The blob
ακούμε ότι ο πλανήτης καταστράφηκε τα τελευταία 50 χρόνια. Οτι όλα αρχισαν με την ανακάλυψη του πετρελαίου που παραγκώνισε το κάρβουνο, το λάδι για φωτισμό και ανέπτυξε την βιομηχανία.
Πολλές φορές φτιάχνω ιστοριούλες στο μυαλό μου. Αν υποθέσουμε οτι όλα γινονται για υποδούλωση όπως λέγονται στ απερισσότερα βιντεάκια που ειδα και σας άφησα, αν όλα ειναι θεμα γενοκτονίας των πολλών (που φυσικά αλλος αποφασίζει αν θα ζήσεις ή όχι), άν όλα ειναι παραμυθάκια, ποιος μου λέει οτι αυτά που ξέρουμε για την ιστορία ισχύουν;
Δεν πιστεύω οτι καποιος πιθηκος εξελίχτηκε αλλιώς και ήταν αρκετά κολώφαρδος να επιβιώσει και να βρει και ταίρι (μη χέσω) και έτσι να εμφανιστεί ο άνθρωπος στον πλανήτη.
Ποιος μας λέει οτι δεν ειμαστε κλωνομποιημένη ρατσα, άλλης ράτσας, για -ένας θεός ξέρει ποιο λόγο.
Ποιος μου λέει οτι η καταστροφή που έγινε τα τελευταία χρόνια δεν συμπέφτει ακριβώς με την στιγμή που ήρθε ο προπάππος μου στον πλανήτη;
Ποιος μου λέει οτι υπάρχουμε τοσα χρόνια;
Γιατί να μην είμαστε εάν "πράγμα" φιταγμένο με πλαστές αναμνήσεις;
Γιατί να μην είμαστε ένα πράγμα αφημένο για να φανεί αν προτιμούμε την καταστροφή ή την δημιουργία.
Γιατί να μην είμαστε ο ιος καταστροφής πλανητών;
Γιατί να μην είμαστε απόγονοι καρκινώματος;
Δεν ειναι ωραίο να νιώθεις τοσο ασήμαντος ε;
Ο εγωισμός μας υποφέρει, πρέπει να ειμαστε σημαντικοί, όλα να γίνονται γιατί μας φοβούνται, είμαστε έξυπνοι, χρήσιμοι.
Προσώπικά θεωρώ ότι όποιος σκεφτεται με το ΕΓΩ του είναι αχρηστος.
Και επικίνδυνος.
Αν δεν σκεφτεσαι τον εαυτό σου αλλα το σύνολο, αν ζεις την ζωή σου χωρίς να θες να επιβληθείς, να φανείς, να πατήσεις και να χρησιμοποιήσεις για να κάνεις αυτό πυ εσύ θέλεις, κάθε σου πράξη έχει νόημα γιατί φερνει ευτυχιά, καλοσύνη, ευημερία και αρμονία.
Οταν αραγε πάμε 80 ετών, αν φτασουμε σ αυτήν την ηλικία θα αναλογιστούμε τι κάναμε;
Τι αξιεπαινο, τι αγνο;
Βοηθήσαμε κατά την υποδούλωση στην Αφρική; Γιατί όχι;
Δεν ξέραμε;
Η η ζωή ΜΑΣ έπαιρνε όλο τον χρόνο και την προσοχή μας;
Και αν αυτός ειναι ο λόγος...γιατί;
Τι το τοσο αξιοθαυμαστο έχει;
Τι κάνουμε;
Αλήθεια, τι κάνουμε;
Πολλές φορές φτιάχνω ιστοριούλες στο μυαλό μου. Αν υποθέσουμε οτι όλα γινονται για υποδούλωση όπως λέγονται στ απερισσότερα βιντεάκια που ειδα και σας άφησα, αν όλα ειναι θεμα γενοκτονίας των πολλών (που φυσικά αλλος αποφασίζει αν θα ζήσεις ή όχι), άν όλα ειναι παραμυθάκια, ποιος μου λέει οτι αυτά που ξέρουμε για την ιστορία ισχύουν;
Δεν πιστεύω οτι καποιος πιθηκος εξελίχτηκε αλλιώς και ήταν αρκετά κολώφαρδος να επιβιώσει και να βρει και ταίρι (μη χέσω) και έτσι να εμφανιστεί ο άνθρωπος στον πλανήτη.
Ποιος μας λέει οτι δεν ειμαστε κλωνομποιημένη ρατσα, άλλης ράτσας, για -ένας θεός ξέρει ποιο λόγο.
Ποιος μου λέει οτι η καταστροφή που έγινε τα τελευταία χρόνια δεν συμπέφτει ακριβώς με την στιγμή που ήρθε ο προπάππος μου στον πλανήτη;
Ποιος μου λέει οτι υπάρχουμε τοσα χρόνια;
Γιατί να μην είμαστε εάν "πράγμα" φιταγμένο με πλαστές αναμνήσεις;
Γιατί να μην είμαστε ένα πράγμα αφημένο για να φανεί αν προτιμούμε την καταστροφή ή την δημιουργία.
Γιατί να μην είμαστε ο ιος καταστροφής πλανητών;
Γιατί να μην είμαστε απόγονοι καρκινώματος;
Δεν ειναι ωραίο να νιώθεις τοσο ασήμαντος ε;
Ο εγωισμός μας υποφέρει, πρέπει να ειμαστε σημαντικοί, όλα να γίνονται γιατί μας φοβούνται, είμαστε έξυπνοι, χρήσιμοι.
Προσώπικά θεωρώ ότι όποιος σκεφτεται με το ΕΓΩ του είναι αχρηστος.
Και επικίνδυνος.
Αν δεν σκεφτεσαι τον εαυτό σου αλλα το σύνολο, αν ζεις την ζωή σου χωρίς να θες να επιβληθείς, να φανείς, να πατήσεις και να χρησιμοποιήσεις για να κάνεις αυτό πυ εσύ θέλεις, κάθε σου πράξη έχει νόημα γιατί φερνει ευτυχιά, καλοσύνη, ευημερία και αρμονία.
Οταν αραγε πάμε 80 ετών, αν φτασουμε σ αυτήν την ηλικία θα αναλογιστούμε τι κάναμε;
Τι αξιεπαινο, τι αγνο;
Βοηθήσαμε κατά την υποδούλωση στην Αφρική; Γιατί όχι;
Δεν ξέραμε;
Η η ζωή ΜΑΣ έπαιρνε όλο τον χρόνο και την προσοχή μας;
Και αν αυτός ειναι ο λόγος...γιατί;
Τι το τοσο αξιοθαυμαστο έχει;
Τι κάνουμε;
Αλήθεια, τι κάνουμε;
Comments