δει την ταινία με τον απιστευτο Ρομπερτ Ντάουνι ( τι αιρονμαν και παπαριες, ο ανθρωπος κεντάει)και δεν θα αγοραζα να διαβασω κατι που μέσες άκρες, γνωρίζω την "υπόθεση".

Οταν ήμουν Κϋπρο, τον πρώτο καιρό δεν είχαμε τηλεόραση και έπαιρνα βιβλία μεταχειρισμένα τα διαβαζα τα επεστρεφα και αγόραζα αλλα...τοτε διαβασα και τo 1st wives club, καμία σχέση με την σαχλοταινία που βγήκε καμια δεκαριά χρονια αργότερα.

Η Ντιανα Ντορς ήταν αποκάλυψη,όπως και συνιστώ ανεπιφυλακτα το welcome silence.
H μοναδική περίπτωση θεραπευμένης σχιζοφρένειας σε μια απιστευτη αυτο βιογραφία μιας γιατορύ.

Popular Posts