Μαρμελάδες.

Κοιμήθηκα χτες στις 9 μιση, πτωμα γιατι έχω πονοκέφαλο νον στοπ εδω και 4 μέρες.
Ξύπνησα σήμερα στις έξι, με πονοκέφαλο. Εβαλα το γιογκα από το πρεβένσιον, και συνειδητοποιήσα πόσο πολύ έχω σκουριάσει και χασει την ευλυγισία μου.
Όμως έκανα γύρω στα εικοσι λεπτά.
Μετά ήπια τσάι ενώ μετάφραζα μια ταινία.

Κατα τις 9 σηκώθηκε η μικρή και ενιωσα την αναγκη- πρωτογνωρη για μένα- να φάω πρωινο.
Γαλλικό.
Κρουασαν μαρμελαδα κλπ.

δεν είχα κρουασαν αλλα είχα τα δύο ψωμιά που ειχα φτιαξει στον αρτοπαρασκευαστή και ζύμη από καλαμπόκι που ειχα φτιάξει την προηγούμενη.
Απλωσα την ζύμη σε ταψί και την έβαλα στο φούρνο.
Εκοψα οτι φρούτο ειχα στο ψυγείο που ειχε μείνει , πεπονι, μήλο ,μπανάνα, νεκταρίνια και τα καθαρισα.
Τα εριξα με μαυρη ζαχαρη σε μια κατασαρόλα, έπλυνα τα κερασια και τα έριξα όπως ήταν με τα κουκουτσια και τα κοτσανια (για πηκτίνη)
Εβαλα σιγανή φωτια και κάθισα με την μικρή στο κομπιουτερ να κάνουμε τα μαθήματα της.
Διαβαζει με μεγαλύτερη ευκολία σήμερα.

Μετα από λίγη ώρα, σηκώθηκα, έβγαλα μια κουταλιά μαρμελάδα από την κατσαρόλα, την άπλωσα σε ενα πιάτο να κρυώσει, έβγαλα την πιτουλα από καλαμπόκι, έκοψα ψωμί, έβαλα γαλα στην μικρή και καφέ σε μένα, έβγαλα και την αδυναμία μου το ροκφόρ, και φάγαμε πρωινό.

Ηξερα οτι αν έβρισκα ένα σπίτι ελαφρως λειτουργικό, οτι θα μπορούσα να ζήσω, μεσα σε δύνατα πλαίσια, όπως το επιθυμούσα.
Νιώθω καλά.

Να ενιωθα και μια μονιμότητα στο σπιτι, οτι ειναι δικό μου, και θα ήταν όλα τελεια, αλλά δεν μπορεις να τα εχεις όλα σε αυτήν την ζωή.