Φυστικοβούτυρο
Τα παίρνω στην Κράνα οταν καποιοι το παιζουν μαγκες με τα δικα σου τα λεφτα.
Πάντα ήμουν σπάταλη και δεν τα υπολογιζα και γυρνουσα το μαγουλο απο την αλλη.
Από τοτε όμως που έβαλα το δανειο και ειδα οτι τα παγια είναι πιο πολλα απο οσα βγαζω, έχω αγριεψει.
Τι θα πει δεν πληρωθηκες από τους διαφημιστες;
Στ'αρχιδια μου.
Δεν εχουμε να φάμε γιατι με σενα είχαν την ιδια ιδεα αλλοι τρεις εργοδοτες, και μου κλαιγεσαι οτι δεν εχεις λεφτα να πας διακοπες;
Και μου μιλας με υφος και αυταρχικότητα λες και ειμαι η φιλιπινέζα σου;
Σε ποιο πλανητη ζεις και τι πινεις;
Να δανειστεις εσυ, να με πληρώσεις, και να δειξεις την εκτιμηση σου στη δουλεια μου, όχι να δανειστω εγω επειδη εσυ την εχεις δει king of the fucking world.
Not my world anyway.
Τα χω παρει και με το Τεβε.
Μάλλον με το κρατος που με υποχρεωνει να πληρώνω τζαμπα λεφτα για μια ασφαλιση ιατρική που δεν χρησιμοποιώ.
Θελω να ενταχθουν τα ομοιοπαθητικά στα φαρμακα, θέλω να επιλεγω τον γιατρο μου βαση το φιλινγκ που μου βγαζει και όχι ενα όνομα από μια λίστα και ο θεος βοηθός.
Θέλω αν μεινω εγκυος, να πληρωθω τους μήνες που ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΩ να δουλέψω, ή μαλλον, να μην χρεωθω.
Να αναγνωρισει το ασφαλιστικό μου ταμείο οτι ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να εργαστω.
Τοκετός ειναι αυτός, δεν περναω μια μεγαλη σκατουλα, και τελείωσε.
Θέλω οταν πληρωνομαι 100 ευρω, να μην δίνω 20 στο φορο, και 20 στο ΦΠΑ.
Και απο αυτα που μένουν, να βάλω και 30 στην ακρη για το τεβε.
Και δεν με νοιάζει αν θα τα πάρω μετα. Οταν τα πάρω θα είμαι τόσο χρεωμενη απο τα λεφτα που δεν ειχα που δεν θα φτάνουν ούτε για δικηγόρους.
Δε θελω να πληρωνω για το ασανσερ. Δεν ειναι δικό μου λάθος αν το κρατος εδωσε αδειες να κατασκευαστουν έτσι.
Γιατι εγω να πληρώνω επειδη καποιος λαδωθηκε το 63, ή απλα δεν νοιαστηκε όταν έγινε η κατασκευη;
Τα εχω;
Που να τα βρω;
Να τα πληρώσουν οι κρατικοί φορεις που δεν έκαναν την δουλειά τους σωστα.
Φορος εδω, φόρος εκει.
Να πετάξω τα βρακιά μου γιατι προβλεπω σε λίγο να μπει φόρος σε όσους έχουν δύο.
'Ασε που θα πρέπει να στησω κώλο για να ανταπεξέλθω, οπότε αχρηστο θα μου είναι.
Βαρεθηκα την φτωχεια μου, γαμω.
Βαρεθηκα τη χωρα αυτή, οπου ο καθενας δηλωνει ότι θελει , και κανει ότι θέλει.
Βαρεθηκα να χω λυμένο το ζωναρι μου για να διεκδικώ πραγματα που ειναι κεκτημενα.
Βαρεθηκα να μην έχω εμπιστοσύνη στους εργοδοτες, στις σχεσεις, στις φιλίες στα παντα. Δεν ειναι τροπος ζωης αυτός.
Γερναω, σαν το παλιο καλό κρασί, έχω ενα καλό παιδι, θα επρεπε να δουλευω λογικές ωρες και να νιωθω ικανοποιηση οτι "εκανα κατι παραγωγικό", οτι εφερα χρήματα στο σπίτι.
Να μπορώ να προσφερω στο παιδι μου αυτό που θέλει για τα γενεθλιά του και να μη τσιγκουνευομαι τις προσκλήσεις επειδη έχω μεινει με εκατο ευρω ως τις 15.
Θα πρεπε η ζωη να είναι πιο γλυκεια, και να μην παλεύεις συνεχεια κοντρα στο κύμα, επειδη γεννηθηκες κοντα στην οχθη και δεν περασες τελικά ποτέ στη στερια.
Ίσως γιατι αυτοι που είναι στη στερια, σου βγαζουν το κλαδι από τα χερια γιατι "θέλουν να πάνε διακοπές".
Τουλαχιστον δεν πνιγηκα ακόμα.
Ακόμα.
Να τα φατε σε φυστίκια και να σας κάτσουν στο λαιμό.
Θα σας τα αγόραζα εγώ, αλλά δεν έχω λεφτά.
Πάντα ήμουν σπάταλη και δεν τα υπολογιζα και γυρνουσα το μαγουλο απο την αλλη.
Από τοτε όμως που έβαλα το δανειο και ειδα οτι τα παγια είναι πιο πολλα απο οσα βγαζω, έχω αγριεψει.
Τι θα πει δεν πληρωθηκες από τους διαφημιστες;
Στ'αρχιδια μου.
Δεν εχουμε να φάμε γιατι με σενα είχαν την ιδια ιδεα αλλοι τρεις εργοδοτες, και μου κλαιγεσαι οτι δεν εχεις λεφτα να πας διακοπες;
Και μου μιλας με υφος και αυταρχικότητα λες και ειμαι η φιλιπινέζα σου;
Σε ποιο πλανητη ζεις και τι πινεις;
Να δανειστεις εσυ, να με πληρώσεις, και να δειξεις την εκτιμηση σου στη δουλεια μου, όχι να δανειστω εγω επειδη εσυ την εχεις δει king of the fucking world.
Not my world anyway.
Τα χω παρει και με το Τεβε.
Μάλλον με το κρατος που με υποχρεωνει να πληρώνω τζαμπα λεφτα για μια ασφαλιση ιατρική που δεν χρησιμοποιώ.
Θελω να ενταχθουν τα ομοιοπαθητικά στα φαρμακα, θέλω να επιλεγω τον γιατρο μου βαση το φιλινγκ που μου βγαζει και όχι ενα όνομα από μια λίστα και ο θεος βοηθός.
Θέλω αν μεινω εγκυος, να πληρωθω τους μήνες που ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΩ να δουλέψω, ή μαλλον, να μην χρεωθω.
Να αναγνωρισει το ασφαλιστικό μου ταμείο οτι ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να εργαστω.
Τοκετός ειναι αυτός, δεν περναω μια μεγαλη σκατουλα, και τελείωσε.
Θέλω οταν πληρωνομαι 100 ευρω, να μην δίνω 20 στο φορο, και 20 στο ΦΠΑ.
Και απο αυτα που μένουν, να βάλω και 30 στην ακρη για το τεβε.
Και δεν με νοιάζει αν θα τα πάρω μετα. Οταν τα πάρω θα είμαι τόσο χρεωμενη απο τα λεφτα που δεν ειχα που δεν θα φτάνουν ούτε για δικηγόρους.
Δε θελω να πληρωνω για το ασανσερ. Δεν ειναι δικό μου λάθος αν το κρατος εδωσε αδειες να κατασκευαστουν έτσι.
Γιατι εγω να πληρώνω επειδη καποιος λαδωθηκε το 63, ή απλα δεν νοιαστηκε όταν έγινε η κατασκευη;
Τα εχω;
Που να τα βρω;
Να τα πληρώσουν οι κρατικοί φορεις που δεν έκαναν την δουλειά τους σωστα.
Φορος εδω, φόρος εκει.
Να πετάξω τα βρακιά μου γιατι προβλεπω σε λίγο να μπει φόρος σε όσους έχουν δύο.
'Ασε που θα πρέπει να στησω κώλο για να ανταπεξέλθω, οπότε αχρηστο θα μου είναι.
Βαρεθηκα την φτωχεια μου, γαμω.
Βαρεθηκα τη χωρα αυτή, οπου ο καθενας δηλωνει ότι θελει , και κανει ότι θέλει.
Βαρεθηκα να χω λυμένο το ζωναρι μου για να διεκδικώ πραγματα που ειναι κεκτημενα.
Βαρεθηκα να μην έχω εμπιστοσύνη στους εργοδοτες, στις σχεσεις, στις φιλίες στα παντα. Δεν ειναι τροπος ζωης αυτός.
Γερναω, σαν το παλιο καλό κρασί, έχω ενα καλό παιδι, θα επρεπε να δουλευω λογικές ωρες και να νιωθω ικανοποιηση οτι "εκανα κατι παραγωγικό", οτι εφερα χρήματα στο σπίτι.
Να μπορώ να προσφερω στο παιδι μου αυτό που θέλει για τα γενεθλιά του και να μη τσιγκουνευομαι τις προσκλήσεις επειδη έχω μεινει με εκατο ευρω ως τις 15.
Θα πρεπε η ζωη να είναι πιο γλυκεια, και να μην παλεύεις συνεχεια κοντρα στο κύμα, επειδη γεννηθηκες κοντα στην οχθη και δεν περασες τελικά ποτέ στη στερια.
Ίσως γιατι αυτοι που είναι στη στερια, σου βγαζουν το κλαδι από τα χερια γιατι "θέλουν να πάνε διακοπές".
Τουλαχιστον δεν πνιγηκα ακόμα.
Ακόμα.
Να τα φατε σε φυστίκια και να σας κάτσουν στο λαιμό.
Θα σας τα αγόραζα εγώ, αλλά δεν έχω λεφτά.
Comments