Για μένα.

Εστειλα την πρώην πεθερά μου στο πατρικό μου.
Η μητέρα μου παραδόξως δέχτηκε. Φοβήθηκε σήμερα.
"Σ'ευχαριστώ, έχω ανάγκη να μιλήσω με καποιον" μου είπε κλέινοντας.
...
Δεν καταλαβαίνει οτι ο κόσμος θέλει να παει να δει τον πατέρα μου;
Οτι δεν ειναι εκείνη το ζητούμενο;

Η πρώην πεθερά μου πήγε.
"Για μένα ήρθες!" της είπε.
"Για τον Χ ήρθα. Και για σένα, αλλα κυρίως για τον άρρωστο."
"Νίκησε τον καρκίνο" έλεγε μετά με σιγουριά.
"Αφου δεν πονάει" πρόσθετε.
Ο,τι να'ναι.
Κοιταξε τα λουλούδια που έφερε η πρώην πεθερά μου, κατά διαβολική συμπτωση τα αγαπημένα της, τουλίπες.
"Για μένα τα έφερες."

Της το ξαναπε μετά. "Για μένα ήρθες."
Της κακοφάνηκε της πρώην πεθεράς μου.


Ο καθένας στην κοσμάρα του και με το Εγώ του. Πρωταγωνιστής στο δικό του έργο.
Ναι, η μητέρα μου αναγκάζεται να τον πλενει και να τον φροντίζει, όμως εκείνη θέλησε να είναι η μόνη εκεί. Δύσκολη και άχαρη δουλειά. Ο πατερας μου την βρίζει και κάνει καπρίτσια.
Ομως δεν μπορεί κανείς να την συμπονέσει γιατί ειναι πολύ πρόθυμη να κλαφτεί, να κατηγορήσει και να κρυφτέι πίσω από τις πλάτες του, μικρός δικτάτορας που τώρα χάνει τον στρατό του.

"Για μένα ήρθες".




Κανείς δεν θα έρθει για σένα, μαμα.
Και ματώνει η ψυχή μου για σένα.
( αλλά οχι τόσο ωστε να παρασυρθω).





Υ.Γ:Υπάρχουν καποια σημάδια που δείχνουν οτι ο πατερας μου πιθανόν να μην βγάλει την νύχτα.