A woman in this city...©

αλλά αυτό ήταν πολύ πολύ πολύ πετυχημένο.

Για 8 χρόνια αναγκαζόμουν να κρατώ ένα μυστικό που δεν ήταν δικό μου. Ενα μυστικό που με έβαζε να παίζω έναν ρόλο που δεν ήθελα, που μου έκανε την ζωή μαύρη. Δεν ήμουν αυτή η γυναίκα, δεν ήταν κάτι που ήθελα να υπάρχει στην ζωή μου, όμως ο φόβος με κράταγε. Φόβος οτι δεν θα με πίστευε κανείς αν έπρεπε να το πω-αναγκαστικά για να αιτιολογήσω μια συμπεριφορά μου.
Φόβος αντιποινων, φόβος γενικός...
Το έλεγα φυσικά σε γνωστούς και φίλους. Eκεί που δεν θα έφτανε στ'αυτιά αυτουνου που είχε αυτό το μυστικό.
'Ηταν σε άρνηση; Κοροίδευε τον εαυτό του; 'Επνιγε ό,τι μπορούσε να ακουστεί;
Δεν ξέρω.
Τώρα όμως, έκανε ένα βήμα. Είτε το έκανε συνειδητά ή όχι, εγώ ελευθερώθηκα. Είναι γεγονός.
Και δεν το ξέρω μόνο εγώ, και οι κοντινοί μου.
Το ξέρουν και άλλοι, δεν ειναι πια μυστικό.

Είμαι ελευθερη να λέω τα πράγματα με το όνομά τους.
Και να βγάλω τα στενά παπούτσια που κάποιος μου φόρεσε με το ζόρι πριν λίγα χρόνια, και να τρέξω, ξυπόλυτη, ελευθερη, αποστασιοποιημένη.
Με τα δικά μου προβλήματα, τις δ…

Πριν αρκετό καιρό είχε γίνει μια φαση μεταξυ εμένα του πρωην και της κοπέλας του που ειχε σαν αποτελεσμα να ψυχραθούν οι σχέσεις μας. Με λίγα λόγια ειχα αποφασίει η μικρη να κάτσει 3 ώρες παραπάνω μαζί μου για να διαβασει και ειχα ρωτήσει την κοπέλα να μπορούσε να ερθει αργότερα να την παρει (αφού ο πρώην μου ειναι απασχολημένος με κάτι που δεν μου λένε).
Εκείνη είπε οτι θα ενημέρωνε τον πρωην μου, της διευκρινησα απ'εξω απέξω οτι δεν είναι δική του απόφαση και απλά ενημερωνω εκείνη γιατί πολύ απλά εκείνη ειναι υπευθυνη για την μετάφορά της μικρής και εκείνη την φροντίζει οσο εκείνος απουσιάζει.
Τα βρήκαμε και την αάλλη μερα δεχτηκα ενα τηλεφωνημα όπου ακουσα "γιατί δεν ενημέρωσα εκείνον", "γιατι δεν πήρα εγώ τηλέφωνο και αναγκάστηκαν να με παρουν εκείνοι" (γιατι ταξίδευαν προς Αθήνα εκείνη την ημέρα και δεν ήξερα πότε θα ήταν σπίτι), "οτι το παιδί χρειάζεται ασφάλεια και οι αλλαγες στο πρόγραμμα του κάνουν κακό" και άλλα αναμασημένα που ομολογώ πρωι …

http://troktiko.blogspot.com/2010/02/blog-post_4186.html

Διαβασα αυτό στο τρωκτικό. Και σκέφτηκα ότι με τόση ανορθογραφία, πιθανόν να χρειαστεί να τα δώσει.

(Και γω ανορθόγραφη ειμαι, εδω μέσα όμως μόνο)


Βλεπω το πρωι τις επαναλήψεις των κους κους και διαφόρων εκπομπων ενώ ντύνομαι. Βλεπω είναι μεγάλη κουβέντα. Δεν αντέχω το φως οποτε ανόιγω την τηλεόραση μέχρι να συνηθίσει το μάτι μου. Δεν βάζω καρτούνς γιατί θα κολλήσει η μικρή.

Και βλέπω αυτά με την Αλεξανδράτου και αναρωτιέμαι -και καλά-, τοση έλλειψη έχουμε ταλαντούχων ανθρώπων να δούμε ή απλά οι δημοσιογράφοι προβάλλουν μόνο όσους τους κάνουν τα χατήρια;
Κι επειδη έχω περασει απ'αυτά αναρωτιέμαι αν ο μέσος θεατής βλέπει τον όλο μηχανισμό, και βαριεται όπως εγώ.

Η αλλη από το Τοπ Μοντελ... μόνο εγώ δεν την βρίσκω όμορφη;
Εχει μια χυδαιότητα στο βλέμμα, στο στόμα, στην ομιλία, και την βλέπεις χάιρεται το 5λεπτο δημοσιότητας. Οι κακίες της δεν ειναι καν έξυπνες, να πεις οτι είναι ευστοχες, και πραγματικά την βλέπω στην αφάνεια …

Χτες, επικοινώνησε η κοπέλα του πρώην μου, μετά από ένα ταξίδι τους, και την ρώτησα αν μπορουσε να ερθει να πάρει το παιδί πιο αργά γιατι α) η μικρή δεν είχε τελειώσει τα μαθήματά της και β) ήθελα να την πάω στο εξοχικό αν είχε καλό καιρό. Ο λόγος που δεν είχε τελειώσει ακόμα ήταν οτι 3 μέρες ήμουν στο κρεβάτι και δεν μπόρεσα να ασχοληθώ πέρα από τα απαραίτητα. Το παίδί επέστρεψε πάο το σπίτι τους όπου είχε παει για πέντε μέρες και πρίν απ αυτό ήμουν π0άλι χαλια και δούλευα, άρα επαφή με το παιδί, μηδέν.

Μου είπε οτι θα ενημέρωνε τον πρώην μου γιατί μπορεί να ήθελε να την δει. Πότε δνε μπηκα στην μέση της σχέσης τους, γιατι το παιδί δεν θα μπορούσε να αντεξει το κόστος και τις αλήθειες, ήταν πιο ευκολο και πιο "σωστό" -τρομάρα μου, αυτός ο φόβος μην πάθω τίποτα με έφαγε-να διαφυλάξω τις επαφές τους. Και οταν μπήκε αυτή η κοπέλα στη ζωή του και τον έβαλε σε μια τάξη, θεώρησα οτι όλοι είχαμε μόνο θετικα απάυτό. Και το παιδί βιώνε μια διαφορετική μητρική παρουσία, και εγώ ήμου…

Νομιζω, τοσο καιρο ειχα λιγο θεοποιησει τον μπαμπα μου, ειχε ξεχασει-γιατι το ηθελα- πολλα πραγματα. Ξεκιναμε με τα σημερινα. Μιλουσαστην μανα μου και της ειπε:
"Κλεισε το στομα σου" (την ενοχλει η μασελα της και ντρεπεται γι αυτο) προσθέτωντας "Χαζή είσαι;"
Η περιφρονηση του πασά.
Η αδελφή του από τη μία να του τριβει το χέρι που έπαθε αγκύλωση, η μανα μου να του τριβει τα ποδια και ο αδερφός του ο ένας το κεφάλι.
Καποια στιγμή η κουβέντα πήγε στην κόρη μου.
Αρχισε να βογκάει.

Ξαναγύρισα την κουβέντα στην κόρη μου γιατι ζητούσα από τη μητέρα μου να την κρατήσει ένα βραδυ (σήμερα) για να εχω μια ευκαιρία κι εγω να συνέλθω αλλα και για να μην είναι και κείνη από τα χαράματα το προσκεφάλι του.
Τοσος κόσμος εκει.
Η μητερα μου ανησυχούσε για το πρωί. Μπήκε η θεια μου εκείνη με την οποια εχω και καλές σχέσεις και σκέφτηκα να της πω να παρει το παιδί το βράδυ που θα γυρνούσε και να το παιρνα το πρωι. Και αν δεν μπορούσε δεν πειράζει. Μεταξύ μας μια οικογένεια, είχα το θάρρος.
Πρι…

Εγιναν δυο περιστατικά που μου έκαναν πολύ εντύπωση.

Με πήραν τηλέφωνο από μια εταιρεια για υπότιτλους. Με τη συγκεκριμένη εταιρεία εχω καλές σχεσεις και επρεπε να λύσουμε το οικονομικό θεμα πριν αναλάβω κανονικά δουλειά. Ομως και το οικονομικό να λυνόταν, χρειάζομαι τον χρόνο μου να ζογκλάρω τις δουλειές από διαφορες εταιρείες και γενικώς ο,τι έχω να κάνω.
Δυο φορες λοιπον στη σειρά ειπα "οχι, δεν μπορώ".
Με πήρε ο ιδιοκτητης της εταιρείας να μαθει τι συμβαίνει, κάτι που ομολογώ δεν εκτίμησα αλλά αφησα να περασει μια μέρα πριν μιλήσω με την κοπελίτσα στην διανομή.
Μου ειπε οτι πρέπει να ξέρει αν μπορει να βασιστεί επανω μου.
'Ηθελε να μαθει αν τα βρήκαμε στο οικονομικό, και διαφορα αλλά πολύ κατανοητα που ομως μπορούσα να της απαντησω εγω απ'ευθείας.
Της εξήγησα οτι δεν μου άρεσε να λάβω τηλεφώνημα και να εξηγω τον εαυτό μου δις, εφόσον της τα ειχα πει και της ίδιας.
Της είπα οτι δεν έδωσα δικαίωμα να μου πει κανένας το παραμικρό, αν ειχα αργήσει τη δουλειά μου οκ,…

Παντρεύτηκα ουσιαστικά λόγω ενός σεισμού.
Αυτό του 1999.
Ενιωθα ότι όλα ήταν μάταια, οτι ο κόσμος πήγαινε κατά διαόλου. Λίγο οτι πάντα από μικρή πίστευα οτι δεν θα γινόμουν τριάντα...
Μέχρι που αυτό ουσιαστικά εξηγήθηκε από μια γυναίκα που μου έκανε "Φάσια", ότι δηλαδή μετά τα τριάντα "έπαψα να υπάρχω" όπως με ήξερα.
Δεν είχα πια την κολλητή μου, ούτε τον κολλητό μου, δεν ήμουν πια τραγουδίστρια, ούτε ελεύθερη, ούτε ανέμελη, ούτε ειχα πια τον έμπιστο αισιοδοξο χαρακτήρα που ειχα. 'Ολα όσα με καθόριζαν, είχαν εξαφανιστεί. Πήγα από μποεμ καλλιτεχνης σε παντρεμένη μαμά νοικοκυρά, τον εφιάλτη μου...και η ασφαλεια που μου έδινε, κάπου μου άρεσε.
Τέλος πάντων, για να επανέρθω στο θέμα των σεισμών, λόγω του σεισμού του 99, ένιωσα οτι μπορεί αυριο να πεθάιναμε όπως εκείνοι οι άνθρωποι στη Ρικομεξ. 'Ημουν και ερωτευμένη...έκλεισα τα μάτια και παντρεύτηκα. 'Ο,τι γίνει ας γίνει, ας ήμασταν "ενωμένοι".

Φυσικά, σήμερα κατηγορώ το Χολυγουντ και τις ρομαντικές μαλ…

None is more hopelessly enslaved
Than those who falsely believe they are free.

Goethe

Μόλις έιχα ένα πολύ ασχημο ξεσπασμα.
Μαζευα μαζευα μαζευα και πριν λίγο ουρλιαζα στο ακουστικό στην πρωην πεθερα μου.
Οι λόγοι;
Πολλοί. Και σοβαροί.

Κάθε φορά που πάω να κόψω κάθε γέφυρα εμ τον πρώην άντρα μου με σταματα μια σκέψη.
Αν αυριο πεθάνω, ποιος θα πάρει το παιδί; Πού θα πάει;
Πρέπει να κρατω τις επαφές τους "ζωντανες" έτσι ώστε αν χρειαστεί, να παει μαζι του, ό,τι και αν ειναι, όποια δειγματα και να εχει δώσει.

Για την ώρα όμως η μαμα υπάρχει και της έχει ρουφηχτέι το μεδούλι. Στην δουλεια, στην κούραση, στο να μην μιλάει.

Τα τλευταια κρούσματα έχουν να κάνουν με καποια μαθήματα του παιδιού που ειχε αναλαβει να το πηγαινει εκεινος αφού το πλήρωνε το ταμείο του. Φυσικά υπηρξε πρόβλημα. Οικονομικό. Ρεζιλικια. Οφειλές, κακές συννενοήσεις, παρεξηγήσεις, δεν με ενδιαφέρει στην τελική.
Και φυσικα στα δύσκολα, στο στριμωγμα, μου ανακοινώθηκε σήμερα οτι δεν το ξαναπαει.
Να τρεχω εγω τελεευταια στιγμη. Οκ.

Οταν παρατηρησα οτι δεν γίνεται να χάσει το αυριανό μάθημα η μικρή,…

Είμαι σ'αυτό το μπλογκ περιπου 3-4 χρόνια.
Ξεκινησα γραφοντας αστεία, κατέληξα να φιμωνομαι γιατι μπηκε η ταδε γνωστή, ο ταδε φίλος, βγήκε το βιβλιο και γενικα όσο και να αλλαξα την διευθυνση του μπλογκ 2-3 φορές, δεν ανέκτησα την "ανωνυμία" που ήθελα.
Ανωνυμία για να ειμαι αυτή που ειμαι, χωρις να ακουω "ποσο φανταστική ειμαι"
ούτε "ποσο κομπλεξική ειμαι".
Απλώς να είμαι.

Η ιδέα του μπλογκ ειναι να ανοίγουν παράθυρα στα μυαλά των άλλων, αυτων που ειχαν το θάρρος να εκτεθούν και να αποκoμίσουμε πολύτιμες πληροφορίες για το πως σκεφτονται οι έξω "από μέσα". Να μάθουμε για τον εαυτό μας έτσι.
Τα σχόλια, θεωρήτικα,υπάρχουν για να εμπλουτίσεις κάτι πάνω στο θέμα. 'Οχι να εκφέρεις άποψη για τον θεματοθέτη. Είναι κακοί τροποι και προσδίδει την χωριάτικη κουτσομπολίστικη λαϊκη καταγωγή που βολοδέρνει όλη τη χώρα, η οποία κρύβει την σαχλαμάρα της πίσω από γκλίτερ φορέματα και βαρύ μεικ-απ, τσιρίζοντας οτι εχει "αποψη".

Ελαβα ενα σχολιο ανωνυμ…

Μαμα, γιατί λες οτι η ζάχαρη κανει κακό και δεν μου βάζεις μαρμελάδα στο σχολείο;
-Γιατί η ζάχαρη κάνει κακό στα δόντια σου και στο σχολείο σου δίνω να φας πράγματα για να "φαει" το μυαλό σου.(Τι να της εξηγήσω τώρα για τα σακχαρα και τους αργούς υδατάνθρακες;)
-Τότε γιατί ο μπαμπάς μου δίνει;




Ελα μου ντε.
Γιατί ο μπαμπας δημιουργει καταστασεις και απορίες;


Είναι τοσο ευκολο να δωσεις σοκολάτες σε ενα παιδί και να σε λατρεψει, ειναι τόσο ευκολο να φτιάξεις ενα τοστ και να το στειλεις να παιξει.
Είναι τοσο έυκολο να νομίζεις οτι επειδη χώρισες με έναν άνθρωπο, έχεις το παιδι μισό μισό, και οταν ειναι μαζί σου, βαζεις δικούς σου όρους και κανονες.
Είναι τοσο ευκολο να κλεινεις τα μάτια στο τι γινεται στο σύνολο και να μην αντιμετωπίζεις τις συνέπειες μιας τετοιας συμπεριφοράς οι οποιες ειναι το παιδί να αμφισβητεί τον έναν ή τον άλλο γονιό, και αντε μετα να πεις και να εξηγήσεις χωρις να κατηγορήσεις τον αλλον ή να τον βγαλεις ήλιθιο/ανεύθυνο.

Είναι ευκολο.
Για τον έναν.

Τετοι…

Μου εστειλε καποιος αυτό το λινκ.
Μπηκα μεσα και ενιωσα σοκ.
Στην αρχη ενιωσα πολύ άσχημα που σε καποιο σημέιο του ιντερνετ, καποιοι άνθρωποι με σχολίαζαν με μια εικονα που εγω προσωπικά, βρηκα απαισια.
Μίζερη, αγχωδης, λες και μίλαγαν για ενα κακομοιρο πλάσμα.

Σοκαρίστηκα γιατι με εξαιρεση εναν απο κει μεσα με τον οποιο ειχε την ατυχια να συναντησω στο μπλογκ μου με δυο διαφορετικά ονοματα και τον οποιο θεωρω κακό σαν ανθρωπο, οι υπολοιποι ήταν γνωστοι ή άγνωστοι με ευφραδεια λόγου.
Δεν υπήρχε κακή διαθεση, βρίσιμο από τους συνομιλητες.

Ενιωσα πολύ αδικημένη.
Κάθησα να γραψω μια απαντηση, αλλα ήταν σαν να απολογουμαι για τα γεγονότα της ζωής μου, σαν αν προσπαθούσα να τους πεισω οτι ειναι πραγματικά,σαν να απολογούμαι πού δεν μπορω να γραψω τι συμβαίνει στην καθημερινότητα μου, πραγματικά, σαν να δικαιολογούμαι και να με υπερσπίζομαι.
Δεν μου άρεσε καθόλου.

"Δημιουργει μόνη της τα προβληματα της."
Είναι ευκολο να λεμε οτι ανοησια μας κατεβαινει.
Υπαρχουν άνθρωποι που ζουνε…

Μαμα η δασκάλα του χορού είπε οτι χρειαζομαι να φοράω κολονες στο μάθημα.


Ευτυχως που έκανε την κινηση στα ποδια της και κατάλαβ οτι εννοούσε κολάν δηλαδή.

Τα παίρνω στην Κράνα οταν καποιοι το παιζουν μαγκες με τα δικα σου τα λεφτα.
Πάντα ήμουν σπάταλη και δεν τα υπολογιζα και γυρνουσα το μαγουλο απο την αλλη.
Από τοτε όμως που έβαλα το δανειο και ειδα οτι τα παγια είναι πιο πολλα απο οσα βγαζω, έχω αγριεψει.

Τι θα πει δεν πληρωθηκες από τους διαφημιστες;
Στ'αρχιδια μου.
Δεν εχουμε να φάμε γιατι με σενα είχαν την ιδια ιδεα αλλοι τρεις εργοδοτες, και μου κλαιγεσαι οτι δεν εχεις λεφτα να πας διακοπες;
Και μου μιλας με υφος και αυταρχικότητα λες και ειμαι η φιλιπινέζα σου;
Σε ποιο πλανητη ζεις και τι πινεις;
Να δανειστεις εσυ, να με πληρώσεις, και να δειξεις την εκτιμηση σου στη δουλεια μου, όχι να δανειστω εγω επειδη εσυ την εχεις δει king of the fucking world.

Not my world anyway.


Τα χω παρει και με το Τεβε.
Μάλλον με το κρατος που με υποχρεωνει να πληρώνω τζαμπα λεφτα για μια ασφαλιση ιατρική που δεν χρησιμοποιώ.
Θελω να ενταχθουν τα ομοιοπαθητικά στα φαρμακα, θέλω να επιλεγω τον γιατρο μου βαση το φιλινγκ που μου βγαζει και όχι ενα όνομα από μι…

Κοιμήθηκα χτες στις 9 μιση, πτωμα γιατι έχω πονοκέφαλο νον στοπ εδω και 5 μέρες.

Νιώθω ανακούφιση απο την μια.
Δεν ειμαι τρελλη.
Δεν βλεπω πραγματα που δεν ισχυουν.
Δεν ειμαι παρεξηγησιαρα και over needy.
Ολα οσα εβλεπα και ενιωθα ηταν αληθινα.
Οποτε νιωθω ανακουφιση που εχω την αληθεια.
Νιωθω και θυμο γιατι αυτην την αληθεια την αξιζα, οχι μονο με την σταση μου, αλλα γιατι ολοι αξιζουν να τους μιλανε και να τους κοιτανε στα ματια, να μην τους κλεβουν την αξια που εχουν.
Νιωθω λυπη...φυσικα.

Νιωθω επισης μπερδεμενη.
Πως γινεται να ξαναζω την ιδια ιστορια ξανα και ξανα με διαφορετικα προσωπα;
Χαραχτηκε πια, φτανει.

Ψεμματα ψεμματα ψεμματα, μυστικα.
Πως να ξερεις τι να κανεις αν δεν ξερεις τι παιζει;
Πως να μην αδικησεις εσενα, τον αλλον;

Οταν εισαι κοντα με εναν αναθρωπο και σου πει ψεμματα το βλεπεις απο την ανθρωπινη πλευρα. Φοβηθηκε, δεν σε ηξερε, και διαφορα αλλα που σαφως ειναι πιο βολικα απο το να σηκωθεις και να βαλεις ενα χ.
Δεν βαζεις χ σε καποιον για μια φορα.
Αντε δυο.

Οταν ομως κατι γινεται συστηματικα, τοτε, αυτος ο ανθρωπος που κρυβεται απο σενα, δεν νιωθει αρκετα κον…