Ατιτλο

Οταν την είδα, έκλαψα.
Και έκλαψα και την δεύτερη φορά και την τρίτη.
Ωσπου ήρθε η μικρή και με ρώτησε γιατί.
Και της απάντησα αυθόρμητα οτι με συγκινησε αυτή η αγάπη των δικών σου ανθρώπων.

Εχω πολλους ανθρώπους που με βοήθησαν και με βοηθάνε.
Ομως αυτή η αγάπη η ανιδιοτελής, αυτή η διάθεση για προστασία, και όχι ο ανταγωνισμός και η επιθυμία κυριαρχίας που εχω γνωρίσει ως τώρα...αυτην την αγάπη που έχω...όχι, είχα να δώσω και που μου λείπει τοσο...
Εμαθα να ζω χωρίς αυτήν
Αλλα δεν ζω.


Τελικά.