Φτωχιά εγώ;
Λόγω μιας μαλακιας στο σχολείο όπου αργησα να πληρώσω ενα βιβλίο αγγλικών της μικρής, και λόγω του οτι η μικρή συνέχεια μου ζητάει πράγματα, της εχει καρφωθεί η ιδεά οτι "η μαμα μου ειναι φτωχιά" και παει και το λέει στο σχολείο.
Εγω δεν με βλέπω φτωχια ρε γαμώτο, δεν νιώθω κακομοιριά.
Βλέπω οτι δυσκολεύομαι και ειναι ανθρώπινο. Δεν ταυτίζομαι.
Τα παιδιά θα την εξοστρακίσουν-ξέρω την νοοτροπία των γονιών ειδικά σε ένα τετοιο σχολείο, και δεν ξέρω πώς να το χειριστώ.
Χτες δώσαμε σε μια ζητιάνα λεφτά.
Της είπα, ετσι ειναι η μαμα;
Εχουμε φαγητό; Νερό; Ρεύμα; Παιχνίδια; Ρούχα; Κάνουμε το πάρτι σου; Εχουμε 4 σκυλιά;
Εχουμε φίλους που μας βοηθάνε με την μετακόμιση, ας πούμε;
Δεν ειμαστε φτωχοι.
Αλλα αναρωτιόμουν ενδόμυχα...
Εχω βαρεθεί να μην μπορώ να ορίζω την ζωή μου, γαμώ το κέρατό μου.
Εγω δεν με βλέπω φτωχια ρε γαμώτο, δεν νιώθω κακομοιριά.
Βλέπω οτι δυσκολεύομαι και ειναι ανθρώπινο. Δεν ταυτίζομαι.
Τα παιδιά θα την εξοστρακίσουν-ξέρω την νοοτροπία των γονιών ειδικά σε ένα τετοιο σχολείο, και δεν ξέρω πώς να το χειριστώ.
Χτες δώσαμε σε μια ζητιάνα λεφτά.
Της είπα, ετσι ειναι η μαμα;
Εχουμε φαγητό; Νερό; Ρεύμα; Παιχνίδια; Ρούχα; Κάνουμε το πάρτι σου; Εχουμε 4 σκυλιά;
Εχουμε φίλους που μας βοηθάνε με την μετακόμιση, ας πούμε;
Δεν ειμαστε φτωχοι.
Αλλα αναρωτιόμουν ενδόμυχα...
Εχω βαρεθεί να μην μπορώ να ορίζω την ζωή μου, γαμώ το κέρατό μου.
Comments
Ίσως αυτό το "φτωχιά" να της το είπαν κάποια άλλα παιδάκια λόγω του περιστατικού με το βιβλίο και να της έμεινε. Σιγά σιγά θα πρέπει να την βοηθήσεις να το αποβάλλει χωρίς να στεναχωριέσαι και χωρίς να σε εκνευρίζει. Προσπάθησε να της μιλήσεις σαν να είναι συνομήλικη, εξήγησε της πως δεν γίνεται να παίρνει πάντα αυτά που ζητάει χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι είσαι φτωχή και πιστεύω πως κάτι θα βγει. :-)
Την καλημέρα μου.
Δεν είμαι σίγουρη αν είναι σχετικές, αλλά αυτές ήταν οι σκέψεις μου σχετικά με το ποστ σου: λόγω κρίσης, ανεργίας κι ανασφάλειας συνειδητοποιούμε (αν δεν είμαστε ο Λάτσης δλδ) πόσο ευάλωτοι και αδύναμοι είμαστε όλοι και πόσο πιο κοντά είμαστε στον πάτο παρά στην επιφάνεια.
Χωρίς να παραγνωρίζω ότι μια γυναίκα που μεγαλώνει μόνη της την κόρη της αντικειμενικά αντιμετωπίζει πολλά, είτε σε μεγαλύτερο είτε σε μικρότερο βαθμό είναι τέτοια η κατάσταση που πολλοί νιώθουμε ότι δεν ορίζουμε τη ζωή μας.
Πήγαινα κι εγώ σε ιδιωτικό σχολείο παρότι δεν το δικαιολογούσαν τα εισοδήματά μας. Πέρασα ένα μεγάλο μέρος της φοίτησής μου εκεί ζηλεύοντας και νιώθοντας κομπλεξικά απέναντι στις άλλες, αλλά μακροπρόθεσμα νομίζω ότι με βοήθησε η όλη εμπειρία κι εκτίμησα και το ότι οι γονείς μου διάλεξαν να επενδύσουν σε μένα.
(επίσης διαπιστώνω ότι πλέον ακούγομαι σαν τους γονείς μου :-)).
Συγχώρεσέ με αν κάνω λάθος, αλλά νιώθω όπως τα διαβάζω ότι ενοχλείσαι από αυτό που σου προκαλούν τα λόγια της μικρής , παρά από το νόημα αυτών που λέει.
Και ίσως είναι λίγο ακατανόητο για τη μικρή. Αν όντως λέει "είναι φτωχιά" χωρίς θλίψη, αλλά ως απλό γεγονός, τότε ίσως το βρίσκει ακαταλαβίστικο το γεγονός ότι αντιδράς.
Όμως, καταλαβαίνω το γιατί σε νοιαζει πώς θα ακουστεί στους άλλους γονείς. Ίσως είναι χρήσιμο να ξεκαθαρίσεις με δικά σου λόγια, τι είναι φτωχός και τι σημαίνει "Εμείς δεν έχουμε πολλά λεφτά, έχουμε όσα μας χρειάζονται. Γι αυτο, είμαστε προσεκτικοί με τα λεφτά μας." πχ...
Κάποια χρόνια ήμασταν πολύ σφιχτά με την οικογένειά μου. Ήμουν βέβαια σε δυσκολότερη ηλικία, έφηβη, και επειδή δίσταζα να συζητήσω με τους γονείς μου και να καταλάβω σε τι ακριβώς κατάσταση ήμασταν, ένιωθα ντροπή , έως και τύψεις για την κατάστασή μας. Γι αυτό σου είπα και στο άλλο ποστ ότι το θεωρώ υγιές που το λέει. Έστω κι αν δεν το θέτει σωστά.
Διανυω κι εγω μια περιοδο που νιωθω «φτωχη» λογω επιλογων και των δυνατοτητων τους,
και κοιταζω πως θα τη διαχειριστω καλυτερα
ωστε -οχι να πλουτισω- αλλα να ανταπεξελθω!
Που θα παει, θα περασει κι αυτο...
optimism, my friend.
After all tomorrow is another day :)