Καλέ μου...











Η χτεσινή νύχτα και σημερινή μερα ήταν πολύ εντονη από συναισθήματα. Βρήκα παλιές μου σχέσεις στο φεις μπουκ, συμμαθητές που συμπαθούσα ιδιαίτερα, και έκανα μια βουτιά στο παρελθόν με τα μούτρα. Απιστευτη νοσταλγία, γλυκόπικρες αναμνήσεις.
Οσοι ήσαστε εδώκαμποσα χρονακια θυμόσαστε τον Κύρι. Τον Κύρι που προσπάθησα να ξαναερωτευτώ όταν ήρθε, τον Κύρι που έλιωνε οταν με εβλεπε όπως δεν με κοιταξε κανένας άντρας ποτέ.
Τον Κύρι που έφυγε για Αμερική και παντρέυτηκε και δεν μου μιλούσε πια.
Τον Κύρι που χώρισε και χτες μου έστελνε μηνυματάκια για να τα δει η γυναίκα του.
Δεν με πείραξε...πολύ. Οπως ήξερα οτι μια μέρα θα μου ξαναμιλούσε, έτσι ξερω και τι έχει στην καρδιά του. Αυτός ο άνθρωπος είναι δεμένος μαζί μου με ένα νήμα που όυτε εγώ μπορώ να εξηγήσω. Θα ρθει ο καιρός που θα μπουν καποια πράγματα στην θέση τους.

Ο Αγγελος κι εγώ χωρίσαμε ουσιαστικά αρχες Δεκεμβρίου και τυπικά αρχες Ιανουαρίου.
Κρατάμε επαφή, όπως κρατάνε όλοι οσοι ερωτευτηκαν, η βαριούνται.
Ενιωσα να σπαει κάτι μέσα μου.
Τον ποθώ το ίδιο, τον αγαπω, αλλα οι στιγμές που τον νοσταλγώ γιατρεύτονται αμέσως μόλις βρω κάτι να ασχοληθώ. Εχει πολύ εγωισμό, εγωκεντρισμό και εσωστρεφεια σε συνδυασμό με καχυποψια για να αντεξει το στομάχι μου περισσότερα.
Ομως τον σκεφτομαι και γλυκαίνω, όπως και τον Κύρι.

Οπως και τον Στέφανο, που βρήκα πρόσφατα στο ιντερνετ και περιμένω να μου απαντήσει. Οπως και τον Στεφάν, εναν παλιο μου συμμάθητη, άσχετα αν δεν ζήσαμε ποτέ τίποτα μαζί.
Γεμίζω τρυφερότητα, για κείνους, τον καθένα ξεχωριστά, γιατί δεν ξέρω αν καταλαβαν ποτέ πόση αγάπη προκάλεσαν, νιώθω αγάπη και για μένα, για την αθωότητα μου, για το κοριτσάκι εκείνο που δεν ήξερε ούτε ποσο όμορφο ήταν, ούτε οτι δεν ειχε αναγκη να προσπαθει τόσο. Για την αισιοδοξία και την αίσθηση οτι η ζωή ξεκινα με χίλιες προοπτικές και έιναι όμορφη. Για το λειο δέρμα , το φωτεινό μάτι και την δύναμη να σηκώσεις βουνά.

Βλεπω ονόματα στο φεις μπουκ μου, και μερικοί κρυφά μου λένε οτι εχουν πρόβλημα με την γυναίκα τους και ενώ από την μια το καταλαβαίνω, από την άλλη αγανακτώ.
Πώς μπορείς να εισαι παντρεμένη με έναν ανθρωπο 20 χρονια και να ζηλεύεις κάτι που έγινε πριν σε γνωρίσει; Που έγινε στα 19-20-22;
Πώς μπορείς να βρωμίζεις με καχυποψία αγνές αναμνήσεις, ξεγυμνωμένες από ξεπέτα και ότιδήποτε άλλο βάζει το μυαλό σου;

Αυτό που μένει ειναι μια αίσθηση ταυτότητας, μια γεύση της νιότης μας που έφυγε τοσο γρήγορα. Μια αγαπη αγνή, ενα ενδιαφερον πραγματικό για το πώς εξελίχτηκε ο άλλος, να δεις τα παιδιά του και να χαρείς για κείνον, ακόμα και αν κάποτε συζήτησες να τα κάνετε μαζί. Στα 20 πολλα λες που δεν θα κανεις ποτέ.

Θυμάμαι όλες μου τις αγάπες, μαργαριτάρια που λαμπυρίζουν. Εξαιρετικά λίγες σχεσεις μου ειναι σαν να μην υπήρξαν. Ολους, έναν έναν ακόμα και αν με κεράτωσαν, ακόμα και αν δεν τα βρήκαμε, τους θυμάμαι με πολύ αγάπη, και χαμογελώ οταν βλέπω φωτογραφίες τους.
Είναι οι ανθρωποι που άφησαν σημάδια πάνω μου και γώ πανω τους.
Είναι άνθρωποι στους οποιους δοθηκα, και μου δοθηκαν, άνθρωποι με τους οποιους ζήσαμε πολλά, μαζί , πλάι πλάι ή αντιμέτωποι.

Οι μόνοι που τελικά που περασαν και δεν ακούμπησαν, ήταν οι αδιάφοροι, οι νεκροί, οι συγκρατημένοι, οι ψεύτικοι, ή αυτοί που το παρατράβηξαν για μεγάλο διάστημα. Δίνω πολλές ευκαιρίες και αν φτασω σε σημείο να φυγω εγώ μετά από εναν μεγάλο έρωτα, όπως εγινε σε 2-3 περιπτώσεις, δεν μένει τίποτα θετικό να θυμάμαι και ειναι σαν να μην υπάρχουν, αδιάφοροι...
Ολοι όμως, ακομα και οι ψευτες, που ένιωσαν ο,τι ενιωσαν και μοιραστήκαμε κλάματα και γελια, και βασανισμένες στιγμές, είναι μέσα μου.
Κομμάτια μου. Μέρος του παρελθόντος μου.
Μέρος μια εποχής που νοσταλγω.

Αυτό δεν σημάινει οτι θελω να τους πηδήξω.


Μόνο εγώ το βλέπω έτσι;




Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο με τον Στέφανο. Εχω ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτια. Θέλει να πάω εκεί που ειναι να τον δω.
Με θυμάται 23 χρ. λεπτή, όμορφη, φρεσκια.
'Ημουν όπως μου ειπε η μεγάλη του καψόυρα.
Να πάω και να δει μια κουρασμένη χοντρή σαρανταρα; Οχι, δεν νομίζω.

Μου έφτιαξε όμως το κέφι, τρελά. Είναι ωραίο να βλέπεις οτι ενώ περνάνε τα χρόνια, με μερικούς ανθρωπους ειναι σαν να μην πέρασε μια μέρα, όλα αβίαστα. Το γέλιο που είχες συνηθίσει και ειχες ξεχάσει, ο τρόπος επικοινωνίας, οι κώδικες....

Comments

Mamouli said…
Δε θα μπορούσες να τα πεις καλύτερα.
Εγώ λέω ότι όλες μου οι σχέσεις έχουν κρατήσει μία θέση στην καρδιά μου. Ήταν κομμάτι της ζωής μου το οποίο δεν είναι δυνατόν να εξαφανιστεί.
Και, έτσι ακριβώς όπως το έθεσες και εσύ, αυτοί οι άνθρωποι, όταν ποτέ τους μιλάω, με κάνουν να χαμογελάω. Πολύ. Χωρίς όμως κανένα μα κανένα ίχνος ερωτισμού πλέον.
Όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό είτε δεν έχει αγαπήσει, είτε είναι ηλίθιος.
Να πας! Να πας να συναντήσεις τον Στέφανο. Δεν έχει καμία σημασία το πώς σε θυμάται. Όταν θα σε δει, τα ίδια όμορφα και αγνά αισθήματα (και ακόμα πιο όμορφα) θα βγουν. Και θα γελάσετε. Και θα θυμηθείτε. Και θα αναπολήσετε. Και θα αποχωριστείτε με ένα μεγάλο χαμόγελο. Να πας!
Lili said…
Xmmm με τον Στέφανο πότε δεν εφυγε ο ερωτισμός και αυτό το κάτι (από πλευρά του κυρίως )μέχρι και πεντε χρόνια μετά που χωρίσαμε-οπότε λεω να μην πάω :P

20 χρονια ειναι πολυυυυυς καιρος.


Κακά τα ψέμματα, ειμαι ελευθερη και με μερικούς υπάρχει ενα πολυ αναπαίσθητο φλέρτ, γιατί και αυτοί ειναι ελευθεροι (μολις με ξαναδουν παντρευονται, ένα περιέργο πράγμα. Είτε κάτι με μένα τους κράταγε-όπως έγινε με τον Κύρι, είτε ήταν και θα είναι players, είτε τους ψήνω το ψάρι στα χείλη και η επόμενη φαίνεται κελεπούρι. :P)

Αν όμως ειναι παντρεμένοι, μιλάμε με πιο "σοβαρό" κωδικα, δεν χωράει κανένα παιχνίδι καμια αναπόληση του στυλ "τοτε που πέσαμε γυμνοι στη θάλασσα, τι όμορφη που ήσουν, θυμάσαι;"
"Την αμμο στον ποπό μου, κυριως" κλπ κλπ

Η κουβέντα περιοριζεται σε θέματα όπως οι κοινοι γνωστοί, τι απέγιναν, το πώς γνωρισαμε τα ταίρια μας, τα παιδιά και μένει αθώο.Πιθανόν γιατι υπήρξε ολοκλήρωση της σχέσης και κλείσιμο του κύκλου και προχωρήσαμε, δεν εμεινε απωθημένο, παρα μόνο πολύ σοβαρές αναμνήσεις. Είναι ανάλογα το άτομο, την διάρκεια της σχέσης-άλλο ενας μήνας, άλλο πεντε χρόνια- και την ποιότητά της.
Εγώ παντως χτες μιλαγα κοντά δυο ώρες στο τηλέφωνο με τον Στέφανο και όταν το άφησα ειχα ενα χαμόγελο μέχρι τ αυτια, με ανέβασε πολύ.
Και μετα μιλαγα με έναν παλιο μου συμμαθητη με τον οποίο ποτέ δεν εγινε τίποτα, μέχρι τις 6 το πρωι, να λέμε ο ένας τι θυμόμαστε από τον άλλο και γιατι μας θυμόμασταν (πέρα του γεγονοτος οτι ήμασταν και οι δυο κουκλοι, έξυπνοι και αποτραβηγμένοι από τους υπόλοιπους:P)

ας πούμε εκείνος με θυμάται να έχω ξεσπάσματα όταν με στρίμωχναν μερικοί μερικοί και να τους βάζω στη θέση τους.Και να γελάει με τις ατάκες μου.
Και εγω έμεινα μαλάκας γιατι νόμιζα οτι στο σχολείο ήμουν πολύ φοβισμένη και το ανέπτυξα αργότερα.
Επίσης έμαθα οτι αλληθώριζα πίσω από την πλάτη του καθηγητη όποτε έπαιρνα κακό βαθμό, πράγμα που σημαίνει οτι ειναι θάυμα που δεν έμεινα έτσι.
Εγώ τον θυμαμαι να ειναι ηρεμος, καθόλου επιθετικός και με μια μεγάλη δύναμη μέσα του (χωνόταν όταν έβλεπε αδικίες)


Πέρασα πολύ ωραία. :)

ta tragoudia sas aresan?
Για ένα από τα προηγούμενα ποστ σου, που έλεγες ότι θέλεις να κάνεις ραδιόφωνο μέσω ιντερνετ. Τα παρακάτω είναι copy-paste από email που μου έστειλαν.

ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΕΚΠΟΜΠΗ e-ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΑΣ


ΒΗΜΑ 1ο Πηγαίνουμε στη διεύθυνση listen2myradio και κάνουμε sign up με σκοπό να δημιουργήσουμε έναν νέο λογαριασμό ο οποίος είναι free (δωρεάν). Συμπληρώνουμε username, password (δικής μας αρεσκείας), e mail, country και gender (m/f), επιλέγουμε agree to terms και πατάμε sign up. Μετά πηγαίνουμε στο Mail μας και πατάμε confirm στη διευθυνση url που μας αποστέλουν.

ΒΗΜΑ 2ο Mε το username και το password που έχουμε βάλει, κάνουμε log in στο site listen2myradio και βγαίνουμε σε μια σελίδα που εμφανίζει radio installation, radio password κλπ επιλογές. Πηγαίνουμε στην επιλογή radio installation για να εγκαταστήσουμε το radio μας. Συμπληρώνουμε τις κενές φόρμες και βάζουμε broadcaster password (το κρατάμε γιατί θα μας χρειαστεί στο Virtual dj για να κάνουμε broadcast) και το admin password (κρατήστε το κι αυτό καλού κακόυ, ένα απ τα δύο βάζουμε στο Virtual dj, νομίζω κατά 80% το πρώτο), βάζουμε και όνομα για το ραδιόφωνο μας (πχ mymusic) και συμπληρώνουμε το url (πχ http://mymusic.listen2myradio.com). Έπειρα πατάμε install.

ΒΗΜΑ 3ο Κάνουμε κλικ στην επιλογή turn on/off και τη βάζουμε στο on.

BΗΜΑ 4ο Κάνουμε κλικ στην επιλογή preferences, ώστε να πάρουμε τα στοιχεία που θα χρησιμοποιήσoυμε στο Virtual dj (address to broadcast πχ 234.345..456.122:8675)

ΒΗΜΑ 5ο Πηγαίνουμε στο Virtual dj, χωρίς να εχουμε κλέισει τον internet explorer, και κάνουμε τις εξής ρυθμίσεις:
Μέσα στο πρόγραμμα του Virtual dj, υπάρχει στη μέση η επιλογή RECORD. Εντός αυτής, κάνουμε κλίκ αριστερά στην επιλογή broadcast. Στη συνέχεια, πάνω απο εκεί που λέει START RECORDING, έχει την επιλογή CONFIG. Μπαίνοντας μέσα έχει τις εξής επιλογές:
-Record from (master, master+mic, line in) που έχει να κάνει μάλλον με το αν θέλετε να χει και μικρόφωνο
-Format που δε μας νοιάζει εφόσον έχουμε τον server του listen2myradio.com
-Server, στο οποίο διαλέγουμε το Broadcast from a radio server και βάζουμε τα εξής: server: εδώ που είχαμε από πριν πχ το 234.345.456.122, Port: το 8675 (μετά την : δηλαδή), name ότι θέλουμε (εγώ εβαλα vdj) και password αυτο που βάλαμε παραπάνω στο broadcaster password (στο ΒΗΜΑ 2ο) και πατάμε ΟΚ.

ΒΗΜΑ 6ο Πατάμε START RECORDING και μας ακούν απο την url του e-radio μας (πχ http://mymusic.listen2myradio.com)!!
Lili said…
μπερδευομαιιιιιιι :P
Lili said…
Xilia eyxaristo omos tha to psakso!
vasvoe said…
άι μπράβο μήνες το σκέφτομαι να κάτι ανάλογο, τη μπουκιά μασημένη μού φερες, βέβαια αλλου πήγαινε αλλά οκ
Faidwn said…
Όλοι αφήνουμε τα ίχνη μας στο μυαλό των αγαπημένων μας. Σε μερικούς τα χαράζουμε κατευθείαν στην καρδιά τους. Και μερικές φορές ανεξήτηλα!
elekat said…
Οπως έχεις αλλάξει εσύ μετά από 2 χρόνια, άλλο τόσο θα έχει αλλάξει και ο Στεφάν!
Σε καταλαβαίνω όμως, κι εγώ το ίδιο σκέφτομαι όταν τύχει να συναντήσω πρώην που με γνωρισανε 19 και 20 και 25 χρονών...
Lili said…
Haha εχεις μπερδέψει τους Στέφανους και τα Στεφάνια.:P
Pink_Fish said…
όντως, που ξέρεις? Μπορεί κι εσύ να πας στο ραντεβού με το Στέφανο, κι εκεί που θυμόσουν ένα κούκλο 20άρη ν' αντικρίσεις ένα φαλακρό 40άρη με στομάχι και γυαλιά πρεσβυωπίας :):)Συμφωνώ ότι όλες, μα όλες οι σχεσεις μας αφήνουν χνάρια πάνω μας. Δεν είμαι του να κρατάω επαφές με πρώην, ποτέ δεν ήμουν. Θαυμάζω αυτούς που το κάνουν. Με το καιρό όμως έπαψα να κρατώ κακίες σ' εκείνους που με πλήγωσαν. Ο χρόνος τα "γλείφει" όλα. Και σου αφήνει να θυμάσαι τις στιγμές που ένιωσες ευτυχια με αυτούς τους ανθρώπους
elekat said…
Στεφάν δεν είπες ότι τον λένε;;
Τα στεφάνια που κολλάνε;

Popular Posts