Έχω μπολικα νεα...

Τόσο καιρό δεν έγραφα για το σπίτι γιατι ντρεπομουν.
Ντρεπομουν που ειχα πιαστει τόσο μαλακας.
Και εξηγω.
Μετα από δυο μήνες αναζήτησης, κούρασης, πακέτων μεσα στην μέση, αδυναμια να δουλεψω, μαγειρέψω, φάμε και οτισήποτε άλλο, βρήκε τουτο εδω που ήταν μεγαλο.Δεν θυμαμαι αν ειχα αναφέρει εδω τις πρωτες κουβεντες με τον ιδιοκτήτη η οποιες ήταν απο μερια μου" πες μου τι αυξηση θα κανετε στα δυο χρόνια γιατι δεν θέλω να ξαναμετακομίζω"
Αφου μου είπε "την μονιμη" και ειπαμε να μην ξεπερασει ποτε το 5%, κάθησα να συζητησουμε.
Ήθελε να το βαψουμε μισο μισο. Γελασα.

Τελικα δεν ξέρω πώς, κατέληξα να ξύσω, βάψω το σπίτι, να αντικαταστήσω το σάπιο μάρμαρο του νεροχύτη και τα υδραυλικά με καινουργιο παγκο/νεροχύτη και εργατικά,Να αλλάξω μπαταρία του μπάνιου, να πληρώσω την Δεη του προηγούμενου γιατι θα την έκοβαν και το ανακάλυψα τελευταία στιγμή, να πρέπει δηλαδη όλο το σπίτι να το αναστηλώσω και έπονται τεντες, αλλαγη πινακα ρευματος και χαλασμένη κλειδαριά ασφαλειας.Και για ποιο λόγο;
Θα μέινω 4-5 χρόνια;
Θα τα χαρώ;

Όχι αφού ο ιδιοκτήτης σε μια κρίση παροξυσμου, όταν δεν τα βρίσκαμε στα χρήματα των λογαριασμών-αφού ειχαμε υπογραψει και ειχε πάρει 2 νοίκια και το τρέχον- μου το έκλεισε δηλονωντας μου οτι "δεν του κάνω".
Και να μιλάμε μεσω τρίτου.
Πήρα δικηγόρο.
Μου ειπε να του πληρώσω ακριβώς όσα λέει το συμβόλαιο και να πάει να κουρέυεται.
Οτι δεν είμαι το πηγάδι με τα λεφτά για να του φτιάξω το σπίτι και να με πετάξει έξω μετά.

Εδωσα ως τώρα 2500 ευρώ.
Σε δυο χρόνια θα πρέπει να μετακομίσω.
Φετος δεν πήγαμε διακοπες.
Για το σπίτι που συνέχεια βγάζει έξοδα.

Ορος στο συμβόλαιο την 2η μέρα το αργότερο να βάλω τα λεφτά. Κόντεψε να πάθει εγκεφαλικό όταν υπογράφαμε όταν επισήμανα οτι μπορει να τύχει λόγω ασθένειας η σαβ/κου να μπουνε και την τρίτη μέρα δεν χάλασε ο κόσμος.
"να τα βάλετε από τις 31, δεν με νοιάζει!!"
Λες και πληρώνομαι στις 31.
Απο χτες έχει πάρει 3 τηλέφωνα την διαχειρίστρια (και με έχει εκθέσει) και 2 σήμερα το πρωι στις δέκα στο κινητό μου.
Ελεος δηλαδή.
Τρε΄χω απο χτες να πλήρωση την Δεη πριν κοπεί-δική του ευθύνη, και πήγα 3 φορές στην τράπεζα γιατι ο γραφικός του χαρακτήρας ήταν τόσο χάλια που δεν βρίσκαμε το ΙΒΑΝ του.

Δήλωνοντας μου οτι δεν του κάνω την τελευτάια φορά που μιλήσαμε -όπως και οτι ειμαι αναξιόπιστή γιατι δεν ήξερα οτι εχει καταργηθεί το χαρτόσημο-, ακυρώνει ότι προφορική συμφωνία κάναμε, ακυρώνει την προοπτική να μέινω, δεν θεωρώ λοιπον το πορτοφόλι μου διαθέσιμο για δικά του έξοδα.
Δεν μπορουμε να συννενοηθούμε και να βρούμε αλλη συννενοηση.
Οποτε I stick στο συμβόλαιο και σ αυτά που λεει μέσα.
Πολύ μου τα έπρηξε.

(Την πάτησε και όποιος κατάλαβε κατάλαβε...και δεν νιώθω πολύ καλά με τον εαυτό μου)





Πηγάινοντας στην Τραπεζα έπεσα πάνω σε καποιον γνωστό μου.
Κάποτε τον θεωρούσα κολλητό μου και αδερφό μου, όμως τα τελευταία χρόνια οι ενδείξεις έδειχναν ότι ήταν πολλά αυτά που δεν ήξερα και ανακάλυπτα.
Προσπάθησα πολύ να κράτησω την σχέση αυτή, αλλά μάταια.
Είχα να τον δώ ένα χρόνο και να μιλήσουμε περίπου τόσο. Κάποια στιγμή ήρθε στα γενέθλια μου, πίστεψα ότι ίσως η παλιά οικειότητα να ήταν ένδειξη ότι τίποτα δεν άλλαξε.
Και εκεί έκανε μια χοντραδα απίστευτη.
Του είπα να μιλήσει ελεύθερα μπροστα στον δικό μου για κάτι σεξουάλικές περιπέτειες μου στο παρελθον.
Δεν θυμομουν τι θα έλεγε και ενιωθα ασφαλής γιατι ήταν ο μόνος άνθρωπος που ξέρει τι έχω κάνει και με ποιον, καλύτερα από μένα( εγω ξεχναω τα αποτυχημένα :P) και ποτέ δεν με έκθετε, ήξερε τι να πει.
Και έκπληκτη τον ακούω να περιγραφει κάτι που εγω προσωπικά δεν θυμάμαι να έγινε ποτε, αλλα ποτε δεν ξερεις, η μνημη μου μου έχει παίξει πολλές φορες παιχνίδια.
Σοκαρίστηκα.
Δεν ήταν κάτι που λέγεται σε γκόμενο.
Και δεν είναι βλάκας.το ξέρει.
Μου πηρε λίγο καιρο να το ξεπεράσω, δεν ήθελα να του ξαναμιλήσω.

Λίγο καιρό αργότερα μιλήσαμε στο τηλέφωνο και τον ρώτησα αν θέλει να κράτησουμε την φιλιά μας όπως παλιά η αν έχουμε περάσει σε αλλο επίπεδο.
Λυπόμουν.
Τόσα χρόνια, στραφι.
Τόσες βραδιές, εκδρομές, μια κοινή ζωή για πολλά χρονια (ολη μερα μαζί και καμιά φορα όλη νύχτα, για μήνες).
Εκλεισα τα ματια στα ψέμματα στην έλλειψη εμπιστοσύνης, στην διπλή ζωή στο γεγονός οτι μαγαπούσε πιο πολυ όταν δεν έιχα γκομενο και δεν είχε γκόμενα, στο γεγονός οτι πάντα με έβλεπε σαν γυναίκα.
Μου έλειπε η αίσθηση ασφάλειας που μου έδινε, οτι υπάρχει κάποιος για μένα εκει έξω, με δυνατοτητα να με σηκώσει αν πέσω.
Γιαυι αυτό έκανε όλα αυτά τα χρόνια.
Με έσωζε.

Τα σμσ μου έμειναν αναπάντητα, οι κλήσεις μου το ίδιο.
Τον πετυχα μια φορά, μου είπε θα ερχόταν, τον ξαναπήρα...τίποτα.
7 κλήσεις και 4 σμσ μεσα σε 3 μέρες αργότερα του έστειλα μνμα ότι τελειώνουμε εδω, διότι η το να με αγνοει και να με γράφει είναι αγένεια και ένδεικτικό.

Τον έβγαλα από το μυαλό μου τελειως.


Και σήμερα έπεσα πάνω του στην τραπεζα της γειτονιάς μου.

Δεν ήξερε πως να με αντιμετωπίσει.
Εγώ ψυχρή.
"απαραδεκτα τα μνματα που έστειλες"
Πήγε να βγει από πάνω.
"ας μου το έγραφες, ας διαμαρτυρόσουν με μνμα, όμως δεν έλαβα καμία απάντηση ούτε πριν ούτε μετά. Πας να βγεις και από πάνω;"
'όχι δεν είπα αυτό αλλά δεν ξέρεις τι συμβαίνει...."

Πώς δεν ξέρω.
Τα γνωστα μπλεξίματα/παραμύθια που σου αγκιλώνουν τα δάχτυλα σε ένα καταίγισμό παράλυσης και αμνησίας.

Δεν με ενοιαζε.
Τελείωσε η σειρά του, προχώρησα στο ταμείο.
"να περιμένω;"
"οτι θες κανεις"
"πρέπει να φύγω..."
"οκ, γεια" είπα πηγαίνοντας προς το γραφείο της υπαλλήλου.


Το απόλυτο κενό.


"Μαμά ποιος ήταν αυτός;"
σκεφτηκα ότι μου ήταν αδιανόητο πριν λίγα χρόνια να φανταστώ το παιδί μου να με ρωταέι κάτι τέτοιο.
"Ένας κύριος."
'Πώς τον λένε;"
'Τάδε"
"Αυτός που έχει το παιδι του στον παιδότοπο;"
'Οχι, αυτός είναι ο νονός σου."
'Δεν τον ξέρω αυτόν. Είστε φίλοι;"
'¨οχι."
'Τότε γιατί του μίλησες;"
'Απλά τον ρώτησα τι κάνει, από ευγένεια. Τον χαιρέτησα."



Περνάει λίγη ώρα.
"μαμα, σου ειπε και αυτός ψέμματα;"
'Ναι αγάπη μου."
'Και ο άγγελος σου είπε ψέμματα όμως του ξαναμιλάς. Είστε ξανά φίλοι;"
'Όχι όπως πριν"


Έμεινε λίγο σκεφτικη και μετά μου είπε
"εγω θα είμαι φίλη του γιατι ειναι κούκλος.'

Gee... Thanks for the support kiddo. :)


yg Ξέρει κανείς να μου πει γιατι και αν είναι φυσιολογικό να γίνεται απίστευτα δύσκολη και αρνητική μπροστα σε κόσμο; Γιατί εχει το "όχι "ψωμοτύρι, και γιατί με προκαλει συνέχεια;
Πχ
-Να κάνω αυτό;
-Οχι.
-Γιατί;
-Γιατι αυτό και αυτό.
-Εγώ, θα το κάνω.

Υγ
Το βραδυ δεκα η ώρα καιενω είχαμε εξαπλώσει χτύπησε η πόρτα δυνατα.
Πρωτα το κουδούνι κα ιμετα χτυποι στην πόρτα. Τιναχτήκαμε από το κρεβατι.
Ηξερα οτι ήταν εκείνος. ποιος άλλος θα έρχοταν απορειδοποίητα.
Ανοιγω την πόρτα, φανερα ψυχρή.
"δεν δούλευε το τηλεφωνό σας, και ήρθα μου το δίνετε σας παρακαλώ;"
εδωσατο κινητό, μου ζήτησε και το σταθερό.
Του έδωσα λάθος.
¨ημουν έξω φρενών.
'Ξέρετε, για το νοίκι"
"Δεν είναι καταλληλη στιγμή κε Ταδε, αυρριο μεθάυριο θα σας πάρει ο δικηγόρος που προσέλαβα, μιλήστε μαζί του"

Στα χερια του έιχε δυο φακελλους ρευματος και ευδαπ που του έιχα βαλει στην γκαρσονιέρα του.
Την επόμενη μέρα η διαχειρίστρια μου έδωσε τους ίδιους φακέλλους και τα κλείδια της γκαρσονιέρας, εκ μέρους του.
Μάλλον ήθελε να πληρώσω τους λογαριασμούς από το νοικι και να δείχνω την γκαρσονιέρα σε υποψήφιους ενοικιαστες.
Χωρίς να με ρωτήσει.

Αρνήθηκα να τα πάρω..



Η συνεχεια σύντομα....

Comments

diastimata said…
Απάντηση στην τελευταία ερώτηση: Γιατί είναι... κόρη σου! Δεν έχεις ακούσει ποτέ για τον ανταγωνισμό ανάμεσα σε κόρες και μανάδες; Πού να έρθει και η εφηβεία! Σου μιλάω εκ πείρας. Η κόρη μου, όπως σου έχω ξαναπεί, ζει με τη μαμά της, είναι κρεμασμένη από εκείνην, αλλά οι καβγάδες τους δεν έχουν προηγούμενο! Κι ακόμη, αν και 11 χρονών, όποτε είναι να πάει κάπου, περιμένει τη γνώμη της. Θέλει να ΄ρθει σπίτι μου, να παίξει με τα γατιά, αλλά επειδή η μητέρα της δεν το επιτρέπει (επειδή συζώ και αυτό θα είναι... κακό παράδειγμα για το παιδί) δεν τολμάει. Κάνει, όμως, ατέλειωτους καβγάδες, όταν φύγω εγώ από μπροστά. Υπομονή φιλενάδα.

Όσο για τον σπιτονοικοκύρη, τι να πω, έπεσες σε περίπτωση. Εγώ έχω σπιτονοικοκυρά μια αγία, η οποία, όμως, θέλει πλέον το σπίτι για ιδιόχρηση και με βάζει, μέσα σε 2 χρόνια, να ξαναμετακομίσω. 2.400 dvd και 3.400 βιβλία να μπουν σε κούτες! Κι όλα αυτά ξαφνικά, ενώ έχουμε συμβόλαιο τριών χρόνων κι έχουμε στο σπίτι μόλις έναν χρόνο! Με το χαμόγελο, η Αγία, μου είπε, ούτε λίγο ούτε πολύ, να την κάνω...

Για τον "φίλο" τι να πω... Έχετε, όμως, οι γυναίκες, μια μανία να θεωρείτε φίλο σας το κάθε σερνικό. Θα σου το πω, κι ας μη συμφωνήσεις: Του κάθισες; Όχι. Γι αυτό η τρελή συμπεριφορά. Ως αρσενικοί βλέπουμε πρώτα ανάμεσα στα πόδια σας, έπειτα τον κώλο σας, μετά τα βυζιά σας, ύστερα τα μάτια σας και, αν περισσέψει χρόνος, θα περάσουμε κι από εγκέφαλο μεριά, για μια σύντομη βεγγέρα.
Lili said…
Ok... μολις κοπάνησε την πορτα γιατι "δεν δουλευει το τηλεφωνο μου", ξύπνησε το παιδι, και θέλησε να μιλήσουμε με φοβερή ευγένεια για το νοίκι. Ψυχρα του ειπα οτι εφόσον ήθελε να βρω δικηγόρο, θα μιλούσε μαζί οτυ αύριο η μεθαυριο.
Βγηκε η κόρη μου από το δωματιο της γαβγισα να ξαναμπει μέσα (δεν θέλω να ερχεται στην πόρτα στον κάθε άγνωστο ντελιβερα έτσι κιαλλιως) και τοτε ο τύπος μου είπε με παραπανο ότι κακώς δεν την άφησα ντον χαιρετήσει και τον λύπηθηκα ρε γμτο..η κόρη του έχει σκοτωθει.

Οσο για σένα, ξέρω ότι πριν τα 3 χρόνια δεν μπορει να σε βγάλει, αλλα για ιδοχρηση δεν ξέρω τι παίζει.

Ο φίλος τώρα.
Του χω κάτσει, στα 19 και ήταν αποτυχία εξ ου και γίναμε φίλοι.
Μιλάμε για φιλία χρόνων, όχι αστεία.
Με βοήθαγε με το νοίκι, ήταν δίπλα μου και ναι, εχεις δίκιο, όλα αυτά δεν έχουν σημασια μπροστα στα βυζια και αυτό καταλαβα επωδυνα κι εγω από πολλές ενδείξεις.
Κι ας ήταν τόσα χρόνια δίπλα μου, ο άνθρωπος πίσω απο την γυναίκα δεν απέκτησε ποτέ αξία.
΄Ενιωσα φοβερά μόνη όταν το καταλαβα.

Μέχρι ππου κατάλαβα οτι δεν άντεχε ο ίδιος την εικόνα του εαυτού του όταν φαινοταν το τι έκανε-και όχι μόνο μαζί μου, γιαυτο και δεν έχει κανεναν, μα κανεναν φίλο.
Μόνο αγοραστους και περαστικούς.
Κι εγω ήμουν φίλη του, ακόμα και όταν είδα την μαλακία που τον δέρνει, ακόμα και όταν εξευτελίστηκε ότι αγνό ειχα στο μυαλό μου που μας έδενε.
Δεν θα έφευγα γιατι είμαι πιστή στους ανθρώπους μου.

c'est la vie...
Vany said…
Δεν πιστεύω σε φιλίες που εμπεριέχουν κρεβάτι,στην αρχή ή στη διάρκεια.Ακόμα και η γυναίκα να μην το σκεφτεί ποτέ ξανά,ο άντρας δεν είναι έτσι.Εκτός αν έγινε gay,τότε μόνο και πάλι όχι πάντα.Όσο και να σου σταθεί κάποιος,όσο κι αν σε βοηθήσει, once a lover,always a lover.
Αργά ή γρήγορα θα ξαναβγεί το σεξ στην επιφάνεια.Κι αν υπάρξει απόρριψη, έστω και με τρόπο, βγαίνει μια εντελώς μαλακισμένη συμπεριφορά,την πιο ακατάλληλη στιγμή.Δεν είναι κανόνας,αλλά το 'χω δει πολλές φορές να συμβαίνει δυστυχώς
Lili said…
17 χρόνια ψωμι και αλάτι, πικρες και χαρές, όλα εν αναμονή της επανάληψης;
Το χρυσο μ*νι έχω;

Μάλλον είναι το θέμα του ψωνίσματος που έχει ο καθένας μες την κεφάλα του, και την μη αποδοχή της απορριψης.

Θα γραψω μια μερα πώς έγινε εκεινο το σεξ, και πως ξεκίνησε η φιλία μας και πόσο ηλιθια/αθώα/χαζη/παιδί/ρομαντική ήμουν σε σημείο σε καύσωνα έπαιζα χαρτια ολόγυμνη μαζί του, πιστεύοντας ότι με έβλεπε σαν ένα ωραίο βάζο. (σου αρεσει μεν, αυτό δεν σημαίνει οτι θες να το πάρεις σπιτι σου δε).
Οτι δηλαδή με έβρισκε ωραια γυναίκα αλλά ήταν κάτι το δευτερεύον, κάτι που δεν οδηγούσε τις κινήσεις του.
Ήταν "αδερφος" μου βρε παιδί μου, επι της ουσίας.
Ξέρω ξερω, ειμαι ηλίθια και ξανθιά, αλλά ετσι το έβλεπα τι να κάνουμε τώρα;(Και μου το ενίσχυε δεν είχα λόγους να πιστέψω οτι μου έλεγε ψέμματα)

Παντρευτηκα και χώρισα και μου άνοιξε ο πρωην αντρας μου τα μάτια, για το πως σκέφτονται οι άντρες.


Μετά τα φάσκελα για την Ζάκυνθο, ηρεμία με τα φάσκελα εδω, δεν αντέχω.
:P
η κορη σου μου θυμίζει εμένα...υπήρξα αντιδραστική προς την μητέρα μου γιατί της είχα (και έχω αδυναμία), δεν ξέρω πως να το εξηγήσω διαφορετικά, ίσως ένας ψυχολόγος μπορεί καλύτερα, αλλά μάλλον ήθελα να κάνω έντονη την παρουσία μου...
αυτό βέβαια με ακολουθεί ακόμη και σήμερα..
Lili said…
βρε παιδιά...το παιδί είναι 6...μην με τρελλαίνετε με τα ανταγωνιστικά...
καλή δύναμη. (για όλα)
aremare said…
ΤΟ κλειδί στην ερώτηση σου, ειναι
Το " μπροστά σε κόσμο".
Σε δοκιμάζει,πολύ απλά θέλει να δεί εσένα μπροστα σε κόσμο τι κάνεις, πως αντιδράς εσύ.
Φυσιολογικότατο, το παιδί δεν ξέρω αν εχει " τσαμπουκά" ή αντιδράει σε κάτι.Αυτή τη συμπεριφορά την εχω δει σε πολλά παιδακια, και στα δικά μου,και το θέμα ειναι εσύ τι κάνεις, και πως το χειρίζεσαι.
Για το 'αλλο' τωρα
Οχι δε θα σε φασκελώσω, γιατί να σε κρίνω,που σε ξέρω ετσι κι αλλιώς;
( Αλλά απο μέσα μου θα σου τα σούρω
ακούς εκει, να παιζει χαρτιά/ταβλι/
γκρινιάρη, ξεβρακωτη, μπροστά στον
άλλο, που μάλλον μετανιωσε την ωρα και την στιγμή που δεν όρμησε, και
αυτα τα απωθημένα πληρώνεις τωρα.
Ακου, αδερφός!!Για κάτσε γυμνή μπροστά στον αδερφό σου ( αντε καλά σε ξαδερφο σου ) στην ηλικία των 20-28, και δεν μπορεί, καποιος απο τους δύο θα κουβαλαει τα τραυματα και τα ψυχολογικά μετά.)
Για να σοβαρευτούμε,ασχετα τι δεσιμο ειχατε στο παρελθόν,
πόσο σε στηριξε, πόσο εσύ τον στηριξες,
μερικές σχεσεις αλλαζουν μορφή,
όσο σκληρο και να είναι,
οι ανθρωποι πάνε παρακάτω, και μένουν μόνο οι αναμνήσεις.
Δε νομιζω να του γυρναν και τ'αντερα όταν σε βλέπει.Η αμηχανία του οφείλεται στο ότι δεν ξερει κι αυτος να το χειριστεί σωστά.
Το να σε βλέπει πάντα σαν γυναίκα,
εσύ πρεπει να το αποδεχθεις πρωτη,
αυτος το εκρυψε απο φόβο μη σε χασει,σκέψου το.
Οι αντρες δε σκέφτονται τόσο περίπλοκα, προσπαθησε να σκεφτείς σαν αντρας.
Την χοντραδα που σου έκανε και σε εξέθεσε, το έκανε για να σε τιμωρίσει, και μάλλον το γλέντησε κιόλας, αφού εσυ τον παρότρυνες.
Ειναι κρίμα πάντα. Μετά απο πολύ καιρό, χρόνια,που δεν θα πονας,
ισως τον συγχωρεσεις και τον καταλαβεις
Lili said…
Δεν είπα ποτέ οτι του γυρνάνε τα άντερα και ναι πρέπει να αποδεχτω οτι πάντ αμε έβλεπε τελικα σαν γυναίκα και όχι σαν άνθρωπο φίλη, κολλητή. Αυτό όμως δείχνει οτι κάτι δεν πάει καλά στην δυαντοτητα καποιων ανθρώπων να προχωρήσουν τις σχεσεις τους περα απο την σάρκα...οπως και αποδείχτηκε τώρα που γερασα, κρέμασα και έγινα και μαμα χαχα.

Δεν πονάω.
Πονεσα την πρώτη φορά που κατάλαβα.
Απλα λύπαμαι που δεν εχω αυτα τα ροζ συννεφακια γύρω μου, τις πεποιθησεις που έκαναν την ζωη πιο εύκολη και πιο fun to be in.
NotHere said…
σε καύσωνα έπαιζα χαρτια ολόγυμνη μαζί του

Γιατί το έκανες αυτό; Δεν _μπορεί_ να ζεσταινόσουν τόσο!

ΥΓ. τον λυπάμαι τον τύπο...
Lili said…
κάθησα και έγραψα ένα κατεβατό όπου εξηγούσα...
...αλλα μετα συνηδειτοποιησα οτι οτι και να εγραφα ότι και να έλεγα εχεις βγάλει το συμπερασμα σου οτι εγω το κακό θυληκό το έκανα επιτηδες για να τυρρανησω το κακόμοιρο το αγορακι.
Φάνηκε απο το σχόλιο σου , οπότε...

δεν θα εξηγησω την κατάσταση της τότε γκαρσονιέρας μου ουτε θα απολογηθώ για τις επιλογές μου αφού ήταν βασισμένες και παρμένες σε καποια δεδομενα που μου ειχε δώσει εκείνος.

Θεωρω οτι εχω υγιή αποψή και για το σεξ και την γύμνια αλλα και δεν αμφισβητώ συνέχεια τον συνομιλητή μου.
Αν μου πει οτι δεν του κάνει αίσθηση, δεν του κάνει, σιγα μην αναιρω και ακυρώνω τον αλλον ειδικά αν ειναι δικός μου άνθρωπος.
Ξέρω οτι σε μια χώρα οπως στην Ελλάδα οπου το σεξ ειναι κρυφό και ταμπου και ελαφρως ανωμαλο μεσα στα ψεμματα του, και οπου φιλια μεταξυ αντρων και γυναικών δεν υπάρχει, το να δηλώσει καποια οτι δεν φόραγε ρούχα ακουγεται προκλητικο..."ταθελε ο κώλος της"
Ετσι δεν λένε και για όσες βιάζουν;
"Ετσι όπως ντύθηκε"

Το σεξ δεν μας ειχε κατσει, ήταν χάλια, γίναμε φίλοι στην πορεία.It was out of the way. Ti πιο σκατό απλό απο αυτό;
Και κατέληξα τελικά να εξηγήσω...φτου .



Πάντως μου κάνει εντύπωση ένα πράγμα

Οσοι με ρωτάνε
"τι κάνει ο ταδε;"
(χρονια μαζι πηγαίναμε σαν τους Χιώτες ειπαμε)
Κάνω γκριμάτσα.
Και μεσα σε πέντε λεπτα μου λενε όλοι το ίδιο.
"ποτε δεν τον ζχώνεψα, χαίρομαι που άνοιξαν τα μάτια σου."
ή
"τι να σου λέγαμε βρε συ, αφού ήσουν θεότυφλή και θεόπιστη στον τύπο και δεν υπήρχε περίπτωση να δεις ποσο γλοιώδης ήταν"


Μα όλοι; Δεν βρέθηκε ένας να πει οτι "καλό παιδι ρε γαμώτο, κρίμα"
Όλοι μου λένε πως δεν τον άντεχαν, το ποσο ψεύτικος τους έβγαινε, το πόσο δεν τον εμπιστεύτονταν.
Και δεν μιλάω.
Δεν νιωθω την αναγκη να τον υπερασπιστω...δεν τον θεωρω γλοιώδη-πια- ξεπέρσα τον θυμό και τη απογοητευση....απλα λυπάμαι τα χρόνια, τα δικά του και τα δικά μου που πήγαν στραφι.
Τον γάμο του, που χάλασε, την αθοωτητα μου που εξατμίστηκε.

Χαθηκε ο κόσμος όταν ξεκάβλωσε να μην εξαφάνιστει τόσο απότομα, να μην τον δώ να φερεται στις γκομενες του οπως φερόταν σε μένα και να πάθω σοκ;
Ας συνέχιζε καποια τηλέφωνα, καποιες επισκέψεις, το θέατρο, να πιστέψω ότι πέρα από το πουλί του, ειχε βρει κάτι αξιαγάπητο σε μένα δεκαεφτά ολοκληρα χρόνια, μη χεσω.
Ας συνέχιζε το θέατρο, δεν θα με χαλαγε καθόλου να γερασω και να πεθάνω πιστεύοντας ακράδαντα οτι η φιλία μεταξύ αντρων και γυναικών υπάρχει, και ότι ειχα βρει έναν αδελφό που δεν είχα ποτέ.
Και όχι να δω οτι όλη μου αξία-για κείνον- ήταν μεχρι εκεί που έφτανε η μύτη του, για να μην πω τίποτα πιο βαρύ.



Τεσπα...
Ναταν αυτα΄τα πιο σοβαρα μου προβλήματα....
gsatelite said…
Για την φιλια αναμεσα σε ατομα διαφορετικου φυλου το εχω γραψει καπου,καποτε,παρ'ολα αυτα δεν παυει να ειναι ο,τι πιο ανενεργα σεξουαλικο αισθημα υπαρχει(γνωμη μου,ετσι;..)Φυσικα,αυτο δεν κανει το φερσιμο του φιλου σου ο,τι καλυτερο σ'αυτον τον κοσμο.Δυστυχως,οι φιλιες πολλες φορες τελειωνουν ατσαλα...ειναι ομορφο παντως να εχεις φιλους γενικα :-)
Η κορη μεγαλωνει,και κατι ο,τι της πουν οι ορμονες,και η ηλικια της,καποιον τσαμπουκα σε κοσμο μπροστα καποια στιγμη θα στον κανει,ειτε για να δοκιμασει τα νευρα σου και την ανοχη σου,ειτε για να παιξει(που να δεις τον δικο μου να αρνειται..σκετη Μηδεια..)
Με το σπιτι τωρα....τι να πω ρε φιλεναδα....το εχει η κουτρα σου να κατεβαζει ψειρες..υπομονη και γερο στομαχι...
see ya sis
NotHere said…
...αλλα μετα συνηδειτοποιησα οτι οτι και να εγραφα ότι και να έλεγα εχεις βγάλει το συμπερασμα σου οτι εγω το κακό θυληκό το έκανα επιτηδες για να τυρρανησω το κακόμοιρο το αγορακι.

Ομολογώ ότι είχα μια θεωρία που ήθελα να δω αν ισχύει, αλλά οι εξηγήσεις σου με μπέρδεψαν.
Η θεωρία μου έλεγε ότι ακόμα και όταν ήσουν 19, δεν είχες ροζ συννεφάκια, αλλά προσπαθούσες να αποδείξεις οτι έχεις. Για αυτό και "δοκίμαζες" τα όρια της φιλίας μεταξύ γυναίκας και άνδρα. Αν πραγματικά ήσουν πάνω στο ροζ σύννεφο, πιστεύω ότι στη χειρότερη περίπτωση θα είχες ντυθεί εντελώς ελαφρά - δε θα είχες κάνει την υπέρβαση.
Όπως όμως προείπα, οι εξηγήσεις σου με μπέρδεψαν...

ΥΓ. Τον πρώην φίλο σου τον λυπάμαι επειδή δεν είχε τη δύναμη να εκφραστεί όπως θα ήθελε και προτιμούσε να φοράει τη μάσκα που πίστευε ότι θα σου άρεσε. Δε σου ρίχνω καμιά ευθύνη εσένα για τα δικά του προβλήματα...
Lili said…
Νομίζω οτι μπερδεύεσαι γιατι προσπαθεις να βαλεις καποια πραγματα σε κουτακι.
Προσπαθησε ν α τα δεχτεις όπως τα ακους.
Ημουν και ειμαι βρωμοστομη και αρκετα πονηρή αλλα οσον αφορα τις σχεσεις φιλιας και έρωτα, ζω τα παραμύθια της χιονάτης ασχετα αν κανω συνειδητη προσπαθεια να θυμαμαι οτι η ζωή δεν είναι παραμύθι ουτε ταινία.
Είναι η φύση μου εναντια στην εμπειρεία.
Τότε όμως δεν είχα εμπειρία.

οσο για το αν θα ντυνομουν ελαφρα...
αν ειχα μια φυσική ντροπή και καταστολή ίσως, ομως η γμνια ειναι για μένα τροπος ζωής.
Την ντροπή την νιώθεις όταν βλέπεις στο μάτι του αλλου τον πόθο, όταν σε κανει να συνειδητοποιήσεις οτι εισαι "γυμνος".

Ενα παιδι δεν θα νιώσει άσχημα που ειναι ξεβρακωτο εκτος αν η δική σου αντιδραση του δειξει κάτι αρνητικό.
Ε. εγω έτσι ήμουν.

Popular Posts