Κλεισ'το επιτέλους...

Ξύπνησα το πρωι στις 6, πήγα στο ΚΤΕΛ, στο χωρίο του πρώην μου, έφαγα στην κουζίνα με το παιδί γιατί ο πρώην κουνιάδος μου αρνείται να μου μιλήσει (κιας μην εχω κανει τίποτα, απλώς είναι ευκολο να μεταθέτουμε ευθύνες αλλού), ξαναπήρα το ΚΤΕΛ, και γύρισα μόλις τώρα.
Στον γυρισμό μπήκα σε μια γυναικα ταξί με μερσεντές. Μου έλεγε αν θα άνοιγε μαγαζι με βιολογικά αν θα με ενδιεφερε να το δουλέψω.
"Ανοιξε εσύ, και το συζητάμε".
Μιλήσαμε για διάφορα, και στην πορεία οταν μας άφησε είχα άσχημο συναίσθημα. Μέσα σε μιση ώρα η ροή των ερωτήσεων ειχε πάει έτσι που της είχα πει οτι είμαι χωρισμένη, δεν έχω σχεση ( τι να της έλεγα, οτι τα χω με καποιον στην ηλικία των παιδιών της;), οτι δεν έχω επαφές με την μάνα μου.
Στους καιρούς που ζούμε, έκανα μεγάλη μαλακία, γυναίκα ξε γυναίκα, δεν έπρεπε να πω οτι ζω μόνη, εκεί στην ερημία. Ωρες ωρες εχω μεγάλο στομα.

Τέλος πάντων
What's done is done.