Μια τυπική εργασιακή μέρα

Πριν ένα χρόνο, ο σύζυγος μιας ιντερνετικής φίλης μου έκανε μια προσφορά, να ντύσω με την φωνή μου ένα τηλεφωνικό μενού. Ζήτησα τα χρήματα που ήθελα, έστειλα γραπτή προσφορά για τον εαυτό μου και το στούντιο (ήταν ασχετοι) και πήγα να κάνω την ηχογράφηση. Εκεί με περίμεναν ανθρωποι μιας διαφημιστικής, ο φίλος, και οι υπεύθυνοι στο τμήμα της τηλεφωνικής εταιρείας.
Με διέκοπταν συνέχεια για να κάνω την φωνή μου πιο έτσι και πιο αλλιώς (στυλ Βίλλατζ τα σινεμα, αν θυμάστε) αλλα πιο τραβηγμένο γιατί ήταν λέει νεανικό κοινό.
Το νεανικό κοινό όμως δεν ειναι λοβοτομημένο και θεωρούσα το όλο εγχειρημα ηλίθιο. Πραγματικά. Φάγαμε 4 ώρες για δουλειά μίας. Ασχετοσύνη.
Ευτυχως για μένα αυτή ηταν η μοναδική φορά που ήρθαν ως το στουντιο.

Λίγο καιρό αργότερα ο φίλος παραιτήθηκε λεγοντας μου οτι ήταν αισχρή η κατάσταση εκεί. Ανέλαβε άλλος. Μου ζητούσαν να τους κρατήσω χρόνο για το καλοκαίρι και μετά τίποτα. Κάποια στιγμή έμαθα οτι παραιτήθηκε κι αυτός.
Η φωνή μου στο ακουστικό, να ακούγεται χάλια.
Οχι οτι με ένοιαζε, λεφτά να παιρνω και ας κάνουν ό,τι θέλουν.

Καποια στιγμή ανέλαβε ένα...πλάσμα, το οποίο θα ονομάσω "το άτομο". Ηλίθιο βλέμμα, χωρίς ίχνος εξυπνάδας, και μια χαιδεμένη στάση που σύντομα εξόργισε όλους όσους ήταν εμπλεκόμενοι στο προτζεκτ.
Δηλαδή,μου ζητούσε να βρεθούμε. Του έλεγα πχ οτι μπορούσα Πέμπτη.
Άρχιζε την πιέση. "Γιατί δεν μπορείς πιο νωρίς; Ε, δενμπορείς να το ακυρώσεις; Πάρε και το παιδί μαζί. Έλα καιγόμαστε."
Την πρώτη φορά μάσησα. Τα παράτησα όλα και έτρεξα. Μάσησα και όταν με πήρε την επομένη ζητώντας μου να ξαναπάω γιατί κάτι δεν ειχε γραφτεί.
Αυτό όμως άρχισςε να γίνεται σύστημα. Δεν ήξερε τι έκανε και ζητούσε μετά από μενα να ξαναπηγαίνω στο στούντιο να καλύψω την δική του ανικανότητα.
'Η έπαιρνε το στούντιο μετά την ηχογράφηση και ζητούσε σε περίοδο μιας εβδομάδας τουλάχιστον δέκα αλλαγές. Κάτι που δεν γίνεται. Τα παιδιά του στούντιο στην αρχή το έκαναν αλλα μετά αντέδρασαν.
Τον καθίσαμε κάτω και του εξηγήσαμε οτι μετά την ηχογράφηση και αφού είναι εκεί και το έχει εγκ΄ρινει μ΄πορεί να ζητήσει άντε μια ή δήυο αλλαγές. Δεν μπορεί να απαιτεί να αλλαχτει 5-6 φορές . Το στούντιο δενε είναι υπεύθυνο αν αυτοί αλλάζουν γνώμη ουτε είναι υπάλληλοί τους. Του εξήγησα επίσης οτι όποιο λαθος γίνεται υπό την δική του επίβλεψη (πχ δεν γράφτηκε μια λέξη στο σενάριο) δεν είναι δική μου εύθυνη, και οτι από τώρα και μπρος, από μια λέξη έως 20 θέλω ταρίφα. Με την ελπίδα οτι θα ήταν πιο προσεκτικός. Μου την έδινε που αναγκαζόμουν να λέω τα αυτονόητα, να διαχωρίζω τα ορια και τους ρόλους.
'Εκανα και μαι γραπτή προσφορά και σταύρωσα τα δάχτυλά μου ότι όλα θα τελείωναν εκεί.

Λιγο μετά μου ανακοίνωσαν οτι αλλάζουμε στούντιο. Το ένα ήταν δίπλα μου, με το άλλο ήθελα διαδρομή. Αναθεμάτισα, αλλα πήγαινα, τι να κάνω. Εκεί δεν ειχα ακουστικά, έλεγχο της φωνής μου.Προχειρόκαταστάσεις. Το "άτομο" ερχοταν πάντα με καθυστέρηση, με μη τυπωμένα σενάρια τα οποία δεν μου είχε στείλει από το προηγούμενο βράδυ (όσο και να τον κυνήγαγα) και συνέχεια γκρίναζε για τα λεφτά που παίρνω, γιατί η ηχογράφησή μου δεν κρατούσε πάνω από μισή ώρα.
(Ειμαι καλή, τι να κάνουμε)
Μερικές φορές εκδικητικά μου ζητούσε να τα πω 3-4 φορές και ο ηχολήπτης με κοίταζε από το τζάμι με υφος "μα τι κάνει ο μαλάκας;"

Και κάποια στιγμή φυσικά, έγινε το λάθος.
Προσπάθησε να με ψήσει να πάω τζάμπα,ΤΩΡΑ, ρίχνοντας το φταίξιμο στον ηχολήπτη. Ο οποίος έγινε ΤΟΥΡΚΟΣ και αρνήθηκε να συνεργαστει ξανά μαζί του.. Μετά με πήρε ο διευθυντής της εταιρείας και με περίεργο οικείο ύφος μου έλεγε "μα θέλετε λεφτά για μία λέξη;"
οχι δουλεύω για την ψυχή της μάνας μου
"Αν δεν είναι τόσο σημαντικό τότε δεν χρειάζεται να πάω" απάντησα.

'Ηδη το άτομο μου είχε πειχιαρέκακα οτι ψάχνουν για άλλη πιο φτηνή όποτε δεν είχα και τίποτα να χάσω. Και καλή τύχη γιατί πραγματικά η αμοιβή μου ήταν πολύ φτηνή λογώ του φίλου που παραιτήθηκε.
Ηταν όμως το πώς μου το είχε πει, το χαιρόταν.

Για να γυρίσω στον διευθυντή, τον είχα στο ακουστικό να μου λεει οτι ειμαι υποχρεωμένη να πάω, γιατί ανελαβα μια ευθυνη. Του απάντησα οτι εμφανέστατα δεν ειμαι υποχρεωμένη, δεν έχουμε συμβόλαιο και οτι κάθομαι μέχρι να βρουν άλλη ώστε να μην τους κρεμάσω, αφού η εταιρεία που έχει τις υπηρεσίες τους, θέλει μια φορά το μήνα να ανανεώνει το μενού της.
Οτι είμαι επαγγελματίας αλλά η υπομονή μου έχει τα οριά της.

Πήγα. Ειχαν γίνει και άλλα που δεν παραθέτω εδώ. Πήγα γιατι καταλάβαινα οτι είχαν συμβόλαια και το μενού έπρπεπε να γραφτεί.
Πριν όμως και με πολύ κόπο( το άτομο μου έδινε ψευτικο μαιλ!) έψαξα να βρω το μαιλ του μεγάλου αφεντικού όπου ενημέρωνα οτι δεν θέλω πλέον να συνεργαστώ μαζί τους γιατί η συνεργασία μας ειναι αγχωτική.
Δεν έχω ποτέ τα σενάρια, αναγκάζομαι να παιρνω εγω συνέχεια τηλέφωνα για επιβεβαίωση των ραντεβού, δεν σεβονται τον χρόνο μου και η αγένεια του "ατομου" καθώς και η πίεση-με φωνές- που ασκεί σε συνδυασμό με τα ψέμματα που λέει για να χειραγωγήσει καταστάσεις έχουν καταστρεψει όποια εμπιστοσύνη έχω στο γεγονός οτι ξέρουν τι τους γίνεται και οτι ξέρουν τι σημαίνει συνεργασία.
Είχα πει στο άτομο από πριν οτι δεν ήθελα να δουλέψουμε άλλο αλλά απότι φαίνεται δεν είχε ενημερώσει όποτε, πήγα κατευθείαν στην πηγή.
Πήγα στο στούντιο λοιπόν και φυσικά το άτομο είχε νεύρα,
'Οταν ήρθε η ώρα να πληρωθώ, το άτομο πήρε την απόδειξή μου και άρχισε να ψάχνει με αγωνία την τσάντα του, και να πηγαίνει από γραφείο σε γραφείο στο στούντιο. Μετά από ένα τέταρτο του είπα οτι δεν έχω όλη μέρα. Είχα καταλάβει οτι προσπαθούσε να μου δώσει την αμοιβή μου σε ψιλά (!).
Φανταστείτε το λίγο. Σαν εκδικητικό παιδάκι, για να μου την σπάσει.
Τον χάζευα. Δεν μπορούσα να πιστεψω οτι υπήρχε τέτοια ηλιθιότητα στον κόσμο.
Τελικά αναγκάστηκε να μου δώσει μόνο μέρος σε ψιλά με μεγάλη του απογοήτευση.
Και εκεί κατι ειπωθηκε, δεν θυμάμαι τι και απο ποιον, αλλα με απείλησε οτι θα με χτυπούσε αν δεν δούλευε σε εταιρεία.
Είχα παει με το παιδί -με πολύ δυσκολία αφού δεν είχε σχολείο-. Και η μικρή τρόμαξε.
"μαμα, ο κύριος είπε οτι θα σε δείρει;"
Εννοείται οτι γύρισα μεταβολή και του χώθηκα κάτω από την μύτη λεγοντας του να το κάνει.
Η να βγάλει τον σκασμό.
Κι έφυγα.
Χαμογέλασα με αυτοπεποίθηση στην μικρή στο ταξί.
"Κανείς δεν θα χτυπήσει την μαμά σου, μωρό μου. Μερικοί άντρες είναι φοβιτσιάριδες και τα λένε έτσι για να το πιστέψουν οι ίδιοι."
Ομως σαν σκηνικό εννοείται οτι δεν μου άρεσε.


Το τηλέφωνό μου έσπασε από τον λογιστή που κλήθηκε να κάνει ρόλο πυροσβέστη και να μην κάνω καταγγελία.
Ο διευθυντής με πήρε και μου έλεγε "Μα το άτομό μας, που είναι τόσο ευγενικό σας φέρθηκε έτσι; Αδυνατώ να το πιστέψω. Μήπως του κάνατε κάτι; (!)"
Ο λογιστής σχεδόν με παρακάλεσε να μην σταματήσω τις ηχογραφήσεις γιατί είχαν πρόβλημα.
Είπα οτι άν δεν εχω να κάνω με τον ανίκανο, θα κάνω ακόμα μια δυο αλλα να βρούνε άλλη άμμεσα.

Το καλοκαίρι με πήραν στις διακοπές μου αλλά δεν τόλμησαν να απαιτήσουν και πολλά.
Το άτομο δεν ξανάρθε σε ηχογράφηση. Απλώς έστελνε μαιλ με κοινοποιηση και στους άλλους (τα αφεντικά). Ηχογραφούσα στο παλιό στούντιο (δεν ξαναπάτησαν στο άλλο μετά τα ρεζιλίκια τους) και ο κακόμοιρος ο ηχολήπτης μετά έπρεπε να τους κυνηγάει για την αμοιβή του. Επρεπε αυτός να πάει ως την εταιρεία για να δώσει το τιμολόγιο. Πριγκιπικοί κώλοι...
Εγώ απαιτούσα να μπουν στον λογαριασμό μου πρώτα, και μετά πήγαινα για ηχογράφηση.

Ξαφνικά, ο λογιστής σταμάτησε να δέχεται τα τηλεφωνήματά μου, και καποια στιγμή που τον ρώτησα γιατί, μου είπε οτι δεν θέλει να ειναι στην μέση. Κατάλαβα οτι βρήκε και τον μπελά του και δεν επέμενα.


Κι ερχόμαστε στο προχτές. Με πάιρνει μια κοπελίτσα από το λογιστήριο λεγοντάς μου οτι εχω ένα υπόλοιπο. Μετά, με ρώτησε γιατί ζητάω χρήματα. Ο,τι να'ναι δηλαδή.
"Μα η καρτέλα σας λέει..."
"Κοπέλα μου, δώσε μου τον λογιστή να του μιλήσω γιατι δεν καταλαβαίνω τι μου λες"
"Είναι απασχολημένος"

Αυτό συνεχίστηκε και την επόμενη μερα. Οτι τους οφειλα μια απόδειξη. Μου είχαν ζητήσει να κάνω και μια ηχογράφηση πριν δυο μέρες οπότε τους είπα οτι θα τα πάρουν μαζί.

Η κοπέλα συνέχιζε να με ζαλίζει με αριθμόυς. Ζήτησα πάλι τον λογιστή.
"Γιατι δεν θέλετε να μιλήσετε με μένα;"
Τι να της πεις για το μπουρδέλο που δουλέυει τώρα;
Της είπα οτι δεν ξέρω τι γράφει η καρτέλα μου και δεν καταλαβαινω γιατί ζητάνε από μένα το παραμικρό, ενώ κι εκείνη δεν φαίνεται να ξερει τι παίζει.
"Δεν θέλετε να καταλάβετε" μου είπε.
Είχε δίκιο. Με ζάλιζαν.
Εδωσα το τηλέφωνο του λογιστή μου.
Ο οποιος μετά μου εξήγησε οτι οταν εγω ζητούσα αμοιβή συν ΦΠΑ, ο λογιστής τους δεν παρακρατούσε τον φόρο μου και τα έβαζε όλα. Και τώρα ήθελαν έξτρα απόδειξη.

Οκ.Θα το έκανα.

Και εκείνη τη στιγμή, μου έρχεται το μαιλ του διευθυντή.
"Με ενημέρωσε ο οικονομικός διευθυντής μας(!) οτι υπήρξατε αμελής, να επιμεληθείτε, ΑΜΜΕΣΑ.
Μέχρι να διευθετηθεί το θέμα, παρακρατούμε όποια πληρωμή σας, καταλαβαίνετε, αφού είστε επαγγελματίας."


Έστειλα το τελευταίο μου μαίλ, με μια μικρή ανασκόπηση των συμβάντων και απολογισμό οτι ήμουν τελικά χαζή που δεν θέλησα να τους κρεμάσω, τελειώνοντας οτι αν ο λογιστής τους δεν έκανε τη δουλειά του σωστά, το να υπονοούν το παραμικρό για μένα είναι η τελευταία σταγόνα και δείγμα του καλαμιού που έχουν καβαλήσει-έλλειψη προσωπικότητας και ικανότητας, καθώς και το πόσο ουτοπικό ήταν το σχόλιο για την "παρακράτηση πληρωμής" μου.
Εγραψα και τον ορισμό του free lance και της συνεργασίας και τον ώθησα να κάνει νταηλίκια στους υπαλληλους του και να μην με συγχέει μ'αυτούς. Είπα να μου στείλουν ό,τι χαρτια έχουν για να τα δώσω στον λογιστή μου και οτι απαγορεύω στον ίδιο και σε όλους εκεί που εχουν στήσει τσαντίρι να με ξαναενοχλήσουν επ'ουδενί λόγο.
Ευχήθηκα καλή τύχη στο να βρούνε εκφωνήτρια μέσα στο σαββατοκύριακο ( ...η πληρωμή που θα "παρακρατούσε")
Τέλος τον ρώτησα αν η αντίδρασή μου ήταν αρκετά άμμεση και επαγγελματική για τα γούστα του.


Πέντε λεπτά μετά, το ατομο μου έστειλε μαιλ οτι θέλει να μάθει για την αυριανή ηχογράφηση, και οτι το λογιστήριο θέλει τις αποδείξεις.
(Αναστεναγμός)