Monday, May 16, 2005 21

Oxi 21 γραμμαρια.
21 χρόνια.

Πήγα χτες στο καραόκι μου και δήλωσα ως συνήθως τα τραγουδάκια μου στον dj.
Είχε παρέα αλλα δεν έδωσα σημασία.
Είχα και γω.
2.
Την μονιμη την ψωνισμενη(πως τραγούδησα καλά; Το μαλλί μου πάει έτσι; και άλλα που μου θυμίζουν παλιές εποχές... :P )
Kαι την άλλη, που τους έριχνε καμια 20ετια.
Πρωη dj και οι δυο, στα 40 τους, με την ζωή να τους προσπερνάει, όπως νιώθω και γω μερικές φορές.
Όπως ένιωσα και γω χτες.

Πηγαινοερχόμουν ανάμεσα στις παρέες μου και την πίστα.
Ήπια μόνο ένα ποτό, και μάλιστα νερωμένο, αλλά με ζάλισε λίγο.
Τραγούδησα 2 τραγούδια και όταν πήγα στον Dj να δώ πότε ξαναέβγαινα, είδα τα πιο ωραία μπλε ματια να μου χαμογελάνε και να μου λένε
"χαραμιζεσαι εδω μεσα, τι φωνή ειναι αυτή!?"

Η εν λόγο φωνή έκανε μεταβολή μες το λαρυγγι μου και το μόνο που κατάφερα ήταν να χαμογελάσω χωρίς να φανέι η αμηχανία μου.
Τι ήταν αυτό;!
Κούκλος.
Με ωραίο χαμόγελο και καλοσυνάτα ματια.

Το υπόλοιπο βράδυ εξελίχτηκε κάπως έτσι ωσπου έφτασε η ωρα των προσωπικών ερωτήσεων.
Φανταρος το παιδι.
Έφευγε αυριο για Αλεξανδρούπολη...
21 το παιδι.
Αλλά περπατημενο.

Φαινότανε.
Ηταν και dj.
Aποδεδειγμένα, και γορίλλας να είσαι, αν είσαι dj, μπαρμαν η μουσικός, γαμας.

Αλλά 21.
Στραβοκατάπια.
"Εσυ;"
Εκει μου ξεράθηκε το στόμα.Τι λενε τωρα στο νινι;
"αποκλειεται να έισαι πάνω απο 27"
Τον κόιταζα.
"3Ο?"
Δεν απαντούσα.
'32?"
Το βλέμμα του ήταν σχεδόν παρακλητικο.

Ανοιξε το φώς απο πάνω μας.
Δεν ξέρω αν ήμουν φρέσκια, ξεβαμμένη...
"35" του απαντησα.
'Εχεις και παιδί;" ρώτησε ο φίλος του, και θέλησα να τον μπουφλίσω.
'Ναι"

Μόλις δολοφονήθηκε η φαντασίωση του άγριου θυληκου και αναπληρώθηκε απ την μανα.
Φυσικά έληξε εκει.
δεν με ξανακοίταξε, δεν ξαναπεταξε πειράγματα.
Πήγα και έκατσα με την παρέα μου, την αρχική...
και κοίταζα την νεολαία να διασκεδάζει και να με φωνάζει να έρθω κοντά τους.
σαν σουρεαλιστικη ταινια του Ντ Λυντς.


Σήκωσα 2-3 κοπέλλες να χορέψουν, βοηθησα έναν ντροπαλο με το τραγούδι του και κάθησα κάτω.
Γιατί νιώθω τόσο νέα και τόσο γριά ταυτόχρονα;
Γιατί μέσα μου νιώθω και δέιχνω μικρή...
και γιατι ο έξω κόσμος με προσπερνά στις δουλειες, στα γκομενικά και ειδικά στην μητρότητα;
Μάνα είμαι.
Όχι νεκρή, ούτε αγία.

Μαθάινω σε ένα άλλο πλάσμα πως να έπιβιώσει και πως να είναι αυτάρκης στον κόσμο.
But Im still ΜΕ...





Αρχίζω και καταλαβαίνω πως θα είναι όταν γινω 60.
Θα νιώθω το ίδιο, αλλά θα μου φέρονται ανάλογα με το σαρκικό περίβλημα.
Στο περιθώριο, με λιγότερη ενεργεια, χωρις γνώμη...

Πολύ depressing thought.
Για την ώρα η απώλεια ήταν μόνο ένα ζευγάρι μπλε μάτια.
και καλύτερα γιατι έτσι όπως με ξέρω...
Θα έκανα κάτι και μετα θα ένιωθα ότι εκμεταλλευτηκα την αθωοτητα του.

(ναι ξέρω, μαλακία αλλα έτσι νιώθω)
Ήταν όμως, θεέ μου συγχώρα με, πανέμορφο το σκασμένο.

Ας είναι καλά το παιδί όπου κι αν πάει.
Να βρει μια κοπελίτσα στην ήλικία του να ζήσει αυτά που ζήσαμε όλοι μας σε αυτην την ηλικία.
(όταν με πιάνει η ανωτερότητα και ημεγαλοψυχία μου, πολύ με γουστάρω)
Μαζί μου τι θα έκανε;

Σεξ σεξ σεξ και αχαλίνωτο σεξ...










'Ομως αν κοιτάξω την καρδιά μου να δω τι θελω...
Το χαδι στο προσωπο μου, και το σφιξιμο πανω του οταν κοιμομαστε....
τα ματια του να χανονται στα δικα μου και να με κοιταει προστατευτικα οταν διασχίζω ένα δωματιο.Μπορει να μην έχει μπλε ματια, αλλα ειναι τα πιο όμορφα ματια του κοσμου.
Να σκαμε στα γελια στην μεση ενος καβγα.
Τρυφεροτητα, οικειότητα, στοργη.
Αυτο θελω.
και μετα σεξ.
Αχαλίνωτο, βεβαίως.

Comments

Popular Posts