H mera pou se gnorisa 6 noemvriou 2006
"Η Σ. μου ειπε οταν κανεις καραοκε να μην σε κοιτταω, να σου γυρνω την πλατη."
Μολις εχουμε φαει και πινουμε κρασι ολοι στο σαλονι και νιωθω το στομαχι μου να δεχεται γροθια.
Δεν προλαβαινω να επεξεργαστω το γιατι, δεν προλαβαινω να καταλαβω τι ειναι αυτο που με πειραξε γιατι μπαινουμε σε εναν κυκεωνα "τι μαλακια εκανα που στο ειπα, τωρα θα πας να της το πεις."
"οχι" θελω να ξεμπερδευω με τις δικες του ανησυχιες για αν συγκεντρωθω στο γιατι πληγωθηκα.
" αλλα θα πας εκει και θα την κοιταξεις αγρια."
Περναει απο το μυαλο μου οτι αν φοβοταν τοσο ας μην μου το ελεγε, αλλα τον διαβεβαιωνω παλι.
Ο φιλος του αρχιζει και κανει πλακα, και εμενα το στομαχι μου ακομα ποναει.
"Κοιτα την θα παει να της βγαλει τα ματια, οι γυναικες ειναι τοσο bitchy."
Aρχιζω να εξηγω και να αιτιολογω τον θυμο μου.
Οτι δεν εχε καμια δουλεια να εμπλεξει καποιον αλλον στην αντιπαθεια της (αν εγω τον γουσταρα;)
Οτι το να πει κατι τετοιο προσδιδει συνενοχη στο "ελα να της την σπασουμε"
Οτι νειναι καθαρη κακια.
"shes my friend" μου λεει ο τυπος
Φουντωνω.
Τα δικα του αισθηματα εχουν σημασια, τα δικα της αλλα τα δικα μου ειναι παραλογα και "γιατι τσατιζεσαι;"
"ΣShes a fucking waitress and I m a customer there, you want me to state THAT argument?"
αν και ποτε δεν ειδα τον εαυτο μου και τους σερβιτορους εκει ετσι.
Συνεχεια του χαβαλε, συνεχεια της μαλακιας.
Τρεμω απο τα νευρα μου σηκωνωμαι να φυγω.
Η κολλητη μου θελει να κατσουμε να εξομαλυνθουν τα πραγματα.
Εχω ηδη φτασει στο ασανσερ.
"Κλαιει." μου λεει
"Αληθεια, δεν μου φαινεται, κλαιει."
Βλαστημαω την ωρα και την στιγμη και ξαναμπαινω στο σαλονι και τον παιρνω απο το χερι και τον αναεβαζω στον πανω οροφο, στην κρεβατο καμαρα.
Αρχιζω να του εξηγω οτι η εκρηξη εγινε γιατι δεν μου επικυρωσε αυτο που ενιωθα και στον πανικο του επανω επρεπ να ασχοληθω για τα δικα του αισθηματα, οτι ενιωσα αδικημενη, οτι ναι ισως να αντεδρασα υπερβολικα αλλα ετσι ειμαι, σαν ρουκετα που σκαει στον ουρανο και μετα ειμαι ηρεμη.
Με κοιταζε , συμφωνουσε αλλα ενιωθα οτι κατι δεν πηγαινε καλα.
"you scared me for a minute there, and I m a big guy"
Οκ.
Οφισιαλι ειμαι η "τρελλη τυπισσα" που αντιδρα χωρις λογο.
Ξεφυσηξα.
Βαρεθηκα.
Και κει το ιδιο και δω το ιδιο.
Εκανα μια τελευταια προσπαθεια.
"Ρε πουλι μου, δεν ειπα οτι εκανα καλα να φυγω απο το σπιτι ετσι, ηταν λαθος μου, αλλα δες το λιγο απο την πλευρα μου. Μου πετας κατι ενω δεν το περιμενω και με στεναχωρει. Πριν προλαβω να το χωνεψω και να το επεξεργαστω αρχιζει μια πιεση οπου με ρωτας 5- οχι μια- φορες αν θα της πω τιποτα χωρις να πειθεσαι, και θεωρεις οτι αν νιωθω κατι στο ακουσμα αυτου που μου ειπες, δεν θα επρεπε. Δεν θες να ξερεις.
"Εισαι πολυ ευαισθητη."
Κατεβαινουμε κατω
"Εισαι μελοδραματικη" μου πεταει ο φιλος του με τον οποιο ολο κοντραριζομαστε.
Δεν απαντω και συ εισαι μαλακας.
Θελω να ηρεμησουμε
Πιανουμε τα γελια, την συζητηση αλλα δεν μπορω να το ξεχασω.
Ειναι τοσο ευγενικα παιδια, τους συμπαθω πολυ και νιωθω ασχημα που θυμωσα.
Φευγοντας λεω στον Α.
"οσο για το σινεμα που ειπαμε οτι θα παμε, δεν θα σε παρω. Δεν θελω να σε φερω σε δυσκολη θεση, οταν και αν θες εσυ ακομα, παρε με."
Φευγοντας, η κολλητη μου μου ειπε
"Θα ενιωθες ασχημα μετα γιατι μας εκανε το τραπεζι, γιαυτο σε κρατησα."
Πηγαμε στο καραοκε.
Η Σ μου κανει σημα οτι αργησα.
Με ρωταει τι θα πιω, της λεω "τιποτα, δεν εχω μια."
Ανεβαινω τραγουδαω, απιστευτο χειροκροτημα.
Ενας νεαρος ανεβαινει να τραγουδησει, μενω μαλακας με την φωνη του. Ανταλλασουμε ι μαιλ, ποτε δεν ξερεις αν μπορω να τον συστησω με γκρουπακια.
Μιλαει με την Σ.
Α οκ, ενταξει... συνειρμικα μου ερχονται ολες οι περιπτωσεις που καποιοι αλλαξανε στυλακι απεναντι μου χωρις λογο.
Θελω να κανω κατι γιαυτο αλλα νιωθω οτι δεν μπορω.
Φευγω απιστευτα απογοητευμενη.
Ξυπναω σημερα το πρωι και αναρωτιεμαι γιατι αντεδρασα οντως τοσο εντονα, και ξερω οτι δεν ειχε σχεση τελικα με την ολη φαση καθεαυτου, αλλα με το ποσο μου αναγνωριζανε την "φωνη" μου, εκεινη την στιγμη, οτι κιαν ελεγε.
Σκατα.
Μολις εχουμε φαει και πινουμε κρασι ολοι στο σαλονι και νιωθω το στομαχι μου να δεχεται γροθια.
Δεν προλαβαινω να επεξεργαστω το γιατι, δεν προλαβαινω να καταλαβω τι ειναι αυτο που με πειραξε γιατι μπαινουμε σε εναν κυκεωνα "τι μαλακια εκανα που στο ειπα, τωρα θα πας να της το πεις."
"οχι" θελω να ξεμπερδευω με τις δικες του ανησυχιες για αν συγκεντρωθω στο γιατι πληγωθηκα.
" αλλα θα πας εκει και θα την κοιταξεις αγρια."
Περναει απο το μυαλο μου οτι αν φοβοταν τοσο ας μην μου το ελεγε, αλλα τον διαβεβαιωνω παλι.
Ο φιλος του αρχιζει και κανει πλακα, και εμενα το στομαχι μου ακομα ποναει.
"Κοιτα την θα παει να της βγαλει τα ματια, οι γυναικες ειναι τοσο bitchy."
Aρχιζω να εξηγω και να αιτιολογω τον θυμο μου.
Οτι δεν εχε καμια δουλεια να εμπλεξει καποιον αλλον στην αντιπαθεια της (αν εγω τον γουσταρα;)
Οτι το να πει κατι τετοιο προσδιδει συνενοχη στο "ελα να της την σπασουμε"
Οτι νειναι καθαρη κακια.
"shes my friend" μου λεει ο τυπος
Φουντωνω.
Τα δικα του αισθηματα εχουν σημασια, τα δικα της αλλα τα δικα μου ειναι παραλογα και "γιατι τσατιζεσαι;"
"ΣShes a fucking waitress and I m a customer there, you want me to state THAT argument?"
αν και ποτε δεν ειδα τον εαυτο μου και τους σερβιτορους εκει ετσι.
Συνεχεια του χαβαλε, συνεχεια της μαλακιας.
Τρεμω απο τα νευρα μου σηκωνωμαι να φυγω.
Η κολλητη μου θελει να κατσουμε να εξομαλυνθουν τα πραγματα.
Εχω ηδη φτασει στο ασανσερ.
"Κλαιει." μου λεει
"Αληθεια, δεν μου φαινεται, κλαιει."
Βλαστημαω την ωρα και την στιγμη και ξαναμπαινω στο σαλονι και τον παιρνω απο το χερι και τον αναεβαζω στον πανω οροφο, στην κρεβατο καμαρα.
Αρχιζω να του εξηγω οτι η εκρηξη εγινε γιατι δεν μου επικυρωσε αυτο που ενιωθα και στον πανικο του επανω επρεπ να ασχοληθω για τα δικα του αισθηματα, οτι ενιωσα αδικημενη, οτι ναι ισως να αντεδρασα υπερβολικα αλλα ετσι ειμαι, σαν ρουκετα που σκαει στον ουρανο και μετα ειμαι ηρεμη.
Με κοιταζε , συμφωνουσε αλλα ενιωθα οτι κατι δεν πηγαινε καλα.
"you scared me for a minute there, and I m a big guy"
Οκ.
Οφισιαλι ειμαι η "τρελλη τυπισσα" που αντιδρα χωρις λογο.
Ξεφυσηξα.
Βαρεθηκα.
Και κει το ιδιο και δω το ιδιο.
Εκανα μια τελευταια προσπαθεια.
"Ρε πουλι μου, δεν ειπα οτι εκανα καλα να φυγω απο το σπιτι ετσι, ηταν λαθος μου, αλλα δες το λιγο απο την πλευρα μου. Μου πετας κατι ενω δεν το περιμενω και με στεναχωρει. Πριν προλαβω να το χωνεψω και να το επεξεργαστω αρχιζει μια πιεση οπου με ρωτας 5- οχι μια- φορες αν θα της πω τιποτα χωρις να πειθεσαι, και θεωρεις οτι αν νιωθω κατι στο ακουσμα αυτου που μου ειπες, δεν θα επρεπε. Δεν θες να ξερεις.
"Εισαι πολυ ευαισθητη."
Κατεβαινουμε κατω
"Εισαι μελοδραματικη" μου πεταει ο φιλος του με τον οποιο ολο κοντραριζομαστε.
Δεν απαντω και συ εισαι μαλακας.
Θελω να ηρεμησουμε
Πιανουμε τα γελια, την συζητηση αλλα δεν μπορω να το ξεχασω.
Ειναι τοσο ευγενικα παιδια, τους συμπαθω πολυ και νιωθω ασχημα που θυμωσα.
Φευγοντας λεω στον Α.
"οσο για το σινεμα που ειπαμε οτι θα παμε, δεν θα σε παρω. Δεν θελω να σε φερω σε δυσκολη θεση, οταν και αν θες εσυ ακομα, παρε με."
Φευγοντας, η κολλητη μου μου ειπε
"Θα ενιωθες ασχημα μετα γιατι μας εκανε το τραπεζι, γιαυτο σε κρατησα."
Πηγαμε στο καραοκε.
Η Σ μου κανει σημα οτι αργησα.
Με ρωταει τι θα πιω, της λεω "τιποτα, δεν εχω μια."
Ανεβαινω τραγουδαω, απιστευτο χειροκροτημα.
Ενας νεαρος ανεβαινει να τραγουδησει, μενω μαλακας με την φωνη του. Ανταλλασουμε ι μαιλ, ποτε δεν ξερεις αν μπορω να τον συστησω με γκρουπακια.
Μιλαει με την Σ.
Α οκ, ενταξει... συνειρμικα μου ερχονται ολες οι περιπτωσεις που καποιοι αλλαξανε στυλακι απεναντι μου χωρις λογο.
Θελω να κανω κατι γιαυτο αλλα νιωθω οτι δεν μπορω.
Φευγω απιστευτα απογοητευμενη.
Ξυπναω σημερα το πρωι και αναρωτιεμαι γιατι αντεδρασα οντως τοσο εντονα, και ξερω οτι δεν ειχε σχεση τελικα με την ολη φαση καθεαυτου, αλλα με το ποσο μου αναγνωριζανε την "φωνη" μου, εκεινη την στιγμη, οτι κιαν ελεγε.
Σκατα.
Comments