What a lOad of Waste

Πολλά και διάφορα συμβαίνουν στην ζωή μου αυτό το διάστημα.
Μου εκλεισαν το ακάουντ μου στο wow.
Απότι έμαθα μετά απαγορεύεται να προσπαθήσεις ναν α) πουλήσεις β) χαρίσεις γ) δανείσεις τον κωδικό σου σε κάποιον.
ΟΟΟΟοοοοχι , δεν είναι δικός ςου όπως πίστευες όταν το αγόραζες και το τάιζες λεφτά καθε μήνα και το φρόντιζες...
Το λεεi στις 1234236576θ6 σελίδες του συμφωνητικού.
Αν εσύ εισαι ενα δωδεκάχρονο παιδί από Ελλάδα και Ρουμανία, προβλημά σου.
Να το παρουν οι γονείς σου, με τα πραγματικά τους στοιχεία μάλιστα γιατι αν κάτι πάει στραβα, για να αποδείξεις οτι είσαι εσύ, πρέπει να στειλεις φωτό σου.
Το αστέιο είναι οτι μίλησα σε υπεύθυνο για την συμπεριφορά καποιου παιχτη (μου έγραψε ιδιαιτερως χωρις να με ξέρει οτι ειναι αδερφαρα),και ανεφερα από μόνη μου ότι έγινε όταν είπα οτι θέλω να πουλήσω ένα ακάουντ.
Και εκει με πειραξε που ο πούστης δεν μου είπε τίποτα. Μια προειδοποίηση, κάτι, γιατι ήταν τόσο φανερό οτι δεν το ήξερα οτι απαγορευεται.

Με αφορμή αυτό χτες, μετα την στεναχώρια που δεν θα ξαναέβλεπα τους χαρακτήρες μου, και τα νεύρα που ενιωσα νιόθωντας ανήμπορη να κάνω το παραμικρό σκεφτηκα οτι τελικά στο μέλλον ίσως και να μην υπάρχουν στρατόπεδα.Πώς ε΄βγαλα αυ΄το το συμπέρασμα;
Εξηγω. ¨Οταν έχεις κατι τόσο κολλητικό όσο το παιχνίδι αυτό (καποιος εκλεισε το μωρό του σε ντουλάπα να μην κλαίει και αυτό πεθανε, εμαθα κάποτε, και άλλα πολλά) και έχεις την απόλυτη δύναμη να βαλεις ακόμα και κανόνες που-δεν ξέρω αν στεκουν νομικά αλλα ποιος θα τα βάλει με κολοσσό;- δεν στεκουν, (όπως μην το δώσεις να παίξει ο φίλος σου) και μπορείς ανα πάσα στιγμή να αφαιρέσεις αυτό που δίνει στον άλλον την απόλυτη ευχαρίστηση....έχει την δύναμη να εκπαιδεύσεις νεαρά μυαλά στο να υπακούν no questions asked.
Τα μαθαίνεις να μην φέρνουν κόντρα στην εξουσία.
Τα εκπαιδεύεις μια χαρα.

Ήμουν υπερ αυτου του παιχνιδιου και μάλιστα ειχα πει στην μικρή οτι κάποτε θα επαιζε, γιατι ένιωθα πιο ήσυχη αν καθόταν σπίτι παρα να σουλατσάρει απο δω κι απο κει.
Όμως δεν είμαι τόσο σίγουρη οτι αυτό το παιχνίδι δεν ειναι τελικά πιο επικίνδυνο.

Η μέρα πέρασε βρήκα άλλα πράγματα να κάνω, ενιωσα λίγο τσίμπημα στην σκέψη του χαρακτήρα μου.
Θα αγόραζα καινούργιο λογαριασμό;
Δεν μου έκανε αίσθηση.
Ισως αν μου κάνει να το κάνω καποια στιγμή αλλά με τι κέφι φροντίζεις κάτι που δεν είναι δικό σου;
Και με τι κέφι να μπω σε εναν χώρο οπου δεν έχω καμία δύναμη, ουσιαστικά;
Αυτα τα έχω συχνά πυκνα στην έξω ζωή.

Από καιρό έλεγα οτι περνάω πολλές ώρες μακριά της μικρής και δεν ξεκόλλαγα.
ϊσως ο Θεος με βοηθάει με τον τρόπο του, να ξεφύγω.

Ισως δεν χρειαζομαι πια διαφυγή από την πραγματικότητα, και ειναι καιρός να την διαμορφώσω όπως ήθελα πάντα.
Η ίσως τα κάνω κρεμαστάρια :P

Ειδώμεν.