Ειμαι καλος ανθρωπος Friday, January 12, 2007

Οταν χωρισα οπως χωρισα με τον πρωην μου, υπηρξε ενα -μικρο - διαστημα που μου' λεγε οτι μ΄' αγαπαει, με θελει, και αλλα που δεν κολλουσανε με τα τερατωδη που ειχε κανει και ειχε πει, και που φυσικα δεν κολλουσανε με την δυμπεριφορα του.
οσο ερωτευμενη και να ημουν η αληθεια πεταγοταν εκτυφλωτικη μπροστα στα ματια μου.
Μπρος στην κατακραυγη του περιγυρου, αντιμετωπος με το ποσο πολυ τραβηγμενα ηταν ολα οσα εκανε, στην ιδεα και μονο οτι ηταν ο "κακος " της υποθεσης, εφτιαξε στο μυαλο του ενα αλλοθι, ενα ρολο, τον φορεσε και προσπαθησε να τον πιστεψει.
Αν αγαπουσε , τοτε δεν θα ηταν τοσο σοβαρο. Αν προσπαθουσε για την οικογενεια του, τοτε θα ηταν ολα οσα εκανε" λαθη", και οχι στ'αρχιδισμοι ενος ανθρωπου που δεν εμαθε ποτε να υπολογιζει τον διπλα του. Αν επειθε τον εαυτο του οτι ηθελε να ειναι σπιτι του, τοτε δεν ηταν καφρος, αλλα "ανθρωπινος" με ελλατωματα.
Μονο που αλλο να πατησεις καποιον αλλον κατα λαθος, και αλλο να του ανοιξεις -επανελλημενως -το κεφαλι πχ, με ενα τηγανι

Απο τοτε αυτο το πραγμα, το συναντησα αρκετες φορες.
" μα δεν ειναι κακος, δεν με κοροιδευει," μου ελεγε μια γνωστη μου προχτες.
Το οτι δεν σε κοροιδευει συνειδητα δεν σημαινει οτι δεν σε κοροιδευει και σενα μαζι με τον εαυτο του, σκεφτηκα.



Πολλες φορες στην ζωη μας ανθρωποι γυρω μας αλλα και μεις οι ιδιοι, δεν θελουμε να ειμαστε οι κακοι της υποθεσης και φτιαχνουμε ενα παραμυθι στο μυαλο μας.
Δεν θελουμε να κοροιδεψουμε τον αλλον, κοροιδευουμε τους εαυτους μας.
Αλλα φυσικα σ'αυτην την παραμυθα , περα απο τον εαυτο μας,εμπλεκεται και ο αλλος.Δεν μιλαω για τα τσογλανια ουτε γιαυτους που λενε ψεμματα συνειδητα για να παρουν κατι απο τον αλλον, μιλαω γιαυτους που μας μπερδευουν με τα οσα λενε και οσα κανουν.
Οταν ειμαστε μια ετσι, μια γιουβετσι.

Παραδειγματα απειρα αν και τωρα δεν μου ρχονται ολα στο μυαλο.

Πχ:
Προσπαθουμε απεγνωσμενα να πεισουμε την γυναικα μας-και τον εαυτο μας- οτι την αγαπαμε, αυτην και τα παιδια και οτι θελουμε την οικογενεια μας,- ειδαλλως ολοι θα μας κατακρινουν αν φυγουμε για να αγορασουμε το καμπριολε αυτοκινητο και τα φτιαξουμε με την Σουλα την κομμωτρια με το πεταχτο βυζι και την ρογα πυραυλο.
Προσπαθουμε απεγνωσμενα να βρουμε δικαιολογιες γιατι δεν παμε στον φιλο μας τον Λευτερακη που εχει κατι προβληματα,- εμεις, δεν ειμαστε σαν τους αλλους, ειμαστε καλοι, απλα ετυχε.
Προσπαθουμε απεγνωσμενα να ειμαστε σωστες απεναντι στον Γιωργακη και να ειμαστε αγαπημενες συντροφοι, αφου αυτος ειναι τοσο καλο παιδι και παντα μας βγαζει εξω και μας προσεχει,- ντροπη τωρα να σκεφτομαστε τον Λακη τον αδερφο του που μας εχωσε και σφαλιαρα.
Προσπαθουμε απεγνωσμενα να πουμε στον αλλον αυτα που θελει να ακουσει, να ειμαστε ενταξει με τον εαυτο μας.Με την ιδεα του εαυτου μας.
Θελουμε να ειμαστε καλοι, σωστοι, ακομα και οταν δεν μας βγαινει.
Θελουμε να τα χουμε ολα.
Δεν θελουμε καμια αρνητικη ευθυνη. Καμια αρνητικη εικονα του εαυτου μας.
Θελουμε εναν εξευγενισμο στο ζωο (ενστικτο/ παιδι/ουατεβερ) μεσα μας που υπαγορευει τα εγωιστικα "θελω" μας.

Θελουμε να αγαπαμε, ακομα και οταν θελουμε απλα να γαμαμε, ριαλι.

Οι πραξεις ομως δεν λενε ποτε ψεμματα.