Monday, June 27, 2005 Αγαπητη μανα (αρσενικου), πεθερουλες μου

Απευθυνομαι σε σενα αμαγαλμα ολων των γυναικων που γνωρισα με αυτην την ιδιοτητα,που μεγαλωσες το Αντρα που επρεπε να λατρεψω και να μην κοιτω στα ματια.
Στυλοβατισα μιας κοινωνιας οπου κυκλοφορουν μεταλλαγμενα τριχρονα,οχημα των ανεκπληρωτων ποθων σου και κληρονομος της πικρας και της αφορητης αναγκης σου για αμεριστη προσοχη.

Μπορει να εισαι μικροκαμωμενη, ομορφη, μοντερνα, η παραδοσιακη, αφρατη και με μια κατσαρολα στο χερι.
Παντα απαλη και γλυκεια, εισαι για τον γιο σου το Α και το Ω της αγαπης τρυφεροτητας και του το αποδεικνυεις καθημερινα 40 χρονια τωρα.
Πλενεις τα ρουχα του, ακομα κι οταν εχει μετακομισει απο το σπιτι.(στα φερνει με σακκουλες)
Του μαγειρευεις του "παιδιου", γιατι ως γνωστο, εχει κουλαμαρες στα ξερα του απο το να το ξυνει(η να το παιζει ολη μερα, αναλογα την περιπτωση).
Πληρεις ολες του τις αναγκες σαν πιστη συζυγ...ουπς, σορυ, σαν καλη νοικοκυρα.
Αν μπορουσες θα του σκουπιζες τρυφερα και τον ποπο.
Δειχνεις την αγαπη σου με τον μονο τροπο που ξερεις, και νιωθοντας τον να σου φευγει καποια στιγμη απο το σπιτι, δεν τολμας να του χαλασεις χατηρι,και να στιγματιστεις απο ενοχες και το οτι εισαι κακη μανα.
Μην εχοντας προσωπικη ζωη απο τοτε που τον γεννησες(γιατι παντρευτηκες τον κανακαρη μιας ΑΛΛΗς μανας), φτυσμενη απο τον αντρα σου, καταπιεσμενη, κερατωμενη, πολυ γρηγορα ανακαλυψες, ειδικα στην εποχη σου, οτι η ζωη που ονειρευοσουν υπηρχε μονο στις ελληνικες ταινιες.Εσυ παντρευτηκες τον Κιτσουλα και η ζωη σου θα μοιραζοταν στα ταπερακια με κεφτεδακια στην αμμο με το ζεσταμενο καρπουζι, στα στραβα ματια στο φτηνο κραγιον στο σωβρακο του Κιτσου(καλυτερα αλλη παρα εσυ), και στον Αντρακλα σου.
Το καμαρι σου.
Η ελπιδα και το φως της ζωης σου.

Καποια στιγμη βεβαια θα στον παρει καποια, αλλα το παραβλεπεις ελπιζοντας οτι αυτη η μερα θα αργησει, και οτι θα ειναι αρκετα βλαμμενο το κοριτσακι ωστε να συνεχισει ο Γιοκας σου να ακουει εσενα και να σε εχει νουμερο ενα στην ζωη του οσον αφορα τις αποφασεις και ολα τα αλλα.
Με λιγα λογια μια παλλακιδα, με σενα αρχι-μαγκα στο χαρεμι...
Φυσικα ολα αυτα παρα- ειναι οιδοιποδεια και δεν τα καταλαβαινεις καν, απλα κρυβεσαι πισω απο το "ενδιαφερον"για το καλο του παιδιου.
Γι αυτο γεμισανε τα ριαλιτι με πεθερικα και νυφες...
Αν δε ερωτευτει μια ξυπνια ο γιοκας σου...τρεμεις μην χασεις την καρεκλα και αρχιζει ο πολεμος των μπηχτων...τραβολογας, δρομολογεις, και αν ειναι καλο ' αρνι", κερδιζεις ευκολα με χαμενους το ζευγαρι.

Περα απο αυτα ομως, πως νιωθει το αντικειμενο του ποθου σου με ολη αυτην την συμπεριφορα, ολο αυτο το πραγμα απο την μερα που γεννηθηκε?



Αυτος μεγαλωνει με την αισθηση οτι ΟΛΑ επιτρεπονται.
και γιατι οχι?
Του απαγορευτηκε τιποτα ποτε?
Το αντιστοιχο κοριτσι στην ηλικια του, ακουει "ΜΗ"
(Μη γαμηθεις, μη μιλας πολυ, μαζεψε τα ρουχα σου, μαθε να μαγειρευεις, μην τα λες ολα)
Μαθαινει αυτοπειθαρχια και αναγκαστικα, ωριμαζει πιο γρηγορα.
το αλλο ομως, το τσουτσουνατο,
αν γαμησει, παιδι ακομα, ειναι ΜΑΓΚΑΣ.
Αν ερωτευτει και μεινει πιστος οι φιλοι θα τον κοροιδευουν που τον σουρνει απο την μυτη(απ αλλου τον σουρνει αλλα δεν πειραζει, ας μην μας βγαλει παλι το google)
kai θα νιωθει οτι ετσι δειχνει την αγαπη του.
για κεινον η πιστη, ειναι η εξαιρεση.Χαρη.
Ωσπου να του την σπασει η αλλη
"σιγα μην μου τα κανεις νααα", σκεφτεται, και επανερχεται στις απενοχοποιημενες συνηθειες του που ειναι τοσο δημοφιλεις...και συνηθισμενες...προς μεγαλη χαρα της μαμας("να παιξει το παιδι, μικρο ειναι ακομα"...και τι ειναι τα αισθηματα της αλλης μανταμ, για να παιξει το μαλακισμενο σου?)

Αν η αλλη δε σκιζεται να του φερει νερο, ναχει ετοιμο το φαι, να ειναι μουναρα να εχει το σπιτι καθαρο...το θεμα γινεται προσωπικο.
Η αυτη ειναι ανικανη(η μανα μου πως το καταφερνε?) αλλα λογο συναισθηματισμου, της το συγχωρουμε-η οχι...η ΔΕΝ θελει να μας φροντισει...ΑΡΑ δεν μας αγαπαει η σκυλα, αρα νιωθουμε απορριψη...ΑΡΑ επαναστατουμε...
Και εφοσον η ιδια μας η μανα και η κοινωνια μας δινει το απυροβολητο....




Αγαπητη πεθερα μου, μελλουσα, μπορεις σε παρακαλω πολυ , να μεινεις μακρυα , να εισαι σε χωριο, η να εισαι τοσο σκυλα που ακομα και ο γιος σου σε μυριστηκε και επαναστατησε?
Μπορεις να εισαι μια γυναικα χορτασμενη απο την ζωη, που αγαπαει το φυλο της και το σεβεται, και να εχεις αντιμετωπισει τον γιο σου βαση του τι του κανει καλο και οχι τι σε ευχαριστει?
Να τον εχεις κανει ΑΝΤΡΑ?
Με παντελονια και αρχιδια?
Με μπεσα?
Οχι με καπριτσια και πεισματα του κωλου?

Ειναι τοσο δυσκολο να του μαθεις να ειναι αυταρκης?
Ειναι τοσο δυσκολο να του μαθεις οτι μετα τα 4 υπαρχουν κι αλλοι σ αυτον τον πλανητη και καλο θα ηταν να τους σεβομαστε?
Ειναι τοσο δυσκολο να κοψεις τον λωρο και να τον "διωξεις"απο την φωλια για να μαθει να ΖΕΙ μονος του εστω και καποιο διαστημα χωρις να βρει mia κακομοιρα να τον φροντιζει?
Μπορεις να τον μεγαλωσεις ετσι ωστε να μην τον ευνουχισεις και να προσπαθει μια ζωη να σε "ριξει""μεσω της κακομοιρας που θα τον ερωτευτει?
Μπορεις να εισαι στην σκια οταν εκεινος παντρευτει και να δωσεις χωρο να αναπνευσει αυτος και η γυναικα του?
Κιαν αυτη ειναι κακια και σκυλα, μπορεις να τον αφησεις να κανει τα λαθη του και να ανακαλυψει μονος του τι του ταιριαζει και τι οχι?


Κιαν δεν μπορεις για τον αντρα που θα γνωρισω...
μπορεις για τον αντρα της κορης μου?