Γραμμα στην κορη μου
Με ρωτας τι ανθρωπος ηταν η μαμα σου και βλεπω στα ματια σου την αγωνια. Ποσα πηρες απο κεινη; Εξηγουνται τα νευρα σου; Εξηγουνται οι σκεψεις σου;
Ρωτας τον καλυτερο φιλο της και σου λεει την δικη θέα, την δικη του ερμηνεια . Ηταν αγνη, ηταν αθωα, ηταν σεξι, ηταν ομορφη, ηταν καλη. Δεν θα σου πει τα ασχημα απο σεβασμο, οτι ηταν ανλυτικη, κουραστικη, οτι τον τρομαζε. Δεν θα σου πει για τα κρεβατια που εκανε, δεν τον ενδιαφερει αλλωστε, το θεωρει και προσον να ειναι περπατημενη μια γυναικα.
Η μαμ σου δεν ειναι εδω αλλωστε να σου πει οτι δεν ηταν επιλογη της το να εχει εμπειρια, αλλα οταν χωριζεις, δνε βαζεις "λουκετο". Πιστευε πολυ οτι ο σωστος ανθρωπος για κεινη ηταν εκει εξω και ηταν θεμα χρονου να τον βρει. Του εγραφε γραμματα, σε κεινη την αδελφη ψυχη που δεν ειχε ακομα γνωρισει...Οταν χωρισε ομως αυτο το κομματι πεθανε μεσα της. Δεν πιστευε πια στην αδελφη ψυχη, στον ερωτα που δεν τελειωνει. Στην αγνοτητα του.
Ο κολλητος της που ηταν διπλα της για καμποσα χρονια-αυτα της νιοτης της, μπορει να ειναι ακομα εκει, μπορει οχι. Αν ειναι θα σου πει για το κουραγιο της, θα σου πει για την θετικη ματια της.
Η Νονα σου παλι, θα σου μιλησει γι αυτην και θα νομιζεις οτι ειναι το 8ο θαυμα του κοσμου. θα σου πει ποσο ταλαντουχα και καλοπροαιρετη ηταν με ολους, πως ενω ηταν νευρικη και φωνακλου, ειχε παντα δικιο. Παντα εβγαινε σωστη στην ψυχολογικη ματια του κοσμου φυρω της. Και ο μπαμπας σου ακομα της ειχε αναγωνρισει οτι ηταν ενας "καθρεφτης" των αλλων. Πολλες φορες αθελα της.
Εκεινη απλα ενιωθε οτι πολλες φορες πατουσε νευρα γυρω της, που δεν ηταν φανερα στον εξω κοσμο, και πολλες φορες ουτε και κεινη την ιδια.
Δεν θα σου πει ποσο αυταρχικη ηταν, γιατι ετσι κι αλλιως ολοι στην ζωη της νονας σου ειναι λιγο bossy, και της αρεσει να την καθοδηγουνε-λιγο.
Θα σου πει ομως ποσο γεματη χαρη ητανε, ποσο εξυπνη και ποσο σ'αγαπουσε.Αυτην ηταν η ματια της Νονας σου. Καλοπροαιρετη.
Και ρωτας εμενα.
Και δεν ξερω τι να σου πω, αληθεια, παρα οτι το μεσα της ηταν τοσο μαλακο, σαν συννεφο που διαλυεται στο αγγιγμα, και τοσο καλα κρυμμενο που δεν θα το φανταζοσουν. Το ποσο ειχε αναγκη να εχει κοσμο και παρεα, κοινο, αλλα δεν το εκμεταλλευοταν, ηθελε ολοι να γινουν "σταρ" να εχουν προβολεις επανω τους, γιατι πιστευε οτι ολοι ειχαν κατι αξιολογο να δειξουν και να μοιραστουν.
Θα σου πω για τις καθημερινες φοβιες που την βασανιζανε και το ακθημερινο αγχος που τις τρυπαγε τα κοκκαλα, κανοντας την νευρικη, να μιλαει πολυ γρηγορα και να απωθει, εκει που αλλους τους γοητευε.
Θα σου πω για την ασχημη πλευρα της, τα νευρα τους θυμους, τις φωνες, την ανασφαλεια και την ανικανοτητα να μεινει σε δωματιο με πολλους ανθρωπους για πολυ ωρα. για την αναγκη ελεγχου, για τις αμετρητες πληγες που φροντιζε να γιατρεψει σιγα σιγα χωρις την ψευδαισθηση οτι υπηρχε ιαση.
Θα σου πω για την αποφασιστικοτητα της, την περιπλοκοτητα του μυαλου της, την απιστευτη καταναοηση της ανθρωπινης φυσης-οταν ενδιαφεροταν αρκετα ωστε να σκυψει επανω στον αλλον. Για την καταπιεση και το θυμωμενο υφος της.Η σχεση της με τους γονεις της ηταν πονεμενη. Δεν σου μιλαω για τις τριβες μιας μεσης οικογενειας, αλλα για τις συνεχομενες τριβες μιας μητερας που δεν ελεγε να μεγαλωσει και απομυζουσε προσοχη περιγραφοντας την μαμα σου παντου σαν τερας, μιας γιαγια; που ενω ηταν γλυκια και απαλη στους τροπους, δεν γνωριζε ορια, ανταγωνιζοταν και δεν ξκαταλαβε ποτε οτι το παιδι της ηταν παιδι και οχι αδερφη της, και οτι μεγαλωσε. Η μαμα σου προσπαθησε φιλοτιμα να βρει λυσεις να βαλει ορια, και οταν απετυχε, εφυγε απο το σπιτι. Ο δικος σου ερχομος και το διαζυγιο την αναγκασαν να "επιστρεψει" στο σπιτι αφου χρειαζοταν βοηθεια, και ισως γιαυτο και συ εβλεπες καυγαδες με την γιαγια και την μαμα σου.
Ησουν για την μια το τροπαιο, η δευτερη ευκαιρια, να αποδειξει στον κοσμο και στον εαυτο της οτι το παιδι της ηταν στραβο, και αν μεγαλωνε αλλο παιδι, θα το αποδεικνυε. Η αλλη, ηταν απλα η μαμα σου και επρπε να υπομενει τα τριπακια εξουσιας και μικροεκβιασμους για να μπορει να σε αφησει καπου. Ευτυχως, ομως η γιαγια σου δεν ειχε τοσο χρονο να ασχοληθει και σε αφηνε με τον παπου. Ενας παπους που ειχε συνθλιψει καθε αυτοπεποιθηση στην μαμα σου αφου απο μικρη ακουγε ποσο ηλιθια ειναι, και οτι δεν θα καταφερει τιποτα...που ειχε ομως μαλακωσει με τα χρονια και ευτυχως η μη διαιωνιση της κακοποιησης, της ειχε επιτρεψει να τον συγχωρεσει και να μπουν οι σχεσεις τους σε διαφορετικο φως. Οταν ο παπους σε χαστουκισε στο προσωπο, εγινε της ποπης. Εσυ δεν καταλαβες παρα μονο οτι παλι τσακονωνταν, η μαμα σου προσπαθουσε να μην εχεις τα ιδια που περασε, τις προσβολες, την μειωση.
Αυτα, σε περιπτωση που θυμασαι καβγαδες και φωνες.
Η μαμα σου δεν επαιζε τοσο μαζι σου και δεν αντεχε οταν γκρινιαζες, θαυμασαι? Εφευγε απο το δωματιο. Ενιωθε υπο πιεση συνεχεια και περιμενε πως και πως να μεγαλωσεις λιγο, να μην νιωθει τοσο φυλακισμενη και στο ελεος ολων τους...Να μπορεσει να βρει μια πιο σταθερη δουλεια αφου τα καλοκαιρια κανεις δεν θα σε κρατουσε φουλ ταιμ...και δεν ηθελε και να σε δωσει σε κανεναν για τοσες ωρες.
Θα σου πω για την αναγκη της να μην ενοχλει τον αλλον-οσο γινοταν συνειδητα. Δεν ηθελε να ειναι σαν τους γονεις της που πολλες φορες δεν καταλαβαιναν οτι τους φτυνουν,ετσι αμφισβητουσε συνεχεια τον εαυτο της σε πολλα. Εκοινοι ειχαν παντα δικιο, οταν μεγαλωνε, αρα εκεινη ειχε παντα αδικο, λαθος...δυσκολο να μεγαλωνεις ισσοροπημενα ετσι.
Θα σου πω για την τρυφεροτητα της που φοβοταν να εκδηλωσει γιατι οτι αγαπησε την μασησε την εφτυσε η το χασε.
Θα σου πω ποσο πολυ σε αγαπουσε και παντα εβαζε στην εξισωση την ψτχικη σου υγεια, τηαν αισθηση ασφαλειας σου.
Παντα ηθελε να εχεις αλλη ζωη απο αυτην που γνωρισε, να ενιωθες επιθυμητη αν και πολλες φορες δεν το καταφερνε να στο μεταδωσει, αφου δεν καταφερνε να το εκδηλωσει.
Ποσο περηφανη ηταν για σενα ακομα και σε εποχες οπου δεν μπορουσε να διακρινει αν θα εισαι εξυπνη η οχι, καλη η οχι.
ηταν περηφανη μονο και μονο που υπηρχες.
Ηταν ερωτευμενη μαζι σου αλλα προσπαθουσε πολυ να μην το δειξει, να μην το βιωσει καν για να μην σε χαλασει, για να ειναι αντικειμενικη και να σου δωσει, οσο γινταν τα πιο σωστα εφοδια-ωθησεις στον χαρακτηρα σου για να εισαι αυριο ευτυχισμενη.
Ετρεμε μην μπλεξεις αυριο με ναρκωτικα, σιχαινοταν τους χρηστες, εβρισκε οτι ηταν κακομαθημενοι ανθρωποι. σιχαινταν και οσους κρυβονταν πισω απο μια συμπεριφορα passive aggressive. Ειχε ξεπερασει τους γονεις της οταν εφυγε, αλλα η δυμπεριφορα τους την ειχε σημαδεψει σε πολλα. Και παλευε πολυ να μην κανει τα ιδια, δεν αντεχε πχ να πληρωσεις εσυ την δικη της ιδιαιτεροτητα στο σχολειο οπως εκεινη. Να σε καλουνε σε παρτι, να εχεις φιλους. Να μην βρεθεις το κεντρο ενος κοτσομπολιου που θα εφτανε στα σπιτια των συμμαθητων σου.
Ειχε μεγαλο θυμο με τον μπαμπα σου με ολα αυτα που ειχε κανει σε κεινη αλλα και σε σενα. Ομως δεν στο εδειξε ποτε, και σε εστελνε, γιατι τον αγαπουσες. Δεν σε δηλητηριασε ουτε σε ανακατεψε αλλα το βαρος ηταν μεγαλο και ετρεμε μην γυρισει μια μερα ο μπαμπας σου να πει ψεμματα γιατι δεν θα ηθελε να σε βαλει στην μεση λεγοντας σου την πλευρα της.
Κατα τα αλλα δεν αντιπαθουσε και πολλα πραγματα η ανθρωπους.
Ηταν κατα καιρους ομορφη αλλα παντα το αντιλαμβανοταν κατοπιν εορτης και ειχε προβληματα με το βαρος της. Μια παχαινε μια αδυνατιζε.
κατα βαθος δεν την πολυ ενοιαζε απλα της ειχε γινει πλυση εγκεφαλου απο μικρη οτι ηταν κατι πολυ κακο και κανεις δεν αγαπαει μια χοντρη.
κατι που το επαληθευσε με τις επιλογες της πολλες φορες.
Ηταν ευτυχισμενη οταν δουλευε και ηταν οικονομικα ανεξαρτητη,ειχε αλλον αερα τοτε, ψηλωνε και 10 ποντους.
Δεν ξερω τι αλλο να σου πω.
ηταν μια γυναικα που υπεφερε απο κοινωνικες μαλακιες, απο ερωτα, απο οικογενειακα,
ηταν ομως και μια γυναικα που υπηρξε πολυ ερωτευμενη και ερωτευσιμη, θηλυκη
Ηταν μια μητερα σιγουρη και φοβισμενη συναμα, πολλες φορες τρομοκρατημενη και γεματη ενοχες που δεν εκανε καποια πραγματα διαφορετικα, μερικες φορες απομακρη για να μην ρουφηχτει και χασει την μπαλα, αλλα τα βραδια μυριζε τα μαλλια σου και σε χαιδευε με τις ωρες, φιλωντας σε , ανικανη να κοιμηθει οποιο βραδυ δεν ενιωθε το γνωριμο βαρος στο πλευρο της.
Σε λατρευε.
ηταν ενας ανθρωπος που δεν ηθελε να μενει θυμωμενος και ξεχναγε ευκολα, συγχωρουσε ακομα πιο ευκολα.
Ενας ανθρωπος που δεν ηθελε να σε εμπλεξει στις ασχημιες τις ζωης (της), ενας ανθρωπος που οπως ολοι εψαχνε να βρει την θεση του στον ηλιο.
διαβαζε πολυ, επιανε τα απωτερα κινητρα και ηταν ενοχλητικη σε πολλους.
σαν αλλη τζακλιν Σουζαν, αγκαλιαζε τα λαθη της, την οποια χυδαιοτητα της , την ανθρωπια της και προσπαθουσε να βρει γαληνη.
Και ταυτοχρονα να σε προφυλαξει.
απο τον κοσμο. και απο κεινη.
απο τα δικα της issues, απο τα δικα της λαθη.
Δεν ξερω αν θα την συμπαθουσες μεγαλωνοντας, το πιθανοτερο ειναι να σε εξοργιζε, η να ενιωθες επισκιαζμενη, η πιεσμενη να καταφερεις πιο πολλα.
δεν ξερω αν κατα συνεπεια ο χαρακτηρα σου θα ηταν αποφασιστικος με επιμονη η καποια που απλα τα παραταει στην πρωτη προσπαθεια.
υποψιαζομαι το πρωτο οταν θυμαμαι μια ιστορια που εξιστορουσε με με περηφανεια, το πως ηθελες να κολυμπησεις μονη σου ως την ακρη της πισινας και ποση χαρα ενιωσες που τα καταφερες.
Της αρεσε αυτο.
γιατι ενιωθε οτι οτι κιαν γινοταν, με την επιμονη και την αποφασιστικοτητα, you would be alright.
Ηθελε να σε δει να μεγαλωνεις, να ερωτευεσαι (αν και φοβοταν μη σε τραβολογαει καποιος απο την μυτη-προσπαθωντας να κανεις καποιον να σε αγαπησει για να καλυψεις ελλειψεις)
ηθελε να σου δωσει συναισθηση της μοναδικοτητας και της αξιας σου, κατι που εκεινη ανακαλυψε για τον εαυτο της σχεδον πολυ αργα.
Ηθελε να φυγεις να μεινεις μονη να σπουδασεις να κανεις οτι θελεις αλλα ελπιζε οτι ισως, ισως να την γουσταρες τοσο που να την ηθελες κοντα σου.
"δεν ξερεις ποτε" ελεγε.
Ηθελε να δει το προσωπο σου να αλλαζει, δεν μπορουσε να μαντεψει την μορφη σου σαν γυναικα.
Ανυπομονουσε να ερθει η μερα που θα παιζατε αγωνια, θα μιλουσατε για τα παντα, θα της εκανες και λιγο παρεα πριν μπεις στην σκοτεινη εφηβεια οπου θα επρεπε να σε καθοδηγησει με αυστηροτηα και πολυ αγαπη να μην πεσεις σε λουμπες.
Θα προτιμουσε να μην ξεκινησεις νωρις την σεξουαλικη σου ζωη γιατι υπαρχουν συναισθηματικες επιπτωσεις, δεν ηταν θεμα ηθικης, αλλα προστασιας.
Να εκανες σεξ υπευθυνα.
Θα ηθελε να σου δωσει ενα αισθημα τιμιοτητας απεναντι στους ανθρωπους, να μην κοροιδευεις, κλεβεις.
Ηθελε να ειναι εκει και να προσπαθησει να σου δωσει τοσα.
ενιωθε οτι ειχε να σου δωσει πολλα ακομα, οτι την χρειαζεσαι.
φοβοταν αν παθαινε κατι σε ποιον θα πηγαινες. δεν εμπιστευοταν κανεναν, δεν εβρισκε κανεναν που θα σε αγαπουσε τοσο ωστε η απουσια της να μην σου αφηνε κενο στην καρδια.
Της αρεσε το γελιο σου, το ποσο αγαπουσες τα ζωα, τα ματια σου που κλεινανε σαν κινεζακι οταν χαμογελουσες.
Ηταν μια καλη γυναικα, και ισως να ησουν η μονη που θα μπορουσες να το δεις(αν το ηθελες),ηταν μια απο τις δυναμικες γυναικες που απαρτιζουν το γενεαολογικο σου δεντρο.
θα εβλεπε μεσα σου, και αν αυτο θα σε εκανε να νιωθεις λιγοτερη μοναξια η αντιθετως, εισβολη, ειναι κατι που κανεις δεν ξερει.
Ηταν μια ευαισθητη, γλυκοξινη, γεματη φαντασια, αστεια,( που δεν φοβαται να τσαλακωθει και να εκτεθει), παρουσια, που ηθελε ξεκαθαρα πραγματα στο φως.
Χωρις ενοχικα συμπλεγματα, χωρις μυστικα( αν ντρεπεσαι η λυση ειναι μια, ΜΗΝ τα κανεις),χωρις (αλλους) φοβους.
Δεν ειναι περιεργο πως η μια εικονα της ειναι διατρυτη και φοβισμενη οσον αφορα την παιδικη της ηλικια και την σχεση της με τους γονεις της, ενω απο την αλλη ηταν τοσο αποφασιστικη, δυνατη και δεν φοβοταν να βουτηξει τα χερια της στα σκατα αν κατι επρπε να γινει;
Σε γεννησε στο σπιτι σε μια εποχη που ο κοσμος ουρλιαζε "ανευθυνοτητα" για μια τετοια πραξη, και το εκανε για να εισαι εσυ καλα, χωρις φαρμακα και τραυματικες εμπειριες, κιας πονουσε εκεινη.
Σε θηλασε ενω εκλαιγε απο καταθλιψη, για 3 χρονια, ενω η ζωη της γκρεμιζοταν, ποτε δνε υπολογισε οτι κατι τετοιο wasnt done.
Ενιωθε απογοητευση που δεν μπορεσε να ειναι η μαμα που ηθελε να ειναι, να παιζει, να κανετε κατασκευες, να σου μαθει γλωσσες...δεν προλαβαινε πολλες φορες ουτε μπανιο να σε κανει. Η δουλεια στο κομπιουτερ, το σπιτι, ολα τα εκανα απο λιγο και περνουσε ο καιρος χωρις να ολοκληρωνει τιποτα.
Ελπιζε να την συμπαθησεις, αλλα ηταν ετοιμη, στην αντιθετη περιπτωση να μην πτοηθει.
Ησουν το παιδι της, και αν ειχες ανγκη να καθοριστεις σε αντιθεση με τα οσα ηταν εκεινη,θα ηταν διπλα σου, και παλι.
σε αγαπουσε πολυ και της μαθαινες καθε μερα τι ειναι αγαπη.
Και ηθελε να εισαι πλυμμυρισμενη σε αυτην, σαν ροζ μαλλι της γριας που θα σε σηκωνε μακρυα απ ολα τα προβληματα του κοσμου.
Ηθελε να νιωσεις αγαπητη, γιατι φανταζοταν ποσο υπεροχα δυνατος νιωθεις οταν νιωθεις οτι καποιος ειναι παντα εκει να στηριξεις την πλατη σου.
Ηθελε να μην χρειαζεσαι κανενα-ουτε καν αυτην, αλλα να ΘΕΛΕΙΣ να εισαι με καποιον.
Να εχεις να δινεις, παρα νασ εμπλεκεσαι σε σχεσεις για να καλυψεις καποιο κενο.
Να εισαι ευτυχισμενη με λιγα λογια.
Εκεινη ηταν?
Ειχε στιγμες. Οταν ηταν ερωτευμενη ηταν πιο ισσοροπημενη. Ηταν ευγνομων για ολα οσα ειχε, τον Νικο που επαιζε μαζι σου, μια στεγη πανω απο το κεφαλι σας, περιοδους ηρεμιας οπου οι ανθρωποι που αντιπαθουσε περιοριζονταν μονο σε ενα καλημερα. Καποια μερα θα φευγανε και τελειως απο την ζωη της, υπομονη ηθελε μονο το πραγμα.
Και να δουλευει τον θυμαο της σε καθε γεγονος που την ευνουχιζε, φυλακιζε, διαταραζε.
Δουλευε σε τοσες δουλειες, ευχοταν για σενα να πας ψηλα. Να ξεκινησεις απο πιο ψηλο επιπεδο απο τι ειχει ξεκινησει εκινη και να διανυσεις μικροτερη αποσταση και λιγοτερα εμποδια.
Ενιωθε πολυ π[ερηφανη για ολα οσα ειχε καταφερει μονη της.
Αλλα απο την αλλη υπηρξαν και πολυ καλοι ανθρωποι στην ζωη της.
Και αν ποτε θες να δεις τις σκεψεις της, μπες στο womanzones.blogspot.com
Μονο εσυ θα μπορεσεις να το δεις, αν βαλεις τον κωδικο.Ειναι το πληρες μπλογκ, και οχι αυτη η βερσιον.
"Η ζωη δεν μας χρωστα τιποτα, αν περιμενεις να εισαι συνεχεια ευτυχισμενος, θα δυστυχησεις και συ και οι γυρω σου. Αντιθετως, αν δεν περιμενεις τιποτα, αν δεν νιωθεις οτι καποιος κατι σου χρωσταει, τοτε σηκωνεις τα μανικια και βρισκεις ευτυχια στην δικη σου προσπαθεια, και αν κατι σου δοθει, νιωθεις ευτυχια ευγνωμοσυνη...και παλι χωρις να περιμενεις οτι θα κρατησει. Αυτο ειναι το μυστικο της ευτυχιας για μενα. Και αν συμβει κατι κακο, μεχρι να σκεφτεις γιατι? η γιατι σε μενα, θα ειχες προλαβει να φτιαξεις την μιση ζημια."
Ρωτας τον καλυτερο φιλο της και σου λεει την δικη θέα, την δικη του ερμηνεια . Ηταν αγνη, ηταν αθωα, ηταν σεξι, ηταν ομορφη, ηταν καλη. Δεν θα σου πει τα ασχημα απο σεβασμο, οτι ηταν ανλυτικη, κουραστικη, οτι τον τρομαζε. Δεν θα σου πει για τα κρεβατια που εκανε, δεν τον ενδιαφερει αλλωστε, το θεωρει και προσον να ειναι περπατημενη μια γυναικα.
Η μαμ σου δεν ειναι εδω αλλωστε να σου πει οτι δεν ηταν επιλογη της το να εχει εμπειρια, αλλα οταν χωριζεις, δνε βαζεις "λουκετο". Πιστευε πολυ οτι ο σωστος ανθρωπος για κεινη ηταν εκει εξω και ηταν θεμα χρονου να τον βρει. Του εγραφε γραμματα, σε κεινη την αδελφη ψυχη που δεν ειχε ακομα γνωρισει...Οταν χωρισε ομως αυτο το κομματι πεθανε μεσα της. Δεν πιστευε πια στην αδελφη ψυχη, στον ερωτα που δεν τελειωνει. Στην αγνοτητα του.
Ο κολλητος της που ηταν διπλα της για καμποσα χρονια-αυτα της νιοτης της, μπορει να ειναι ακομα εκει, μπορει οχι. Αν ειναι θα σου πει για το κουραγιο της, θα σου πει για την θετικη ματια της.
Η Νονα σου παλι, θα σου μιλησει γι αυτην και θα νομιζεις οτι ειναι το 8ο θαυμα του κοσμου. θα σου πει ποσο ταλαντουχα και καλοπροαιρετη ηταν με ολους, πως ενω ηταν νευρικη και φωνακλου, ειχε παντα δικιο. Παντα εβγαινε σωστη στην ψυχολογικη ματια του κοσμου φυρω της. Και ο μπαμπας σου ακομα της ειχε αναγωνρισει οτι ηταν ενας "καθρεφτης" των αλλων. Πολλες φορες αθελα της.
Εκεινη απλα ενιωθε οτι πολλες φορες πατουσε νευρα γυρω της, που δεν ηταν φανερα στον εξω κοσμο, και πολλες φορες ουτε και κεινη την ιδια.
Δεν θα σου πει ποσο αυταρχικη ηταν, γιατι ετσι κι αλλιως ολοι στην ζωη της νονας σου ειναι λιγο bossy, και της αρεσει να την καθοδηγουνε-λιγο.
Θα σου πει ομως ποσο γεματη χαρη ητανε, ποσο εξυπνη και ποσο σ'αγαπουσε.Αυτην ηταν η ματια της Νονας σου. Καλοπροαιρετη.
Και ρωτας εμενα.
Και δεν ξερω τι να σου πω, αληθεια, παρα οτι το μεσα της ηταν τοσο μαλακο, σαν συννεφο που διαλυεται στο αγγιγμα, και τοσο καλα κρυμμενο που δεν θα το φανταζοσουν. Το ποσο ειχε αναγκη να εχει κοσμο και παρεα, κοινο, αλλα δεν το εκμεταλλευοταν, ηθελε ολοι να γινουν "σταρ" να εχουν προβολεις επανω τους, γιατι πιστευε οτι ολοι ειχαν κατι αξιολογο να δειξουν και να μοιραστουν.
Θα σου πω για τις καθημερινες φοβιες που την βασανιζανε και το ακθημερινο αγχος που τις τρυπαγε τα κοκκαλα, κανοντας την νευρικη, να μιλαει πολυ γρηγορα και να απωθει, εκει που αλλους τους γοητευε.
Θα σου πω για την ασχημη πλευρα της, τα νευρα τους θυμους, τις φωνες, την ανασφαλεια και την ανικανοτητα να μεινει σε δωματιο με πολλους ανθρωπους για πολυ ωρα. για την αναγκη ελεγχου, για τις αμετρητες πληγες που φροντιζε να γιατρεψει σιγα σιγα χωρις την ψευδαισθηση οτι υπηρχε ιαση.
Θα σου πω για την αποφασιστικοτητα της, την περιπλοκοτητα του μυαλου της, την απιστευτη καταναοηση της ανθρωπινης φυσης-οταν ενδιαφεροταν αρκετα ωστε να σκυψει επανω στον αλλον. Για την καταπιεση και το θυμωμενο υφος της.Η σχεση της με τους γονεις της ηταν πονεμενη. Δεν σου μιλαω για τις τριβες μιας μεσης οικογενειας, αλλα για τις συνεχομενες τριβες μιας μητερας που δεν ελεγε να μεγαλωσει και απομυζουσε προσοχη περιγραφοντας την μαμα σου παντου σαν τερας, μιας γιαγια; που ενω ηταν γλυκια και απαλη στους τροπους, δεν γνωριζε ορια, ανταγωνιζοταν και δεν ξκαταλαβε ποτε οτι το παιδι της ηταν παιδι και οχι αδερφη της, και οτι μεγαλωσε. Η μαμα σου προσπαθησε φιλοτιμα να βρει λυσεις να βαλει ορια, και οταν απετυχε, εφυγε απο το σπιτι. Ο δικος σου ερχομος και το διαζυγιο την αναγκασαν να "επιστρεψει" στο σπιτι αφου χρειαζοταν βοηθεια, και ισως γιαυτο και συ εβλεπες καυγαδες με την γιαγια και την μαμα σου.
Ησουν για την μια το τροπαιο, η δευτερη ευκαιρια, να αποδειξει στον κοσμο και στον εαυτο της οτι το παιδι της ηταν στραβο, και αν μεγαλωνε αλλο παιδι, θα το αποδεικνυε. Η αλλη, ηταν απλα η μαμα σου και επρπε να υπομενει τα τριπακια εξουσιας και μικροεκβιασμους για να μπορει να σε αφησει καπου. Ευτυχως, ομως η γιαγια σου δεν ειχε τοσο χρονο να ασχοληθει και σε αφηνε με τον παπου. Ενας παπους που ειχε συνθλιψει καθε αυτοπεποιθηση στην μαμα σου αφου απο μικρη ακουγε ποσο ηλιθια ειναι, και οτι δεν θα καταφερει τιποτα...που ειχε ομως μαλακωσει με τα χρονια και ευτυχως η μη διαιωνιση της κακοποιησης, της ειχε επιτρεψει να τον συγχωρεσει και να μπουν οι σχεσεις τους σε διαφορετικο φως. Οταν ο παπους σε χαστουκισε στο προσωπο, εγινε της ποπης. Εσυ δεν καταλαβες παρα μονο οτι παλι τσακονωνταν, η μαμα σου προσπαθουσε να μην εχεις τα ιδια που περασε, τις προσβολες, την μειωση.
Αυτα, σε περιπτωση που θυμασαι καβγαδες και φωνες.
Η μαμα σου δεν επαιζε τοσο μαζι σου και δεν αντεχε οταν γκρινιαζες, θαυμασαι? Εφευγε απο το δωματιο. Ενιωθε υπο πιεση συνεχεια και περιμενε πως και πως να μεγαλωσεις λιγο, να μην νιωθει τοσο φυλακισμενη και στο ελεος ολων τους...Να μπορεσει να βρει μια πιο σταθερη δουλεια αφου τα καλοκαιρια κανεις δεν θα σε κρατουσε φουλ ταιμ...και δεν ηθελε και να σε δωσει σε κανεναν για τοσες ωρες.
Θα σου πω για την αναγκη της να μην ενοχλει τον αλλον-οσο γινοταν συνειδητα. Δεν ηθελε να ειναι σαν τους γονεις της που πολλες φορες δεν καταλαβαιναν οτι τους φτυνουν,ετσι αμφισβητουσε συνεχεια τον εαυτο της σε πολλα. Εκοινοι ειχαν παντα δικιο, οταν μεγαλωνε, αρα εκεινη ειχε παντα αδικο, λαθος...δυσκολο να μεγαλωνεις ισσοροπημενα ετσι.
Θα σου πω για την τρυφεροτητα της που φοβοταν να εκδηλωσει γιατι οτι αγαπησε την μασησε την εφτυσε η το χασε.
Θα σου πω ποσο πολυ σε αγαπουσε και παντα εβαζε στην εξισωση την ψτχικη σου υγεια, τηαν αισθηση ασφαλειας σου.
Παντα ηθελε να εχεις αλλη ζωη απο αυτην που γνωρισε, να ενιωθες επιθυμητη αν και πολλες φορες δεν το καταφερνε να στο μεταδωσει, αφου δεν καταφερνε να το εκδηλωσει.
Ποσο περηφανη ηταν για σενα ακομα και σε εποχες οπου δεν μπορουσε να διακρινει αν θα εισαι εξυπνη η οχι, καλη η οχι.
ηταν περηφανη μονο και μονο που υπηρχες.
Ηταν ερωτευμενη μαζι σου αλλα προσπαθουσε πολυ να μην το δειξει, να μην το βιωσει καν για να μην σε χαλασει, για να ειναι αντικειμενικη και να σου δωσει, οσο γινταν τα πιο σωστα εφοδια-ωθησεις στον χαρακτηρα σου για να εισαι αυριο ευτυχισμενη.
Ετρεμε μην μπλεξεις αυριο με ναρκωτικα, σιχαινοταν τους χρηστες, εβρισκε οτι ηταν κακομαθημενοι ανθρωποι. σιχαινταν και οσους κρυβονταν πισω απο μια συμπεριφορα passive aggressive. Ειχε ξεπερασει τους γονεις της οταν εφυγε, αλλα η δυμπεριφορα τους την ειχε σημαδεψει σε πολλα. Και παλευε πολυ να μην κανει τα ιδια, δεν αντεχε πχ να πληρωσεις εσυ την δικη της ιδιαιτεροτητα στο σχολειο οπως εκεινη. Να σε καλουνε σε παρτι, να εχεις φιλους. Να μην βρεθεις το κεντρο ενος κοτσομπολιου που θα εφτανε στα σπιτια των συμμαθητων σου.
Ειχε μεγαλο θυμο με τον μπαμπα σου με ολα αυτα που ειχε κανει σε κεινη αλλα και σε σενα. Ομως δεν στο εδειξε ποτε, και σε εστελνε, γιατι τον αγαπουσες. Δεν σε δηλητηριασε ουτε σε ανακατεψε αλλα το βαρος ηταν μεγαλο και ετρεμε μην γυρισει μια μερα ο μπαμπας σου να πει ψεμματα γιατι δεν θα ηθελε να σε βαλει στην μεση λεγοντας σου την πλευρα της.
Κατα τα αλλα δεν αντιπαθουσε και πολλα πραγματα η ανθρωπους.
Ηταν κατα καιρους ομορφη αλλα παντα το αντιλαμβανοταν κατοπιν εορτης και ειχε προβληματα με το βαρος της. Μια παχαινε μια αδυνατιζε.
κατα βαθος δεν την πολυ ενοιαζε απλα της ειχε γινει πλυση εγκεφαλου απο μικρη οτι ηταν κατι πολυ κακο και κανεις δεν αγαπαει μια χοντρη.
κατι που το επαληθευσε με τις επιλογες της πολλες φορες.
Ηταν ευτυχισμενη οταν δουλευε και ηταν οικονομικα ανεξαρτητη,ειχε αλλον αερα τοτε, ψηλωνε και 10 ποντους.
Δεν ξερω τι αλλο να σου πω.
ηταν μια γυναικα που υπεφερε απο κοινωνικες μαλακιες, απο ερωτα, απο οικογενειακα,
ηταν ομως και μια γυναικα που υπηρξε πολυ ερωτευμενη και ερωτευσιμη, θηλυκη
Ηταν μια μητερα σιγουρη και φοβισμενη συναμα, πολλες φορες τρομοκρατημενη και γεματη ενοχες που δεν εκανε καποια πραγματα διαφορετικα, μερικες φορες απομακρη για να μην ρουφηχτει και χασει την μπαλα, αλλα τα βραδια μυριζε τα μαλλια σου και σε χαιδευε με τις ωρες, φιλωντας σε , ανικανη να κοιμηθει οποιο βραδυ δεν ενιωθε το γνωριμο βαρος στο πλευρο της.
Σε λατρευε.
ηταν ενας ανθρωπος που δεν ηθελε να μενει θυμωμενος και ξεχναγε ευκολα, συγχωρουσε ακομα πιο ευκολα.
Ενας ανθρωπος που δεν ηθελε να σε εμπλεξει στις ασχημιες τις ζωης (της), ενας ανθρωπος που οπως ολοι εψαχνε να βρει την θεση του στον ηλιο.
διαβαζε πολυ, επιανε τα απωτερα κινητρα και ηταν ενοχλητικη σε πολλους.
σαν αλλη τζακλιν Σουζαν, αγκαλιαζε τα λαθη της, την οποια χυδαιοτητα της , την ανθρωπια της και προσπαθουσε να βρει γαληνη.
Και ταυτοχρονα να σε προφυλαξει.
απο τον κοσμο. και απο κεινη.
απο τα δικα της issues, απο τα δικα της λαθη.
Δεν ξερω αν θα την συμπαθουσες μεγαλωνοντας, το πιθανοτερο ειναι να σε εξοργιζε, η να ενιωθες επισκιαζμενη, η πιεσμενη να καταφερεις πιο πολλα.
δεν ξερω αν κατα συνεπεια ο χαρακτηρα σου θα ηταν αποφασιστικος με επιμονη η καποια που απλα τα παραταει στην πρωτη προσπαθεια.
υποψιαζομαι το πρωτο οταν θυμαμαι μια ιστορια που εξιστορουσε με με περηφανεια, το πως ηθελες να κολυμπησεις μονη σου ως την ακρη της πισινας και ποση χαρα ενιωσες που τα καταφερες.
Της αρεσε αυτο.
γιατι ενιωθε οτι οτι κιαν γινοταν, με την επιμονη και την αποφασιστικοτητα, you would be alright.
Ηθελε να σε δει να μεγαλωνεις, να ερωτευεσαι (αν και φοβοταν μη σε τραβολογαει καποιος απο την μυτη-προσπαθωντας να κανεις καποιον να σε αγαπησει για να καλυψεις ελλειψεις)
ηθελε να σου δωσει συναισθηση της μοναδικοτητας και της αξιας σου, κατι που εκεινη ανακαλυψε για τον εαυτο της σχεδον πολυ αργα.
Ηθελε να φυγεις να μεινεις μονη να σπουδασεις να κανεις οτι θελεις αλλα ελπιζε οτι ισως, ισως να την γουσταρες τοσο που να την ηθελες κοντα σου.
"δεν ξερεις ποτε" ελεγε.
Ηθελε να δει το προσωπο σου να αλλαζει, δεν μπορουσε να μαντεψει την μορφη σου σαν γυναικα.
Ανυπομονουσε να ερθει η μερα που θα παιζατε αγωνια, θα μιλουσατε για τα παντα, θα της εκανες και λιγο παρεα πριν μπεις στην σκοτεινη εφηβεια οπου θα επρεπε να σε καθοδηγησει με αυστηροτηα και πολυ αγαπη να μην πεσεις σε λουμπες.
Θα προτιμουσε να μην ξεκινησεις νωρις την σεξουαλικη σου ζωη γιατι υπαρχουν συναισθηματικες επιπτωσεις, δεν ηταν θεμα ηθικης, αλλα προστασιας.
Να εκανες σεξ υπευθυνα.
Θα ηθελε να σου δωσει ενα αισθημα τιμιοτητας απεναντι στους ανθρωπους, να μην κοροιδευεις, κλεβεις.
Ηθελε να ειναι εκει και να προσπαθησει να σου δωσει τοσα.
ενιωθε οτι ειχε να σου δωσει πολλα ακομα, οτι την χρειαζεσαι.
φοβοταν αν παθαινε κατι σε ποιον θα πηγαινες. δεν εμπιστευοταν κανεναν, δεν εβρισκε κανεναν που θα σε αγαπουσε τοσο ωστε η απουσια της να μην σου αφηνε κενο στην καρδια.
Της αρεσε το γελιο σου, το ποσο αγαπουσες τα ζωα, τα ματια σου που κλεινανε σαν κινεζακι οταν χαμογελουσες.
Ηταν μια καλη γυναικα, και ισως να ησουν η μονη που θα μπορουσες να το δεις(αν το ηθελες),ηταν μια απο τις δυναμικες γυναικες που απαρτιζουν το γενεαολογικο σου δεντρο.
θα εβλεπε μεσα σου, και αν αυτο θα σε εκανε να νιωθεις λιγοτερη μοναξια η αντιθετως, εισβολη, ειναι κατι που κανεις δεν ξερει.
Ηταν μια ευαισθητη, γλυκοξινη, γεματη φαντασια, αστεια,( που δεν φοβαται να τσαλακωθει και να εκτεθει), παρουσια, που ηθελε ξεκαθαρα πραγματα στο φως.
Χωρις ενοχικα συμπλεγματα, χωρις μυστικα( αν ντρεπεσαι η λυση ειναι μια, ΜΗΝ τα κανεις),χωρις (αλλους) φοβους.
Δεν ειναι περιεργο πως η μια εικονα της ειναι διατρυτη και φοβισμενη οσον αφορα την παιδικη της ηλικια και την σχεση της με τους γονεις της, ενω απο την αλλη ηταν τοσο αποφασιστικη, δυνατη και δεν φοβοταν να βουτηξει τα χερια της στα σκατα αν κατι επρπε να γινει;
Σε γεννησε στο σπιτι σε μια εποχη που ο κοσμος ουρλιαζε "ανευθυνοτητα" για μια τετοια πραξη, και το εκανε για να εισαι εσυ καλα, χωρις φαρμακα και τραυματικες εμπειριες, κιας πονουσε εκεινη.
Σε θηλασε ενω εκλαιγε απο καταθλιψη, για 3 χρονια, ενω η ζωη της γκρεμιζοταν, ποτε δνε υπολογισε οτι κατι τετοιο wasnt done.
Ενιωθε απογοητευση που δεν μπορεσε να ειναι η μαμα που ηθελε να ειναι, να παιζει, να κανετε κατασκευες, να σου μαθει γλωσσες...δεν προλαβαινε πολλες φορες ουτε μπανιο να σε κανει. Η δουλεια στο κομπιουτερ, το σπιτι, ολα τα εκανα απο λιγο και περνουσε ο καιρος χωρις να ολοκληρωνει τιποτα.
Ελπιζε να την συμπαθησεις, αλλα ηταν ετοιμη, στην αντιθετη περιπτωση να μην πτοηθει.
Ησουν το παιδι της, και αν ειχες ανγκη να καθοριστεις σε αντιθεση με τα οσα ηταν εκεινη,θα ηταν διπλα σου, και παλι.
σε αγαπουσε πολυ και της μαθαινες καθε μερα τι ειναι αγαπη.
Και ηθελε να εισαι πλυμμυρισμενη σε αυτην, σαν ροζ μαλλι της γριας που θα σε σηκωνε μακρυα απ ολα τα προβληματα του κοσμου.
Ηθελε να νιωσεις αγαπητη, γιατι φανταζοταν ποσο υπεροχα δυνατος νιωθεις οταν νιωθεις οτι καποιος ειναι παντα εκει να στηριξεις την πλατη σου.
Ηθελε να μην χρειαζεσαι κανενα-ουτε καν αυτην, αλλα να ΘΕΛΕΙΣ να εισαι με καποιον.
Να εχεις να δινεις, παρα νασ εμπλεκεσαι σε σχεσεις για να καλυψεις καποιο κενο.
Να εισαι ευτυχισμενη με λιγα λογια.
Εκεινη ηταν?
Ειχε στιγμες. Οταν ηταν ερωτευμενη ηταν πιο ισσοροπημενη. Ηταν ευγνομων για ολα οσα ειχε, τον Νικο που επαιζε μαζι σου, μια στεγη πανω απο το κεφαλι σας, περιοδους ηρεμιας οπου οι ανθρωποι που αντιπαθουσε περιοριζονταν μονο σε ενα καλημερα. Καποια μερα θα φευγανε και τελειως απο την ζωη της, υπομονη ηθελε μονο το πραγμα.
Και να δουλευει τον θυμαο της σε καθε γεγονος που την ευνουχιζε, φυλακιζε, διαταραζε.
Δουλευε σε τοσες δουλειες, ευχοταν για σενα να πας ψηλα. Να ξεκινησεις απο πιο ψηλο επιπεδο απο τι ειχει ξεκινησει εκινη και να διανυσεις μικροτερη αποσταση και λιγοτερα εμποδια.
Ενιωθε πολυ π[ερηφανη για ολα οσα ειχε καταφερει μονη της.
Αλλα απο την αλλη υπηρξαν και πολυ καλοι ανθρωποι στην ζωη της.
Και αν ποτε θες να δεις τις σκεψεις της, μπες στο womanzones.blogspot.com
Μονο εσυ θα μπορεσεις να το δεις, αν βαλεις τον κωδικο.Ειναι το πληρες μπλογκ, και οχι αυτη η βερσιον.
"Η ζωη δεν μας χρωστα τιποτα, αν περιμενεις να εισαι συνεχεια ευτυχισμενος, θα δυστυχησεις και συ και οι γυρω σου. Αντιθετως, αν δεν περιμενεις τιποτα, αν δεν νιωθεις οτι καποιος κατι σου χρωσταει, τοτε σηκωνεις τα μανικια και βρισκεις ευτυχια στην δικη σου προσπαθεια, και αν κατι σου δοθει, νιωθεις ευτυχια ευγνωμοσυνη...και παλι χωρις να περιμενεις οτι θα κρατησει. Αυτο ειναι το μυστικο της ευτυχιας για μενα. Και αν συμβει κατι κακο, μεχρι να σκεφτεις γιατι? η γιατι σε μενα, θα ειχες προλαβει να φτιαξεις την μιση ζημια."
Comments