Update-Ψιλοπαρέμβαση

Πριν περιπου δέκα μέρες (;) πέρασα την χειρότερη κρίση απέναντι στους δικούς μου.
Εγραψα καποια πραγματα εδω, πολύ ήπια.
Στον ψυχολόγο μου έβγαλα απίστευτο θυμό.
Και φυσικα ειχα break through.

Μεγαλώνοντας πίστευα οτι δεν χρειαζομουν τον πατέρα μου. Είχα τοσο δεδομένη την απόρριψη του που δεν έκανα καν τον κόπο να τον συμπεριλάβω στον "κόσμο μου".
Αναρωτιόμουν γιατι η μάνα μου δεν τον χωριζε. Γενικα ήταν ενας ξένος.
Μου πήρε κοντα σαραντα χρόνια και με αφορμή ενα πλυντήριο να τολμήσω να εκφέρω (όχι στον ίδιο) το πόσο πολύ έιχα αναγκη να τον διεκδικήσω.
Για μπαμπά μου.

Γιατι τα τελευταια χρονια προσπαθει και ειναι με το παιδί μου όπως θα ήθελα να ήταν μαζι μου.
Οχι οτι αλλαξε, όχι οτι πολλα δεν με ενοχλούν, αλλα με το ξέσπασμα μου I voiced τον απίστευτο θυμό μου προς πάσα κατεύθυνση, αλλα και παραδέχτηκα (το παιδακι μέσα μου) το ποσο πολύ θελω τους δικούς μου.
Αυτό ειναι ευχάριστο, για μένα.

Θα μπορούσα όμως να μην έιχα κάνει το break through.
Θα μπορούσα να συνεχίσω να πονάω στον ίδιο βαθμό, και να θυμώνω και να εκτονώνω εδώ την οργή μου, μακριά από βλέματα και καρδιες που θα πληγώνονταν, ή θα με έκαναν να το "πληρώσω" με τον έναν η τον αλλον τρόπο.
('Ολα εχουν πάντα ένα τίμημα.)

Και είτε εχω βρει φως, ειτε ηρεμησα, ειτε λυσσομανάω, ειναι μια προσωπική διαδρομή.
Την καταγραφω εδω για να την βγάλω και γιατι πριν 4 χρόνια περίπου υποσχέθηκα να ανοιξω ενα παραθυράκι στο μυαλό μου, ωστε όσοι ψάχνουν τον εαυτό τους, να δουν πώς είναι για άλλους.
Είναι μεγάλο δώρο οταν καποιοι άνθρωποι το κάνουν αυτό.
Σου δίνουν την ευκαιρία να δεις, να συμπάσχεις, να απορήσεις, να σοκάριστείς, και στο τέλος να καταλάβεις οτι οι άνθρωποι ειναι τόσο ίδιοι μα και τόσο διαφορετικοί...σου δίνει το δώρο της αποδοχής της φύσης του αλλου και του εαυτού σου.

Πολλές φορές φιμώθηκα γιατι μπηκε η ταδε γνωστή, ο ταδε φίλος,να μη νστεναχωρήσω, παρεξηγηθώ. Βγήκε το βιβλιο και έγινε της πόπης για λίγο καιρό και αλλαξα την διευθυνση του μπλογκ 2-3 φορές, αλλά ποτέ δεν ανέκτησα την "ανωνυμία" που ήθελα, που είχα στην αρχή. Να διαβάσει καποιος ιστορίες. Αγνωστής μες το πλήθος.
Ανωνυμία για να ειμαι αυτή που ειμαι, χωρις να ακουω "ποσο φανταστική ειμαι"
ούτε "ποσο κομπλεξική ειμαι".
Απλώς να είμαι.
Αυτή ειμαι.


Αυτες οι σκέψεις μου έρχονται όταν κοιταζω ενα σχολιο που δεν εξέδωσα (βαρεθηκα τη γαμημένη δημοκρατία του κώλου, σορυ :P) απο καποιον/α που μου ξεκιναει ποσο πολύ θαυμαζε την πένα μου, πόσο με διάβαζε (λες και αυτό σημαινει κάτι στην κοσμάρα την δική μου) και μπουρου μπουρου και ποσο τρομαξε-για το παιδί μου ( α ρε μικρή μου, μια μέρα θα τα διαβάζεις αυτά και θα λες ποιοι ειναι όλοι αυτοί οι ψωνισμένοι μαλάκες που χρησιμοποιούσαν το όνομά μου? από πού κι ως πού;) και πόσο απογοητεύτηκε που δεν εχω λύσει τα προβληματα μου
, όπως νόμιζε.
Ε;

Σας ειπε κανεις οτι I applied for the fucking job of being an example?

Μου γραφουν κατα καιρούς μαιλ λατρειας (δεν κανω πλάκα) και ξενερώνω.
Ποιον λατρευεις ρε παπάρα; Γελάω και πνίγομαι στο τσάι μου, παναθεμά σε.
Με ξέρεις;
Τι λατρευεις;
Φρικάρω με την έλλειψη προσωπικότητας που με καθιστά υπεύθυνη για την ευτυχία ενος αγνώστου ή μιας άγνωστης που είδε σε μενα την καινούρια κολλητή/ μαμά της.

Δεν απαντω σ'αυτα συνήθως, ή απαντω τυπικά και ψυχρά.
Και φυσικά ετσι δημιουργώ τους"εχθρους" ανώνυμους και μη, φαντάζομαι, γιατι το να σε απορριπτει αυτό που θαυμάζεις ποναει.
Ομως δεν θέλω καμία συμμετοχη σ'αυτή τη ψυχασθένεια.

ΕΔΩ, ειναι ενας χωρος οπου υποθετικα μπορω να μιλάω και να βγαζω οτι περνάει από μέσα μου. Καλαίσθητο ή όχι, άκομψο ή όχι, αστείο ή αξιολύπητο, χαρά, έρωτας,

Μπορει να τύχει να καθρεφτίζει κατι δικό σου και να ταυτιστείς και να μ' "αγαπήσεις", μπορει να σε απωθήσει, αλλα εμενα ..πως να στο πω κομψα?

Στ'αρχιδια μου.

Δεν θέλω να ξέρω τίποτα, εκτος να ειναι για να πεις οτι σε βοήθησε αυτό που διαβασες να σκεφτεις διαφορετικά, ή να κάνεις μια δική σου πορεία. Θα χαρώ.
'Ολα τα άλλα, το πως σου φαίνομαι, τα γραφω εκεί που δεν πιανει μελάνι.
Με ενοχλούν σαν τις παχιες μύγες του καλοκαιρού που δεν σε αφήνουν να διαβάσεις το βιβλίο σου με την ησυχία σου.


Ο καθένας μας κανει μια πορεία στην ζωή του, αλλοι πιο γρήγορα, αλλοι σκαλώνουν, αλλοι ψαχνονται, αλλοι ψάχνονται και παιδεύονται. Είναι όμως μια προσωπική πορεία.
Τι σχεση έχει λοιπόν
(Και δεν μιλάω ειδικά για καποιον αλλα για όλους οσους τσιρίζουν οτι εχουν "άποψη") το κάθε ψώνισμένο κακομάθημενο πλάσμα να μου λέει οτι τον απογοητευω, ότι νομιζε οτι ήμουν έτσι κι οχι γιουβέτσι , ότι ειμαι ψωνιο, οτι δεν με χωνεύει και αλλες μύριες κουραστικές αρλούμπες που δεν εχουν καμία, μα καμία σχεση με την Λίλι και την προσωπική της διαδρομή;



Σεριουσλι. Τι το περάσατε; Πάνελ της Λαμπίρη;
Είστε σοβαροί;












Υγ φυσικά αυτό δεν ισχύει για τα σχόλια ανθρώπων που εχουν δείξει με την παροδο του χρόνου την φιλία τους και την καλή τους θέληση.
Ξέρουν αυτοι ποιοι είναι.

Comments

Faidwn said…
Σωστή!
Maria said…
EISAI ΤΟΣΟ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΣΚΥΛΑ
ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ.
ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΣΑΙ ΑΝΑΙΣΘΗΤΗ ΕΝΤΕΛΩΣ.
ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ ΤΑ HATE MAIL ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΣΟΥ ΔΕΙΝΕΤΕ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΔΙΟΧΕΤΕΥΣΕΙΣ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ ΣΤΡΕΣ.
ΣΤ ΑΡΧΙΔΙΑ ΣΟΥ ΤΟ ΞΕΡΩ.
ΣΤΗ ΜΟΥΝΑΡΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΜΕΝΑ.
ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩς ΟΤΙ ΚΑΛΟ ΗΤΑΝ ΝΑ ΓΡΑΦΤΕΙ ΑΠΟ ΕΣΕΝΑ ΕΧΕΙ ΓΡΑΦΤΕΙ.
ΜΟΝΟ ΤΟ BITCHING ΣΟΥ ΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΛΑΨΙΜΟ.
Lili said…
Faidwn, an kai me eyxaristei poy kapoios symfonei me tis apopseis mou, tha se kano paradeigma an mou epitrepeis, gia na deikso pos εχουμε τελικα την ταση ολοι να συγχεουμε τα συναισθηματα και τις σκεψεις ενος ανθρωπου με το ποιος ειναι.

Λες "σωστΗ". Οχι "συμφωνω" "κι εγω ετσι νιωθω".
Αυτοματως, επειδη συγκλινουν αυτα που εχουμε στο κεφαλι μας, μου δινεις μια αξια "της αληθειας" επειδη ειναι η δικη μας αληθεια.

Ομως, οπως πολυ ευστοχα παρατηρεις, δεν ειναι ολονων η αληθεια οπως φαινεται, απο το απο κατω παραδειγμα υστεριαζουσας η οποία με το γρήγορο βλέμμα που έριξα στο μπλογκ της, έχει παραθεσει 15 σειρές Τολστοι στο προφίλ της και γενικως δανείζεται λέξεις και εικόνες άλλων για να εκφραστεί.
Δεν την αδικω, όταν χρειάστηκε να μιλήσει με δικά της λόγια, ήταν καταστροφή.

Για να καταληξω και να μην ξεφεύγω από το θέμα μου.
Οι σκεψεις μου δεν με κανουν αυτη που ειμαι, ουτε οι αποψεις μου.
Οι πραξεις μου, ναι.

Αυτες μας καθοριζουν.
Μπορει να σκεφτω να κλεψω.
Θα ειμαι κλεφτρα μονο αν το κανω.
Αν κανω το βημα.
Μπορει να νομιζω οτι ειμαι καλος ανθρωπος γιατι δεν εχω σαδισμο, αλλα αν παρατησω την γυναικα και τα παιδια μου για μια μικροτερη, οπως και να το κανεις, καλος δεν ειμαι.
Αν περάσω μπροστα από καποιον που πεινάει και δικαιολογηθώ οτι δεν παει να δουλέψει και δεν του δώσω ένα πενηνταράκι-εφόσον το έχω και δεν σώζομαι- όσο και να χτυπιέμαι, Καλή, ΔΕΝ είμαι.
Αν φωνάξω στο πεντάχρονο, κακιά θα με πει, δεν υπάρχει άλλη λέξη. Ας ηρεμούσα να μιλήσω αλλιως.
Οι επιλογές μας μάς καθορίζουν.
Οι πράξεις μας.


Αν κοιταξουμε τώρα τους τρεις μας αντικειμενικα... ποιος επέλεξε να μπει εδώ,να διαβάσει, να γραψει; Ποιος επέλεξε να αγνοήσει τους τύπους, να μην σεβαστει τον θεματοθέτη και όλους οσους διαβάζουν; Την αισθητική τους έστω.
Ποιος νομιζει οτι όλα του επιτρεπονται, και οτι κατεχει την απολυτη αλήθεια, σε τετοιο βαθμό που να την κραυγάζει,και γι' αυτό η πράξη αυτή ειναι δικαιολογημένη; Ποιος πιστεύει οτι γνωρίζει τον αλλον τόσο καλά που να επιτρεπει στον εαυτό του χυδαία οικειότητα στις εκφρασεις του;
Ποιος ξεβολευτηκε να βρισει σε προσωπικό επίπεδο, τελος πάντων βρε αδερφε?
'Οχι ο Φαίδων.
Ούτε εγώ.
Εγώ καθομαι στο μπλογκ μου και στ'αυγά μου.
Δεν παρανομώ,
δεν προσπαθώ να πληγώσω αγνώστους σε προσωπικό επίπεδο, ούτε δημόσια.
Τονίζω το ¨"προσπαθώ".
Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου αυτην την επιλογή. Δεν ειναι καν επιλογή.

Ο Φαιδων, ξεβολευτηκε για να γραψει γιατί ένιωσε κάτι θετικό.
Το θέμα τον αγγιξε, τον αντιπροσώπευσε.
'Οχι εγω.
Ασχετως αν εγραψε "σωστή" αντί για "σωστό". Είναι θεμα εκφρασης.
Η διάθεση του ανθρώπου φαίνεται.
Δεν έπαθε αμόκ λατρείας, ούτε αμόκ υστερίας.
Κράταει μια υγιή απόσταση.
Είναι νορμαλ ο ανθρωπος.


Η κυρα χαρχάλω, ξεβολευτηκε για να με βρισει.Δεν θα το καταλάβω ποτέ γιατι το κανουν μερικοί αυτό.
Το βρισκω αστειο και λυπηρό μαζί.
Αν καποιος εχει σοβαρό πρόβλημα, του φαίνεται και δεν του ζητάς ευθύνες για τις πράξεις του.
Οταν όμως το πρόβλημα ειναι πιο ήπιο και εχεις την μπροστά σου άνθρωπο λειτουργικό;

Καταλαβαίνω οτι το πρόβλημα της συγκεκριμενης μπλογκερ ειναι αλλού και σε μενα βρέθηκε το εναυσμα για να ξεσπάσει, αλλα δεν πάυει να ειναι ενοχλητικό μερικες φορές για μένα, γιατι δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες.
Μερικες φορές δεν εχω διαθεση να υποστώ τους κακούς τρόπους και να διαβάσω τα κρωξίματα της καθε μπιρμπίλως με περίοδο, ή να πληρώνω τα σπασμένα επειδη την εφτυσε ο γκομενος, μπορει να εχω κι εγω περίοδο ή να με εχει φτυσει εμένα ο γκόμενος.
Και καταλήγω έτσι σ'αυτό που έλεγα με το αρχικό ποστ.


Γιατί μου πρήζουν τ'αρχίδια;


Υγ
Προς νευρασθενική μπλογκερ
(οι υπόλοιποι, παγαίντε παραπέρα :P)

Δεν θα έβαζα καν το σχόλιο σου, αλλα ήσουν το τελειο παράδειγμα στο θέμα μου.
Αυτό σημαινει για σένα οτι τώρα μέσα απ'αυτό, σου δΕΙνετε (:D) η ευκαιρια να ανακαλυψουν το μπλογκ σου 10 άνθρωποι παραπάνω.
Παρακαλώ, δεν κάνει τίποτα.
Ηταν ΕΠΙΛΟΓΗ μου.

(Βέβαια αυτό σου δημιουργεί ενα μικρό πρόβλημα γιατι εδώ εδείξες την κακή ανατροφή σου και την πραγματική παιδεία και ενδοσκόπηση που έχεις κάνει, οποτε το σεντόνι του Τολστόι που έχεις βάλει στο προφίλ κραυγάζει σαν τούρτα πάνω σε σκατά.)


Πριν αρχισεις να βριζεις θεούς και δαίμονες πάλι, να σου υπενθυμίσω οτι μπλέκεις με τον νόμο όταν βριζεις καποιον, ειδικά δημόσια, και οτι τα μπλογκ δεν σου προσφερουν την απαραίτητη ανωνυμία που πιστεύεις οτι έχεις.

Μην σου πω πόσο μπλέκεις με τα Hate mail.
'Ενα εξώδικο ειναι όλο κι όλο και μετά όλα παιρνουν τον δρόμο τους.

Ηρεμιστικό χαπακι λοιπόν, ή πιο κόσμιες εκφράσεις για να εκφρασεις αυτό που σε τρώει, τουλάχιστον στον δικό μου χώρο.






(θα προτιμουσα βέβαια να πας να παίξεις παραπέρα.
Να ενα ωραίο λίνκ με τα quotes
του De Balzac, και του Twain.

http://www.twainquotes.com/ http://www.brainyquote.com/quotes/authors/h/honore_de_balzac.html)
aremare said…
Το είπες και πολύ κομψα:
στ'αρχίδια σου.
Με έκανες και χαμογέλασα.
Ολοι εχουμε μια γνώμη, ως γνωστόν,
όπως και μια κολωτρυπίδα.
Και μένα θα με ενοχλούσαν οι επιθέσεις και τα αρνητικά σχόλια,
( είμαι και χέσου,δεν μπορω τους καβγαδες) αλλα αμα το δεις απ'την απ'εξω,η ευκαιρία για ανώδυνο ξεσπασμα,
βρίσκεται εδώ.Ετσι νιώθουμε καλυτερα με τους σκατοχαρακτηρες μας,
με τις ζωούλες μας,
οτι τα καταφέρνουμε καλύτερα απ'τον αλλον.
Η κλειδαρότρυπα εχει ηδονή,
και μικρο κόστος.
Εχω περάσει και γω φασεις "λατρείας" με μπλογκερς και απορρω τωρα με μένα, τι ανώριμη που στάθηκα!
Τέτοιο συναίσθημα για ανθρώπους που ούτε καν γνωριζα,
και που στην π[εριπτωση που γνώριζα απο κοντα, ισως το έβαζα στα πόδια τρέχοντας,
μόνο και μόνο επέιδή είχαν καλή πένα, ή ταυτιστηκα σε καποια φαση με τις εμπειριες τους.
Ανθρωποι έιμαστε, σκατανθρωποι οι περισσοτεροι,και η αυτοκριτική μας περιορίζεται στα αυτονόητα.
Θα ήθελα να καταθέσω εδώ,
οτι ο καθενας παίρνει αυτο που θέλει ή αυτό που μπορεί να πάρει,
απο τις καταστασεις όπως το μπλογκιγκ.
Χωρίς να σε γλύφω (σίχαμα δεν κατανταει;) θέλω να πω,
πως διαβαζοντας εδω και χρόνια, αρκετα μπλογκς, και το δικό σου καθημερινα,
προσωπικά, νιώθω οτι βοηθηθηκα,
να γίνω λιιιγο καλυτερος ανθρωπος.
Μέσα στην τρέλλα της εποχής, στον εγωιστικό μας μικρόκοσμο, είναι καλό να βλέπουμε,
να γνωρίζουμε άλλες αποψεις,
αλλες αντιδρασεις και θεωρείες.
Δεν μου ταιριάζεις, δεν είσαι στο στυλ μου, αλλα who cares? βρε αδερφέ;εγώ θα "πάρω" απο σενα ότι καλο μπορώ.
Τα άλλα θα τα αφησω στην ακρη.
Και ναι θα κάνω και κριτική,
την οποία θα κρατησω για πάρτυ μου.
Γιατι να σε κάνω θεά την μια μέρα,
και σκύλα την άλλη;Σε τι θα σε βοηθησω εγω η 'μεγαλη', Η 'ΤΕΛΕΙΑ'
ή γιατί να σε πληγώσω μόνο και μονο για να είσπραξω ικανοποίηση φτηνή.
Α!! εμένα πολύ μου άρεσε το σχόλιο της κυρίας Μαρίας.
(Τώρα εξώδικα και κτλ.είναι τραβηγμένο;; σιγά σκύλα σε είπε, δεν σε είπε και καμπούρα)
Ηταν και σχετικά επώνυμο, και μπηκα και στον κόπο να μπω στο σπιτακι της, (τζαμπα λεφτα),
αλλα είπαμε
στ'αρχίδια σου,
Τι κομψη που είσαι!!
Lili said…
Μπήκα και γω στο μπλογκ της και μετα το 15ο "γαμιολη" χωρίς ουσια, και τα σχολια για "τα Αλβανα", μπούχτησα ξινίλα και βγήκα, σχεδον λυπηθηκα τον χρόνο που έκανα να απαντησω.Μερικές παριπτώσεις ειναι χαμένες από χέρι.

Οσο για τα εξωδικα, μια σημαντική διευκρίνηση.
Δεν προσδιορισα-ούτε το κάνω τώρα-αν στελνω, θα στειλω ή δεν θα στειλω.
Αυτα δεν γινονται δημόσια ουτε σε κοκκορομαχίες δημοσιες.
Αν κάποιος νιωσει αρκετα προσβεβλημένος, θα κάνει τις κινήσεις του χωρις να δωσει το δικαίωμα σε κανέναν να το σχολιάσει/συζητήσει γιατι πολύ απλά ειναι ενα δικό του συναίσθημα και δεν αλλάζει, εκατό ανθρωποι να του που οτι συμφωνούν/διαφωνούν/το καταλαβαίνουν ή όχι.
Και αυτό δεν το λέω για σένα το καταλαβαίνεις νομίζω, το λέω γιατι είναι το πιστεύω μου.
Τα σοβαρά δεν γίνονται στο "προάυλιο" με κόσμο να κοιτά.
Αυτα ειναι παιδιάστικα.
Οι ενήλικες που νιώθουν οτι θίχτηκαν αφήνουν τους δικηγόρους να μιλήσουν και όλα γίνονται εκτός νετ.

Και γι'αυτό το έγραψα γιατί κατάλαβα οτι η αυτή, δεν έιναι ενήμερη οτι οι νόμοι δεν σταματουν μόλις ανοίξει το κουμπί του υπολογιστή της. Και οτι είναι πολύ
εύκολο πλέον να βρεθεί καποιος χρήστης.

Εκεινη μπορει να μην σεβεται ούτε τον εαυτό της, ομως αυτό εμένα δεν με αφορά καθόλου. Το τι κάνει με άλλους ειναι προβλημα αντροφής της και της μαμάς της που δεν της έμαθε πεντε πράγματα και δεν με αφορούν ποσώς.
Με αφορά όταν αναφερεται σε μένα, και μου στέλνει hate mail.
Είναι ενήλικη αρα υπόλογος για τις πράξεις και τα λόγια της.

Οσο για την επωνυμία, δεν ξέρω αν καταλαβε οτι αλλαξα τα σεττινγκς και δεν μπορεί καποιος ανώνυμος να σχολιάσει πλέον.
Μπορεί να μην το είδε απο κεκτημένη ταχύτητα.

(Είχα μπολικα Χέιτ μαιλ τώρα τελευταία, και αν κρίνω από τα ορθογραφικά λαθη, μάλλον ειναι η ίδια, αλλα δεν βάζω και το χέρι μου στην φωτιά.)


Αυτά οσον αφορά τις διευκρινήσεις.


Κατα τα άλλα, χαίρομαι που κι εσυ βλέπεις τα μπλογκ σαν παραθυράκια στα μυαλά των άλλων και κρατάς μια υγιή απόσταση.
Να μάθουμε με τα μπλογκ,ως λαός την ανοχή στην διαφορετικότητα,στην ανωτερότητα του άλλου, αλλα και στην κακοτυχία του άλλου.

Γιατί χωλαίνουμε, πολύ.
diastimata said…
Πρώτον, την καλησπέρα μου.

Δεύτερον, να πω ότι συμφωνώ; Καλά τώρα... Με το άλλο Blog, το "ζόρι", έχω γίνει το ριάλιτι του blogger. Εκεί να δεις τι γίνεται...

Καλά που υπάρχουν κι αυτοί που, άσχετα αν δεν τους ξέρω, περνούν για να μου χτυπήσουν, απλά, την πλάτη.
Maria said…
kala mori
plaka mou kaneis?
tha mou kaneis minisi?
ekfrazo tin apopsi mou ki apo tin stigmi pou emfanizeis to comment zitas kai resta?
svistooooooo......
min to emfaniseis......
i mipos tha kaneis akoma alli mia dikiriksi tis anoterotitas sou?
ego den afino anipografo tipota.
Faidwn said…
Όταν λέω σωστή, εννοώ σωστή. Είσαι σωστή στις αντιδράσεις σου στο αρχικό σποτ. Είχες ένα υγιές ξέσπασμα το οποίο (τώρα το συνειδητοποίησα, αν μου επιτρέπεις τον ενικό!) ως αναγνώστες οφείλουμε να το αποδεχτούμε τουλάχιστον ως θεραπευτικό και να το αξιολογήσουμε κατά μόνας. Αν έχουμε κάτι για να το σχολιάσουμε, ο σεβασμός στην προσωπικότητα του άλλου πρέπει να είναι εκ των ουκ άνευ. Διαφορετικά δεν θα πρέπει να μας το επιτρέψει ο εαυτός μας. Ελπίζω να είμαι σαφής. Η κυρία στερείται εαυτού (ευγένειας, αγωγής και ίσως αναστολών.)κατά τη ταπεινή μου γνώμη.
Παρ' όλ' αυτά ο καθένας έχει το δικαίωμα της έκφρασής του, και οι υπόλοιποι έχουμε το δικαίωμα της σιωπηλής αποδοχής ή απόρριψής του.
Αξιολογείς "κάτι" ή "κάποιον" περισσότερο απ' όσο πρέπει. Πόσο αξίζει πράγματι? Θα μπορούσες να μην δημοσιεύσεις το σχόλιο της σεβαστής αναγνώστριάς σου, αλλά επέλεξες να σεβαστείς την άποψή της και να διακυνδυνέψεις να χαρακτηριστείς ότι σου έδωσε την ευκαιρία να αποδείξεις την ανωτερότητά σου.
Εν πάση περιπτώσει κι εμένα με ταλαιπωρεί τελευταία μια κολίτιδα, αλλά παλεύω με τον εαυτό μου, όχι με τους άλλους. Αν οι άλλοι μου χειροτερεύουν το πρόβλημά μου, θεωρώ καλύτερο να απομονωθώ για λίγο καιρό μέχρι να βρω λίγο φως στις σκέψεις μου και λίγο ήλιο στη ψυχή μου. Ίσως τότε να μπορέσω να φωτίσω και τη δική σου σκέψη. Το παράξενο σε όλα αυτά είναι ότι είμαι εραστής της νύχτας. Μοναχικός οδοιπόρος στη σιωπή!
Επιφυλάσσομαι για κάτι περισσότερο στο μέλλον.
Lili said…
Σωστόοοος.
:P

Popular Posts