Πρωτη μέρα Οικογενειακών διακοπών, στο σπίτι.

Πρώτη μέρα που γύρισε η ζουζούνα μου σήμερα και ήξερα οτι θα είχαμε γκρινιες αφού εδώτα πράγματα ειναι πιο αυστηρά. Κομμένη η Κορίνα η αγριογατα που άφηνε η γιαγιά (μπλιαζ ξερνάω). Κομμένο και το ξενύχτι και τα καπρίτσια και τα κλάμματα. Κομμένο και το "δεν μπορώ, δεν ξέρω, δεν βλέπω πού είναι.."
Ξύπνησα το πρωι και μάζεψα σύκα, αιγινήτικα φυστίκια, 4 τοματίνια και 2 τσαμπιά σταφύλι τα οποία έβαλα στο μπλέντερ και σούρωσα σε χυμό να πιει.
Περιέργως δεν γκρίνιαξε για την απουσία κορν φλέικς. Ηθελα λίγο να καθαρίσω τον οργανισμό της από παγωτα και τηγανητά που έφαγε δεκα μέρες τώρα.
'Εφαγε με όρεξη, αλλα περιέργως τα φυστίκια δεν της άρεσαν.
Μετά, έκανα λίγη γίογκα και εκείνη έπαιζε.
Αργότερα κάναμε λίγο μάθημα.


'Ηρθε η ώρα του φαγητού. Κομματάκια τόφου με αβοκάντο, τομάτα, λίγη αντρακλα ωμή, και ένασ αβγό από τις κότες για να μετριαστεί η γκρίνια για το αβοκάντο. Λάδι, μηλόξυδο, σάλτσα σόγιας. Ψωμί από σόγια και σιτάρι και σισάμι σε Μπουκίτσες.
Μέχρι να πάρω την φωτογραφική μηχανή είχε ορμήξει και είχε "καθαρίσει" το τοφου.
"Μαμά το δικό σου ειναι πιο ωραίο, να ξαναφτιάξεις".
Χάρηκα.
Παραθέτω το πιάτο της μετα την πρώτη επιδρομή και το δικό μου ανεγγιχτο ακόμα και σαφώς λιγότερο καλάισθητο. Το τόφου ειναι αυτα τα άσπρα κομματάκια σαν τυρί.
Μετά το φαγητό ένιωσα να νυστάζω και έπεσα για ύπνο. Την άφησα να παιξει λίγο στο κομπιούτερ αφού ήταν συνεργάσιμη ως τώρα.
Οταν ξύπνησα άρχισε να γκρινιάζει όταν της ζήτησα να ταίσει τα ζώα όσο εγώ πότιζα τα δύσκολα σημέια στον κήπο.
"Δεν μπορώωωωω"...




Εκνευρίστηκα μετα το δεκάλεπτο και της είπα οτι δεν ειναι μωρό και ανίκανη.
Αν είναι όμως, να της ξαναβάλω πάνα.

Δεν της άρεσε μάλλον η προοπτική γιατί το 'εκλεισε" και βρήκε και αυτό που δεν έβρισκε και μπόρεσα να ξυπνήσω με ησυχία.

Το βράδυ μου έκανε παράπονο να ξαπλώσω μαζί της αλλα δεν μπορούσα, ζεσταινόμουν. Μου ζήτησε να της πω ιστορίες με την μητέρα μου και τον πατέρα μου και έστιψα το μυαλό μου να βρω μια δύο καλές με τον πατέρα μου. Ομως ήταν επειδή με έσωσε από την μητέρα μου.
(Πχ οταν με ειχε κλέισει εσώκλειστη και ήταν σαν φυλακή)
Μιλήσαμε για την εμπιστοσύνη και ποσο σημαντική ειναι να την έχουμε μεταξύ μας.
Για το οτι για πρώτη φορά την άφησα φέτος να πάει με τον μπαμπά της στο χωριό (την μισή διαδρομή) και οτι αυτό εγινε γιατί ξανακέρδισε λίγο την εμπιστοσύνη μου και εκανα την προσπάθεια να τον πιστέψω.
Προσπαθεί να αλλάξει την ζωή του εδώ και λίγο διάστημα και καποια αποτελέσματα φαίνονται. Πρώτ απ'όλα δεν με βγάζει τρελλή και παραδέχεται πολλά. Δευτερον μπορω να του μιλήσω για την έλλειψη επικοινωνίας και εμπιστοσύνης όταν έχει καποια αιτηματα και δεν εισπράττω ενα "Στ @@ μου αν δεν μου χεις".
Γενικώς ειδα μια αλλαγη. Ο καιρός θα δείξει αν ειναι αληθινή.
Πάντως το παιδί το εισπράττει και ειναι καλύτερα.

Πίσω στο παιδί.

Την βλέπω που αγχωνεται για το σχολείο, εχω και γω τα δικά μου με την δουλειά, αλλα η πρώτη μέρα πέρασε σχετικά καλά.
Το βράδυ έπιασε την γάτα και της εξήγησε οτι το γατάκι της ειχε σκαρφαλώσει σε κάτι σίδερα, και να παει να το βοηθήσει.
Πρέπει να "έπιασε" γιατί τώρα που γράφω εχουν βγει και τα δύο απ'την κρυψώνα τους και παιζουν με την μπουγάδα μου.


Νομίζω μέχρι το σαββατοκύριακο θα έχουμε βρει τους ρυθμούς μας.