Εχω τον πονόδοντο, μου πρήζουν και τ'αρχίδια.
Είμαι σ'αυτό το μπλογκ περιπου 3-4 χρόνια.
Ξεκινησα γραφοντας αστεία, κατέληξα να φιμωνομαι γιατι μπηκε η ταδε γνωστή, ο ταδε φίλος, βγήκε το βιβλιο και γενικα όσο και να αλλαξα την διευθυνση του μπλογκ 2-3 φορές, δεν ανέκτησα την "ανωνυμία" που ήθελα.
Ανωνυμία για να ειμαι αυτή που ειμαι, χωρις να ακουω "ποσο φανταστική ειμαι"
ούτε "ποσο κομπλεξική ειμαι".
Απλώς να είμαι.
Η ιδέα του μπλογκ ειναι να ανοίγουν παράθυρα στα μυαλά των άλλων, αυτων που ειχαν το θάρρος να εκτεθούν και να αποκoμίσουμε πολύτιμες πληροφορίες για το πως σκεφτονται οι έξω "από μέσα". Να μάθουμε για τον εαυτό μας έτσι.
Τα σχόλια, θεωρήτικα,υπάρχουν για να εμπλουτίσεις κάτι πάνω στο θέμα. 'Οχι να εκφέρεις άποψη για τον θεματοθέτη. Είναι κακοί τροποι και προσδίδει την χωριάτικη κουτσομπολίστικη λαϊκη καταγωγή που βολοδέρνει όλη τη χώρα, η οποία κρύβει την σαχλαμάρα της πίσω από γκλίτερ φορέματα και βαρύ μεικ-απ, τσιρίζοντας οτι εχει "αποψη".
Ελαβα ενα σχολιο ανωνυμο απο καποιον που μου ξεκιναει ποσο πολύ θαυμαζε την πένα μου και μπουρου μπουρου και ποσο τρομαξε που δεν εχω λύσει τα προβληματα μου όπως νόμιζε.
Σας ειπε κανεις οτι I applied for the fucking job of being an example?
Μου γραφουν κατα καιρούς μαιλ λατρειας (δεν κανω πλάκα) και ξενερώνω.
Ποιον λατρευεις;
Με ξέρεις;
Τι λατρευεις; Μια αγνωστη.
Που ειναι ο εαυτός σου και γιατι με κάνεις υπευθυνη για την υπερβολή που νιώθεις;
Δεν απαντω σ'αυτα συνήθως, ή απαντω τυπικά και ψυχρά.
Και φυσικά ετσι δημιουργώ τους"εχθρους" ανώνυμους και μη, φαντάζομαι, γιατι το να σε απορριπτει αυτό που θαυμάζεις ποναει.
Ομως δεν θέλω καμία συμμετοχη σ'αυτή τη τρελα.
Οπως και τα κακά σχόλια.
Δεν θελω βρε αδερφε να με πρήζεις με το τι εχεις στο ικεφάλι σου, δεν με ενδιαφερει αν σου αρεσω ή εγκρίνεις ή φοβάσαι ή οτι αλλα σκατα μου πετας.
Αν ήθελα...θα σε ΡΩΤΑΓΑ.
ΕΔΩ, ειναι ενας χωρος οπου υποθετικα μπορω να μιλάω και να βγαζω οτι εχω μέσα μου.
Και αυτο μπορει να ειναι χαρα, ερωτας, λύπη, οργή.
Μπορει να καθρεφτίζει κατι δικό σου και να ταυτιστείς και να Μ'αγαπήσεις, μπορει να σε απωθήσει, αλλα εμενα ..πως να στο πω κομψα?
Στ'αρχιδια μου.
Ο καθένας μας κανει μια πορεία στην ζωή του, αλλοι πιο γρήγορα, αλλοι σκαλώνουν, αλλοι ψαχνονται, αλλοι ψάχνονται και παιδεύονται. Είναι όμως μια προσωπική πορεία.
Και οποιος νομίζει οτι με μια συμβουλή-παρεμβαση θα αλλαξει κάτι, ειναι ψωνάρα ολκής και έχει σοβαρότερο πρόβλημα.
Οποιος στεκεται να κοιταξει τα προβλήματα του αλλου, χωρίς διαθεση κατανόησης της δικής του φύσης, ειναι μαλάκας.
Καντε μου την χαρη λοιπον ολοι εσεις οι καλοθελητες, που μου στελνετε μαιλ, ή μου γραφετε σχολια "καλοπροαίρετα", να πάτε να πάρετε μια ξεγυρισμένη πίπα στον γκόμενο σας, ή αν δεν έχετε, να διοχετευσετε την ενέργειά σας στο να λύσετε ΑΥΤΟ το πρόβλημα.
Οπως και να έχει, ασχοληθείτε με κάτι άλλο, κατι που σας αφορά.
Οσο για σας που αναφερεστε στην μικρή με καθε σχολιο,
σας ευχομαι ολοψυχα τα χειρότερα.
Ξεκινησα γραφοντας αστεία, κατέληξα να φιμωνομαι γιατι μπηκε η ταδε γνωστή, ο ταδε φίλος, βγήκε το βιβλιο και γενικα όσο και να αλλαξα την διευθυνση του μπλογκ 2-3 φορές, δεν ανέκτησα την "ανωνυμία" που ήθελα.
Ανωνυμία για να ειμαι αυτή που ειμαι, χωρις να ακουω "ποσο φανταστική ειμαι"
ούτε "ποσο κομπλεξική ειμαι".
Απλώς να είμαι.
Η ιδέα του μπλογκ ειναι να ανοίγουν παράθυρα στα μυαλά των άλλων, αυτων που ειχαν το θάρρος να εκτεθούν και να αποκoμίσουμε πολύτιμες πληροφορίες για το πως σκεφτονται οι έξω "από μέσα". Να μάθουμε για τον εαυτό μας έτσι.
Τα σχόλια, θεωρήτικα,υπάρχουν για να εμπλουτίσεις κάτι πάνω στο θέμα. 'Οχι να εκφέρεις άποψη για τον θεματοθέτη. Είναι κακοί τροποι και προσδίδει την χωριάτικη κουτσομπολίστικη λαϊκη καταγωγή που βολοδέρνει όλη τη χώρα, η οποία κρύβει την σαχλαμάρα της πίσω από γκλίτερ φορέματα και βαρύ μεικ-απ, τσιρίζοντας οτι εχει "αποψη".
Ελαβα ενα σχολιο ανωνυμο απο καποιον που μου ξεκιναει ποσο πολύ θαυμαζε την πένα μου και μπουρου μπουρου και ποσο τρομαξε που δεν εχω λύσει τα προβληματα μου όπως νόμιζε.
Σας ειπε κανεις οτι I applied for the fucking job of being an example?
Μου γραφουν κατα καιρούς μαιλ λατρειας (δεν κανω πλάκα) και ξενερώνω.
Ποιον λατρευεις;
Με ξέρεις;
Τι λατρευεις; Μια αγνωστη.
Που ειναι ο εαυτός σου και γιατι με κάνεις υπευθυνη για την υπερβολή που νιώθεις;
Δεν απαντω σ'αυτα συνήθως, ή απαντω τυπικά και ψυχρά.
Και φυσικά ετσι δημιουργώ τους"εχθρους" ανώνυμους και μη, φαντάζομαι, γιατι το να σε απορριπτει αυτό που θαυμάζεις ποναει.
Ομως δεν θέλω καμία συμμετοχη σ'αυτή τη τρελα.
Οπως και τα κακά σχόλια.
Δεν θελω βρε αδερφε να με πρήζεις με το τι εχεις στο ικεφάλι σου, δεν με ενδιαφερει αν σου αρεσω ή εγκρίνεις ή φοβάσαι ή οτι αλλα σκατα μου πετας.
Αν ήθελα...θα σε ΡΩΤΑΓΑ.
ΕΔΩ, ειναι ενας χωρος οπου υποθετικα μπορω να μιλάω και να βγαζω οτι εχω μέσα μου.
Και αυτο μπορει να ειναι χαρα, ερωτας, λύπη, οργή.
Μπορει να καθρεφτίζει κατι δικό σου και να ταυτιστείς και να Μ'αγαπήσεις, μπορει να σε απωθήσει, αλλα εμενα ..πως να στο πω κομψα?
Στ'αρχιδια μου.
Ο καθένας μας κανει μια πορεία στην ζωή του, αλλοι πιο γρήγορα, αλλοι σκαλώνουν, αλλοι ψαχνονται, αλλοι ψάχνονται και παιδεύονται. Είναι όμως μια προσωπική πορεία.
Και οποιος νομίζει οτι με μια συμβουλή-παρεμβαση θα αλλαξει κάτι, ειναι ψωνάρα ολκής και έχει σοβαρότερο πρόβλημα.
Οποιος στεκεται να κοιταξει τα προβλήματα του αλλου, χωρίς διαθεση κατανόησης της δικής του φύσης, ειναι μαλάκας.
Καντε μου την χαρη λοιπον ολοι εσεις οι καλοθελητες, που μου στελνετε μαιλ, ή μου γραφετε σχολια "καλοπροαίρετα", να πάτε να πάρετε μια ξεγυρισμένη πίπα στον γκόμενο σας, ή αν δεν έχετε, να διοχετευσετε την ενέργειά σας στο να λύσετε ΑΥΤΟ το πρόβλημα.
Οπως και να έχει, ασχοληθείτε με κάτι άλλο, κατι που σας αφορά.
Οσο για σας που αναφερεστε στην μικρή με καθε σχολιο,
σας ευχομαι ολοψυχα τα χειρότερα.
Comments