Θυμωσες? Ωραια!

Εχω θυμωσει με πολυ κοσμο...και δεν υπαρχει τιποτα χειροτερο απο το να μην μπορεις να το εκφρασεις.
Και να πρεπει να συναναστρεφεσαι αυτον τον κοσμο.
Γιατι;
Γιατι εχεις αναγκη.
Γιατι θα πληγωθει καποιος αθωος.
Γιατι εχουν δυναμη.


δεν εχουν σημασια τα γιατι.
Σημασια εχει οτι ο θυμος ειναι ενα εργαλειο που σε βοηθαει να τιναξεις πραγματα απο πανω σου.
Ενα εργαλειο που ξεκινα απο την πεποιθηση οτι σου αξιζει καλυτερη συμπεριφορα.
οτι αξιζεις.


και οταν το πνιγεις
αυτο το μνμα το σκοτωνεις.


Και αρχιζεις και πιστευεις οτι ισως σου αξιζει αυτο που επαθες.
Ισως να το προξενησες.
ισως, ισως εμεις οριζουμε τις κακοτυχιες μας.


Και κει αφηνεις την πορτα για συνεχιση της καταστασης.




και θυμωνεις ολο και πιο λογο...η ετσι νομιζεις.
Απλα ο θυμος σου γινεται τοσο τρομακτικα εντονος, που δεν αντεχει ο οργανισμος σου να τον φερει στην επιφανεια...

Και θυμωνεις μεσα σου και αρρωσταινεις, και δεν εχεις κουραγιο, και δεν νιωθεις...
Νιωθεις ολο και λιγοτερα...


Δεν ανοιγεσαι και σε κανεναν γιατι ολοι ειναι εξπερ στο που εκανες λαθος.
Ενας ωμος, ενα χαδι πουθενα.
Μονο δαχτυλα που δειχνουν.
Εχουν κι αυτοι τους θυμους τους.


Απο μικρα δεν ακουνε "σσσ , μην κλαις."?
Ασ το να κλαψει κυρα μου!!


Εχει δικαιωμα στην θλιψη και στον θυμο.
Τι του μαθαινεις με το σσσ?
Οτι αυτο που νιωθει ειναι λαθος?!
Πως κατι που ΝΙΩΘΕΙΣ μπορει να ειναι λαθος?
Εχεις επιλογη στο πως θα το εκφρασεις, αλλα οχι στο τι νιωθεις καθ εαυτου.


Και σ αυτην την περιπτωση, θυμος και θλιψη, πονος και οργη ειναι μη αποδεκτα.
Τελεια.
μα τι μαλακισμενη νοοτροπια!



Ειχα την τυχη μεχρι και πριν λιγα χρονια να μην εχω τετοιο προβλημα.
εκφραζομουν και 5 λεπτα μετα μου περναγε.
back to businnes.

Και οι γυρω μου το ξερανε και κουλ, δεν τρεχει μια.



Τωρα πως βρεθηκα μ ολους τους δυσκοιλιους γυρω μου?
"Μην συζητησουμε το προβλημα,...αστο να διογκωθει...ας προσποιηθουμε οτι δεν υπαρχει, θα ξεχαστει", θα το καταπιει ο σκυλος, ξερω γω?


"Φωναξες?
ΠΩΣ τολμησες?
Πως τολμησες να μου φερεις μνημες της παιδικης μου ηλικιας?
Παρε ενα τονο τουβλα πανω στο κεφαλι και κατσε να χοροπηδησω και πανω. Σταματα να φωναζεις.
Ναι φταιω.
Αλλα και συ ....κλαις!"



Καποια στιγμη γινεται το θαυμα και βγαινεις απο τον φοβο
καποια στιγμη ο θυμος δεν ειναι καν το θεμα.
Αλλα το να βαλεις ορια.

Και εκει δεν ξερεις πως να το κανεις χωρις να σου βγει η μανια 10 καταιγιδων αν ο αλλος δεν τα σεβαστει, ξανα.



Πλεον φοβασαι οχι τον αλλον, αλλα τον εαυτο σου.
και μην γαμησεις ολα οσα προσπαθησες να προστατευσεις in the first place.


what do you do against abusers?
against pathetic little people who by chance got power for the first time in their lives, after beeing abused them selves by others for years,
and who found a victim to feel important?
What do you do when that person is your boss,
your parent,
your husband,
your brother?


Πως γλυτωνεις χωρις αιματα, χωρις πολεμο, χωρις τσακιση της ψυχης σου?

Comments

θοδωρής said…
Ήρθε στην κατάλληλη στιγμή για μένα αυτό το post σου. Είχα θυμώσει με μια κατάσταση στη δουλειά. Όχι με τη συνάδελφο, αλλά με την νοοτροπία της να μου φορτώνουν ό,τι έχει να κάνει με υπολογιστή. Μια νοοτροπία την οποία διόγκωσε η διεύθυνση, οι αυξανόμενες γραφειοκρατικές απαιτήσεις που έχουν μετατραπεί από χαρτούρα σε e-χαρτούρα.

Έσκασα, μέσα μου. Και αφού ξεκαθάρισα ότι το πρόβλημά μου δεν είναι το πρόσωπο, αλλά οι απαιτήσεις του, έβαλα τα πράγματα στη θέση τους. Από τη διεύθυνση εισέπραξα φωνές και δάκτυλο που κουνιόταν πέρα δόθε.

Έχω μάθει να αποφεύγω τους καυγάδες με τις φωνές. Δεν τους μπορώ τους φωνακλάδες, τις τσιρίδες από έξαλλες γυναίκες που δεν ξέρουν να μιλήσουν με επιχειρήματα και καλύπτουν τα κενά με φωνή που σπάει τζάμια.

Ανέβηκα να κάνω μάθημα με ταχυκαρδία και εμφανή εκνευρισμό. Προσπάθησα να μην το βγάλω στα παιδιά. Τι φταίγανε;

Την επόμενη μέρα στο γραφείο συνάντησα κλίμα ψυχρό. Δεν άντεξα. Πήρα παράμερα τη συνάδελφο και τα βρήκαμε. Αλλά με τη διεύθυνση δεν έχω καμία διάθεση να υποχωρήσω. Θεωρώ ότι έχω δίκιο και δεν εγκρίνω τον τρόπο με τον οποίο ορισμένες φορές μας συμπεριφέρεται.

Ουφ! Τα έβγαλα. Τις καλημέρες μου!

Popular Posts