Fights

Πήραν τις πινακίδες του 'Αγγελου, από εναν δρόμο οπου το σήμα μη στάθμευσης έιναι μόνο στην μία πλευρά του δρόμου, δηλαδή αν στρίψεις ;από την αλλη , δεν το βλέπεις., γιατι πολύ απλά ...είναι στην άλλη άκρη του δρόμου.
Και ακουμπήσε λίγο κίτρινη γραμη.
Ωραία ε;
Και τις κούτες που έιχα προγραμματίσει να φύγουν;
Η μετακόμιση;
Την πιο κρίσημη στιγμή...

Ο πατέρας μου, κάνει αυτό που εκανε πάντα, όταν ήταν ώρα να ξεβολευτεί. Και λίγους μήνες μετά θα ρώταει "εγω δεν σάγαπάω, δεν κάνω τα πάντα για σένα;"
Και αν δεν απαντησω θυμουμενη ότι ήμουν μόνη μου για να φτιάξω 500 κούτες και δεν ήρθε μια φορά να της βάλει στο άμαξι να πάμε 3 τετράγωνα πιο κάτω, θα θυμώσει.

Χτες έριξα λοιπόν 4 καβγάδες.
Ένα με τον σπιτονοικοκύρη. Του έιπα να μου δώσει πίσω τα χρήματα.
Ο λόγος;
Μου το έκλεισε κατάμουτρα.

Καθηγητης Πανεπιστημίου,
Και με τον πληκτρά μας σκοτώθηκα.
Κι αυτός θεωρεί ότι επειδή είναι μουσικάρα, έχει δικαίωμα να προσβάλλει.
'Εσένα θέλω αν σε προσβάλλω" μου είπε.
Δεν ήξερε οτι ολο το σχήμα πλην του μπάσσου ειχε δυσκολευτει με τον τρόπο του.
Και το έμαθε χτες.

Το μπασο, -που προσωπικα με κουραζε πολύ- αρπαξε την ευκαιρία. Φευγεις; Φευγω κι εγω.
Μόνο που ο πληκτράς, έμεινε.
ΧΑΧαχ;αχαχαχαχαχαχα.
Αφου μου ζήτησε συγγνώμη, δεν είχα λόγους να μην συνεχίσω κανονικά.
Its a job, και ο τρόπος του δεν με "τρομάζει"
Ο μπασίστας από την άλλη ήταν passive aggressive, έκανε κόμα με τον αλλον, με διέκοπτε και γενικά δεν μου άρεσε το ότι με κουραζε σε καθε πρόβα. Να συζητάμε για άσχετα.
Οποτε τα πράγματα ήρθαν μόνα τους.

Ειδώμεν τι θα φέρει το μέλλον.
Αν οι αλλοι θελουν τον πληκτρα, αν ο κιθαρίστας θα φύγει τώρα που έφυγε ο μπασίστας...

Έτσι και με το σπιτονοικοκύρη μου.
Κάναμε ένα συμβολαιο θάνατος -για μενα και ένιωθα πότ πιάστηκα κώτσος.
Οταν λοιπον μου το κλεισε τον ξαναπηρα με την γνωστή πια μου αντιδραση (μαινομενη σκυλα) και μαζεύτηκε σαν το σαλλιγκαρι.
Και συγγνώμη, αν με παρεξηγησατε, εχω μια διατριβη και σας είπα αντιο, αλλα εντάξει αν σας ενοχλησε ...(και πουτσες μπλε, σορυ για τα ακαδημαικά μου.)

Ο τρίτος καβγάς ήταν με τον Άγγελο.
Έχασα την ψυχραιμία μου. Εχει αρχίσει να με ενοχλει που ο πληκτρας και καποιοι άλλοι με συγκρινουν μαζι του. (θα μου πεις εδω συγκρίνουν ζευγαρια, ποιος έιναι πιο ωραίος, τα ντουέτα δεν θα συγκρίνουν;) και ένιωθα self conscious όταν έιχαμε ντουέτο, γιατι προσφατα έμαθα να κάνω δέυτερες και δεν μου βγαίνουν και πάντα.
Ο Αγγελος έχει ένα φυσικό ταλέντο και ήθελα να κάνουμ ε προβα να νιωσω καλύτερα.
όμως βαριόταν, δεν το παιρνε στα σοβαρα και μουβαλε και τις φωνες(τουβαλα κιεγω) και ένιωσα χάλια.

Το βραδυ ο πληκτρας μου έιπε οτι φαλτσαρω και με πήρε απο κάτω μετα.
Μήπωε τελικα δεν ήμουν ποτε καλή και με έπαιρναν σε δουλειες γιατι ήμουν ομορφη και νέα?
Μηπως ποτε κανεις δεν μου έιπε κάτι τέοειο από τακτ;
Μηπως εδεν ειμαι μια "καλή" τραγουδίστρια όπως πίστευα ως τότε, αλλα μια κακή;
Ο άγγελος μου έιπε οχι, αλλα δεν μετραει.
he sleeps with me, να ακούει μουρμούρα;

Η αλήθεια είανι οτι κλονίστηκα και δεν ξέρω που θα βρω την αυτοπεποιθηση που μου χρειάζεται να βγω έξω στην σκηνή.
Το ίδιο έγινε και στον ντραμμερ. Μπορει ο πληκτρας να εχει δίκιο σ αυτα που λεει αλλα δεν ενμψυχώνει τους αλλους για το καλύτερο, τους κοβει τον αερα και μετα δεν πετάει το πουλάκι.

Ο τέταρτος καβγας έγινε με το μπάσσο, αλλα αυτόν δεν τον μετράω.
Χωθηκε σφήνα την ώρα που μιλούσα με τον πληκτρα΄, του υπενθύμισα ποσο με ενοχλει αυτό, συνεχισε (σιγα μην έκανε πισω) και απλα τον αγνόησα.

Είχα διαθεση να τα γράψω ολα αυτα χιουμοριστικα, αλλά είμαι τόσο κουρασμένη που δεν αντεχα να βάζω παυλες και εισαγωγικα και να γράφω διαλόγους.


Εχει κανεις σας κανα μεσω να πάρουμε πίσω τις πινακίδες; LOL