Χτες...

Χτες εντεκα με μια την νυχτα ο αγγελος ο νικος κι εγω κουβαλαγαμε κουτες απο το σπιτι στο αυτοκινητο και στο νεο σπιτι (ναι βρηκα, θα σας τα πω αλλη φορα), και σκεφτομουν ποσο τυχερη ειμαι που με βοηθανε και τι στο καλο θα εκανα αν δεν με βοηθουσαν.
Το μυαλο μου πηγε σε περασμενες βοηθειες, και σταθηκε σε μια συγκεκριμενη.
Ενας ανθρωπος που πριν λιγα χρονια θα εκανα τα παντα για κεινον απο φιλοτιμο και μονο, ασε την αγαπη, γιατι ενιωθα οτι και κεινος θα εκανε το ιδιο για μενα, μου εδινε στηριγμα, αισθηση αξιας σε εναν κοσμο οπου διαχωριζομαστε σε φουστες , γλαστρες, πιπιπινια και αλλα κομψα.

Ποτε δεν θα μπορουσα να προβλεψω την εξελιξη.
Μια εξέλιξη που αφήνω κι εγω να γίνεται, διοτι κι εγώ δεν νιώθω όπως ένιωθα, δεν βλέπω την ουσία του να παλέυεις για κάτι που ήταν απο την αρχή...κενό, ψόφιο.

Μου ηρθαν ΞΑΝΑ τα λογια του Χορχε που μου ειχε πεταξει θυμωμενα ενα βραδυ.
"Ολοι σου εκαναν τα χατηρια γιατι ησουν μουναρα και τωρα που δεν εισαι τοσο πια στραβωνεις.'

Τελικα εξελιχτηκε στην πιο αληθινη κουβεντα που ακουσα ποτε μου, δυστυχως.
Με την διαφορα οτι αυτη η αληθεια δεν ηταν η αληθεια μου.
Αν ηξερα οτι η ζωη μου ηταν ευκολη και θα γινοταν πιο δυσκολη με τον καιρο, γιατι το κινητρο δεν ηταν η καλοσυνη και η αισθηση συλλογικοτητας, αλλα το ποσο κουναω -ισως- την αχλαδια μου και ποσα αχλαδια-ισως -μαζεψει ο αλλος, πιστεψτε με, θα ημουν τελειως διαφορετικη γυναικα σημερα γιατι θα το ειχα εκμεταλλευτει δεοντως.

Αλλα σαν γυναικα, χαζη, δεν καταλαβα παρα με τα χρονια πως αυτη η κουβεντα που με ειχε τοσο πληγωσει στην αδικη κατηγορια της, ηταν η κουρτινα που βγηκε απο τα ματια μου και μου εδειξε το πως σκεφτονται οι αλλοι.
Οχι ολοι.
Οι αντρες.
Και οχι ολοι οι αντρες.

Αλλα αρκετοι.
Και πιστευω οτι ολοι , απο αυτους τους αρκετους, περασανε απο την ζωη μου με τον εναν η τον αλλο ρολο, παιρνοντας αισθηματα, εκμυστηρευσεις, χρονο, μερικες φορες (καλα, αρκετες φορες) ερωτα, φιλία, αγαπη, ενεργεια και ζωη.

Πάρε δώσε ήταν.
Εντάξει.


Το καταλαβαίνω.

Πειραζει που προτιμούσα να μην το ήξερα, πειραζει που καποιους που τους αγάπησα θα ήθελα να είχαν μείνει στην ζωή μου, και αθικτοι σαν εικόνα, αγνά τα κίνητρα τους μέσα στο μυαλό μου;
Πειράζει να ένιωθα αυτή την απόλυτη εμπιστοσύνη και ασφάλεια που μου χαριζε η πλασματική αυτή σχέση, κι ας μην ήταν αληθινή;
Να ζω το παραμύθι μου βρε παιδί μου.
Κι ας χαζευε τον κώλο μου-λέμε τωρα- όταν έσκυβα, εγώ δεν το έβλεπα.

Αλλα ξέχασα, δεν γίνεται διότι ο κώλος έχει γίνει τετραπλάσιος, το βυζι φτανει στο πάτωμα και το πρόσωπο δειχνει σημάδια κόπωσης...


Ναι?
Ναι.


Δε βαριεσαι, θα βρεθούμε , θα πούμε καμία μαλακία, σαν να μην τρεχει τίποτα, σαν να είναι όλα όπως πριν και η ζωή καθώς προχωρα θα παίρνει και θα δίνει...

Comments

Betty said…
@ Lilli:

Είσαι γερή και δυνατή, αυτό σου επιτρέπει να κάνεις κάθε τι που ονειρεύεσαι πραγματικότητα!
Τα οπίσθια επανέρχονται και το στήθος επίσης.
Anonymous said…
Το ποστ σου με χαλασε γιατι με εκανες να σκεφτω λιγο και τωρα εχω μπει σε ενα τριπακι αμφισβητησης για καποια πραγματα.

Παντως οπως και να εχει το μονο σιγουρο ειναι οτι χωρις οφελος, εστω και εικονικο, δεν υπαρχουν σχεσεις μεταξυ ανθρωπων οποτε μην το παιρνεις και πολυ κατακαρδα. :)
gsatelite said…
σε ολους αξιζει να δινουν και να παιρνουν αγαπη,ειδικα σε ανθρωπους που δινουν απλοχερα ασχετα με το τι θα λαβουν στο τελος.
Το ασχημο τωρα ειναι,οτι υπαρχουν και αυτοι που εκμεταλλευονται αυτην την διαθεση για ανταλλαγη αισθηματων(το λεω οσο πιο ανωδυνα μπορω) προς οφελος τους ..δυστυχως παντα θα υπαρχουν τετοιοι...
Τωρα,οσο αφορα κωλους και βυζια "κατεβασμενα"....ενταξει,αν δεν μπορεις να εκτιμησεις την γενικη εικονα,και την αξια της,και μενεις μονο στο δια ταυτα,απλα δεν σου αξιζει τετοια σχεση...γνωμη μου,ετσι;η φυσικη φθορα ερχεται,δυστυχως,για ολους μας..αλοιμονο αν "πεταμε" καθε συντροφο απλα γιατι γερασε,κατα την αποψη μας...σημασια εχει ν'αγαπας αυτον/αυτην που εχεις διπλα σου ,whatever...
...Θα σε μαλωσω...προσφερθηκα να αμπαλαρω/ξε-αμπαλαρω....:-ρ
Αντε,καλη δυναμη,και μην χαλιεσαι sis,υπαρχουν πολλες λακουβες εκει εξω για να ασχολεισαι με τα σαμαρακια μονο...
Δ.
Lili said…
Ta byzia kai o kolos htan symvolika re paidia min to pairnete kata gramma, einai thema humor kai ypervolhs, alla aneta nborei an einai kai kyriolektiko opote katalavaino poy itan h paranohsh.
G. tha sou lega na valeis ena xeraki alla ksero oti kai sy pnigesai.

Nick ofc ksereis oti den exei na kanei me sena to post mou. Esy eisai edo, kremasmena vyzia or not...:P
(kai ton exoume perasei ayton ton skopelo me epityxia tha elega)
Betty said…
@ Lilli:

Συγγνώμη, αλλά τι ακριβώς μπορεί να συμβολίζει η φράση "ο κώλος έχει γίνει τετραπλάσιος, το βυζι φτανει στο πάτωμα και το πρόσωπο δειχνει σημάδια κόπωσης"?

Νομίζω ότι ήταν επόμενο για τον καθένα να αντιληφθεί ότι αυτό που διάβαζε απέδιδε την πραγματικότητα και την κακή ψυχική διάθεσή της συντάκριας, τι άλλο? Οχι πως γεννάται θέμα, αλλά...
Mona Sax said…
to pouli tou Xorxe apsifa tin varitita giati an nai thelo to tilefono tou re T O R A !
Lili said…
Δεν κριτικαρω το πως το ερμηνευσε-η οχι ο καθενας, απλα διευκρινησα με τι υφος και "τονο" το εγραψα,γιατι δεν ηταν ξεκαθαρο στον G (που ειναι απο τους πιο καλοπροεραιτους ανθρωπους που εχω γνωρισει και π[ολλες φορες δεν με "πιανει", ακριβως γιαυτο το λογο, μεσα στην αναγκη του να παρηγορησει και να βοηθησει τον αλλον) και δεν ειναι ξεκαθαρο σε ανθρωπους που δεν εχουν παρακολουθησει τον τροπο γραφης μου που ειναι φανερα πιο σαρκαστικος στις αρχες του Μπλογκ, (την εποχη του Νωε )
Δεν υπαρχει λογος να παρει προσωπικο τονο η συζητηση γιατι επεξηγησα κατι που απ οτι φανηκε ηταν ασαφες.
Δεν κατηγορησα ουτε εριξα ευθυνες.




Και οχι, δεν εχω κακη ψυχικη διαθεση :P
Οταν έχω, Κανει μπαμ. lol
Lili said…
Ρε Μονα, ο Χόρχε έιναι το ζήτημα?
Αστο μην αρχιζει παλι να φωναζεi οτι του κανω review.
:D
Yannis Petsas said…
Είσαι καθαρός άνθρωπος, δεν τρέχει και τίποτα που σκούρηνε κάπως η εικόνα σου, σε κάποιον θ' αρέσει... και σ' όποιον αρέσουμε...
Αυτά είναι λόγια βέβαια, σε ποιον δεν αρέσει να 'ναι νέος και ό,τι συμαίνει αυτό; αλλά λέμε τώρα...

Popular Posts