Γερμανών συνέχεια

Ακούω φράσεις και τις σχολιάζω στο μυαλό μου.

"Είμαστε σαν την καμήλα που γονατίζει και την φορτώνουν. Αν είχαμε περηφανεια πολιτική δνε θα τολμούσαν..."
Δεν ξέρω καν ποιος μιλάει έχω πλάτη γυρισμένη αλλά και αλλιώς να μουν δεν τους ξέρω όλους αυτούς, και δεν με ενδιαφερει να τους μάθω. Ομως από αυτη τη φραση κρατάω 2 πράγματα.
Οτι αυτός που μιλάει ειναι αντιπολίτευση και το παει εκει που θέλει, και οτι η λέξη τολμουσαν δειχνει μια νοοτροπια νταη. Δεν εκφοβίζεις τον σεβασμο. Τον κερδίζεις. Τον νιωθεις, τον χαρίζεις πριν τον απαιτήσεις για τον εαυτό σου.

"Αν το έκαναν αυτό στους Ισραηλίτες..."
Τώρα θα συγκρίνουμε τα δικά μας πάθη και ιστορία στον παγκόσμιο πόλεμο με αυτά που τραβήξαν οι εβραίοι; Το χουμε χασει τελείως πια;

Μας πήραν τα αρχαια , τα νομίσματα, τα, τα, τα....
Σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας, ο πόλεμος έφερε λεηλασίες, βιασμούς και φρικαλεότητες. Το επιχειρημά μας σαν Ελληνες στο γεγονος οτι πλεον ταχουμε κανει σκατα και καποιος το έγραψε, ειναι να ανασύρουμε αυτές της μνημες;
Διπλά ντροπή μας.




Θέλω να πω κάτι πιθανόν άσχετο αλλα στο μυαλό μου πολύ σχετικό.
Εχω ζήσει έξω. Από μικρή αντιπαθούσα την νοοτροπια του Ελληνα που νομίζοντας οτι δεν μιλούσαμε ελληνικά εβριζε την μάνα μου φερνοντας τη σαλάτα μας, την ελληνίδα που έβριζε την κολλητή μου επειδη έκανε τοπλες στην παραλία, την γειτόνισσα απου ασχολιόταν με τον ποιον έβαζα στο σπίτι, μπαστακας στο μνι μου, το γειτονόπουλο που έλεγε οτι ο πατερας μου ήταν ο ζιγκολό της μάνας μου λόγω της διαφορά ηλικίας που έχουν (7 χρόνια). Τον εργοδότη που με απέλυε αν αντιδρούσα στο πεσιμό του, τον αστυνομικό που με πήγαινε για εξακρίβωση αν δεν του έδινα το τηλέφωνό μου, τον ταξιτζή που μου έβαζε χερι στα 17 καθώς εβγαινα από το ταξί, στην μάνα του γκομένου μου που με ανταγωνιζόταν, στον γκόμενο που φρικαρε μόλις έβαζα ένα κιλό ή μίλαγα σε φίλο.
Απο μιρκή ενιωσα την διαφορά όταν ζουσα έξω, ένιωθα τι σημαίνει ελευθερια λόγου, χιουμορ, αποδοχή διαφορετικής θρησκείας και διαφορετικότητας, ελλειψη μιζέριας.

Με έλεγαν ανθελληνίδα επειδή διεκρινα βασικές διαφορές στο σχολικό σύστημα, βουτηγμένο στην θρησκεία και στην καθοδήγηση προς το μίσος για τους Τουρκους.
Λογικό, αυριο αν ξεσπασει πόλεμος πρέπει οι στρατιώτες να εχουν κίνητρο.
Σοκαριζόμουν με τα κατεστραμένα θρανία, τον θόρυβο που επικρατούσε ανάμεσα στα μαθήματα, την έλλειψη σεβασμου αλλά την υπαρξη του φόβου.
Το σκονάκι, την πονηριά, τα λαδώματα και οι δημόσιες σχεσεις με τους καθηγητες.
Που βαριούνται και πανε στο φροντιστήριο να τα βγάλουν.
Δεν κατάλαβα ποτέ την εννοια της κατάληψης.
Το εβρισκα άνω ποταμών.
Αυτό δεν ειναι ελευθερια, ειναι μαλακια.
Κανενα 15 χρονο δεν ξερει τι θέλει πραγματικα ούτε ειναι σε θέση να κατανοήσει το βάθος των προβλημάτων, αλλα δε βαριέσαι, ας το παιξουμε "επαναστάτες".
Σοκαρίστηκα οταν στα 16 όλες οι γνωστές μου "το ειχαν κάνει" από μπρος πίσω από παντου, γιατί βιαζονταν να μεγαλώσουν, το σεξ ήταν ταμπου. Στο εξωτερικό μια μόνο το ειχε κάνει και αυτή το ειχε μετανιώσει.
Η πρωτη φορά ειναι σημαντική, η μητέρα πήγαινε το παιδί σε γυναικολόγο να της δωσει το χαπι.

Με το ένα πόδι εδω και το άλλο εκεί προσπαθησα πολλες φορες να φύγω γιατί δεν είναι ωραια η ζωή εδω. Δεν έχεις φιλους να σε στηρίξουν πραγματικά, όλοι ειναι εγωκεντρικοί και μπλεγμένοι με τα δικά τους, λειπουν βασικές έννοιες ανθρωπιας, συμπόνια και η κριση δινει και παιρνει, ο συζυγος σου ειναι πολλες φορές ένας άγνωστος, δουλεύεις και δεν θα χαρείς όπως έξω τα γερατεία σου χεράκι χεράκι με τον άνθρωπο σου διακοπες και ταξίδια.

Παιζω world Of Warcraft εδώ ακι τρια χρόνια. Είναι το όποιο μου, η διαφυγή μου.
Εκεί υπάρχει ενα chat.
δεν υπαρχει σουηδός, Ολλανδός, Αγγλος που να μην έχει την χειρότερη γνώμη για τους Ελληνες. Και εκει δεν ειναι θεμα πολιτικής, ειναι θεμα νοοτροπιας.
Το ελληνάκι φωνάζει
"Εδώ ειναι δικός μας χώρος (γιατί υπερτερούν) και αν δεν σας αρέσει να φύγετε"
Το ελληνάκι -κακώς- νομίζει οτι οσοι ελεγχουν τον χώρο δεν ξέρουν ελληνικά και βρίζει, φωνάζει και ενοχλεί.
Το ελληνάκι όταν παιΖει με άλλους δεν λεει Γεια σας, κλέβει κάτι που είναι καποιου άλλου, κοροιδεύει, μιλάει στο γενικό τσατ ελληνικά-κιας ζητανε οι αλλοι ευγενικά να παει σε πριβέ δωμάτιο ή να μιλήσει αγγλικά (που δεν μπορεί τις περισσότερες φορες)
Το ελληνάκι έχει έπαρση, αγένεια, θέλει να έχει παντα την τελευτάια κουβέντα και εχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του βασισμένη στο πουθενά.
Οι ξένοι ακούνε "ελληνας" η βλέπουν το gr πίσω από το όνομα (αλλη βλακεία αυτή) και μας αποφεύγουν, ντρεπεσαι να πεις οτι είσαι έλληνας, και οι περισσοτεροι ξένοι μέσα σε δυο χρόνια έφυγαν από το συγκεκριμένο χώρο με την χειρότερη εντύπωση.

Θα μου πεις παιχνίδι είναι.

Εγώ όμως βλέπω τους σημερινούς 12-25 χρονών ξένους να έχουν διαμορφώσει την σωστή ιδέα και να αοφευγουν τα νησιά μας, να αποφευγουν τους δικούς μας για συνεργασια σε λίγα χρόνια.
'Ημασταν παντα γυφτοι.
Καιρός να το καταλάβουμε, να το χωνέψουμε και να το αλλάξουμε.