Ονειρα

Οταν αγαπάω, θέλω να κρύφτω στην αγκαλιά αυτων που νιώθω ότι με αγαπάνε και θα με σκεπάσουν με την αγκαλιά τους βάζοντας ένα τοίχος συναισθήματος που θα με προστατεύσει από τον έξω κόσμο και ότι με βασανιζει.
Όταν μου συμβεί κάτι καλό, θέλω αν το μοιράστω μαζί μ αυτον που με αγαπάει, δεν θεωρω το ένα ξεπερασμένο εις βάρος του άλλου.
Όταν αγαπάω, και αν βαριέμαι, θελω επαφή.

Το τελευταιο καιρο αναλύω λίγο το τι θέλω λόγω καποιων συγκυριών.
Νομιζω ότι είαμι έτοιμη για μια πιο σοβαρή και δεσμευτική σχεση.
Όμως πως συνδυαζεται μια σχεση με ενα παιδι;
Ως τώρα η σχεση που ειχα, ήταν "ελαφρια", συναντιομασταν μια φορα την εβδομαδα, η μια ζωη ξέχωρη από την αλλη και με βολευε, δυσκολευομαι να ειμαι ανεμελη και ερωτευμενη όταν πρεπει να ειμαι υπευθυνη και μαμα.
Αν όμως κα΄ταφερνα να τα συνδυασω πες...πως φέρνεις έναν ανθρωπο να μεινει σπίτι σου;
Εστο και μετα από χρονια σχεσης και με σκοπο την συμβιωση και την επεκταση της οικογένειας.
Πόσο τον αφήνεις να ανακατευτει στο μεγαλωμα του παιδιού σου; Και αν διαφωνεις κάθετα με καποιες ιδέες του;
Και αν δεν ανακατευτει και στο δίκο του παιδι φανεί η διαφορα;

Μέχρι τώρα η σχέση μου πληρούσε τον επίλογο ενος πληγωμενου εγωισμου, αξιοπρεπειας, μια ανανέωση, επιβεβαίωση, αλλά μια βουτιά στην ανεμελιά, στα νιάτα, και στην αθωότητα που ειχα προσφάτως χάσει.
Απο ένα σημείο και μετα δεν λειτουργούσε σ αυτα τα επιπεδα γιατι ο καιρός εμβαθύνει τις σχεσεις η απομακρύνει τους ανθρώπους η και τα δυο.
Τώρα βλέπω ότι η σχεση μου , χωρις μελλον και προορισμο, βοηθάει στο να μην αντιμετωπίσω και αυτά τα ζητήματα.

Όμως, τυλίγοντας τα μωρουδιακα που ειχα στο πατάρι, με ρώτησε η μητέρα μου γιατι τα φυλάω όλα.
Δάκρυσα.
Η ελπίδα πεθάινει τελευταία.
Την κόρη μου ως μωρό δεν την χάρηκα, όλο έκλαιγα και ανησυχούσα, και μετα ήμουν ράκος.
Κάποτε ήθελα μεγάλη οικογένεια με πέντε παιδιά.

Ισως μια μέρα, κάνω αλλο ένα.
Ισως...