Διαμαντάκια (για να τα θυμαμαι)

Λέγαμε να παιξουμε Τζενγκα και συζητουσαμε την ποινη.
Στην λέξη "αφρος", η μικρη με κοιταξε και μου ειπε
"οχι εγω, εγω ειμαι μικρούλα"
(εσκασα στα γελια και της ειπα οτι αν θελει να παιζει με τους μεγάλους, θα έχει τους ιδιους κανόνες. Φυσικα μετα εχανε συνεχεια για να πασαλειβεται αλλα αυτο ειναι αλλη ιστορια)

Μιλούσαμε αγκαλαιασμένες το βραδυ πριν τον ύπνο (της).
Μου ελεγε ποιος θυμωνει και γιατί.
"Και ο μπαμπας θυμώνει"
'Ε ναι, και συ θυμωνεις"
"'Οχι μαζί του. Δεν είναι κακός μαζί μου."
Πάγωσα. (το ξέρω φωναζω πολύ)
"Με την μαμα θυμώνεις;"
"Ναι."
Παύση.
"Γιατί;"
"Μου λες κακά πραγματα."
"Εγώ σου λέω κακά πράγματα;"
"Ναι, να πλένω τα δόντια μου πρώι και βράδι. Στον μπαμπά το δεν το κάνουμε το ξεχνάει."
Γέλασα.
"Είναι κακό που δεν θελω να χάσεις τα δόντια σου και να γίνεις φαφούτα σαν την γιαγιά;"
ξεκαρδιστηκε στο γελιο, ίσως οτι την γαργαλούσα βοήθησε
(οκ, το "σε μισώ" αναβλήθηκε για τουλάχιστον 4 χρόνια, αν ειμαι τυχερή)

Προσπαθει να με φτιάξει στο wii. Γραφει και το όνομά μου. (χτες με ρωταγε πως γράφουμε ΜΙαου και τελικα το καταφερε μόνη της, μεγάλη πρόοδος)..και μου βάζει δίπλα το σύμβολο του δολαρίου.
Μωρό μου δεν μου αρεσει αυτό, της λέω.
Βάλε το σήμα του κοπιραιτ (αυτο που έβαλα στο μπλογκ μου και δεν θυμαμαι πώς το εκανα πριν τόσα χρόνια.)
Αυτο ειναι για τα λέφτα.

"Μα θέλω να εχεις πολλά λεφτα!" μου λεει με σοβαρότατο υφος.




Αγαπημένες εκφρασεις.
Αυτό ειναι το αγαπημένο μου
(ακομα και για ενα χαρτι τουαλέτας που δεν ήξερε οτι υπήρχε πριν δυο λεπτά)

Δεν σε αντεχω/ δεν σε χορταίνω/η καρδιά μου δεν σε αντέχει.
(Ολα σημαινουν σε λατρευω και σφίγγει συνήθως το μπράτσο μου)

Πεινάω. Κάθε μισή ωρα.
(Οταν μαζεύαμε τα παιχνίδια να τα δώσουμε, προσπάθησα να της εξηγήσω οτι τα παιδιά αυτά δεν εχουν γονείς, ούτε σπίτι. "Δεν έχουν ουτε φαγητο;" με ρωτησε ανοιγοντας διάπλατα τα ματια της.)

Είναι τόσο γλυκούλι. Δεν ειναι γλυκούλι;
Συνήθως για τα ζώα της.