Sunday, December 17, 2006

Ειμαι τυχερος ανθρωπος τελικα.
Ερωτευτηκα παθιασμενα πολλες φορες, και με ερωτευτηκαν back.
Εζησα ιστοριες ρομαντικες, γεματες εκπληξεις.
Η πιο ρομαντικη, η πιο ζεστη, η πιο απιστευτη ειναι αυτη 2 παιδιων στα 15 που χωριζονται και υποσχονται να ξαναβρεθουνε καποτε. Και ακολουθουν χρονια αλληλογραφιας, εκμυστηρευσεων, μυστικων μοιρασμενα. Φωτογραφιες που δειχνουν το περασμα του χρονου, ανοιγμα ψυχης απολυτο, παρηγορια καποιο βραδυ που χωρισαμε με το αγορι μας και το χαρτι μουσκευε απο τα δακρυα και το παραπονο, παρηγορια τοτε που πιασαμε την κοπελλα μας να μας απατα.
Και 13 χρονια μετα, μια ολοκληρη ζωη, βρεθηκαμε.
Και η καρδια παει να σπασει και το συναισθημα, οι αναμνησεις, το δεος μπροστα στην αφωσιωση 2 παιδιων που θελανε να κρατηθουν το ενα απο το αλλο, ολα αυτα και πολλα αλλα, τα εζησα.
(παλι ημουν ερμαιο των συναισθηματων μου και "πνιγομουν" απο ευτυχια αλλα δεν πειραζει, με ηξερε καλα)
Δεν κοιμηθηκαμε ποτε μαζι, ειναι παντα o Marcus μου και ειμαι παντα the one that got away... Φιλος, τοσο μακρυα και τοσο κοντα.




Η δευτερη ιστορια με αναπαντεχο twist, ειναι αυτη που ζω τωρα. Πεταξα ενα μπουκαλι με μυνημα στην θαλασσα με απολυτη πιστη οτι θα βρει τον προορισμο του, καποτε. Και μολις ειχα αρχισει να ξεχναω, την πιο καταλληλη στιγμη, οταν ειχα βρει καποιον που εσβυνε την δικη του αναμνηση (εχω καταλαβει οτι για καποιο λογο αυτον ψαχνω στις σχεσεις μου, ισως για να ξαναγραψω την ιστορια), εμφανιζεται.
Ενας ανθρωπος που εχω την φωτογραφια μας στην βιβλιοθηκη μου, μια φωτο που απεικονιζει ενα νεο ζευγαρι που δεν κοιμηθηκε ολη νυχτα και πηγε να φαει πρωινο με θεα την θαλασσα. Μη με ρωτατε γιατι εφαγα τετοιο κολλημα μαζι του. Δεν ειναι ερωτικο πια αλλα εχει να κανει νομιζω με το οτι ηταν πιθανον η πιο ουσιαστικη μακροχρονια σχεση μου, και παρολα τα απιστευτα προβληματα μας, δεν προσπαθησε ποτε να με κοροιδεψει, ηταν εντιμος. Και καλος.
Φταιει ισως οτι ενω ειχαμε να πουμε 5 πραγματα ακομα ο ενας στον αλλον, χαθηκαμε αποτομα.
( να δω ποτε θα μπει μσν επιτελους...δεν τον κοβω για κομπιουτερακια ετσι κι αλλιως αλλα ποτε δεν ξερεις)


Εχω αγαπησει και με εχουν αγαπησει ανθρωποι αξιολογοι.
καμια φορα δεν ηταν mutual. Ομως ο ερωτας ηταν η αφορμη να αρχισουν φιλιες που μας κρατησανε στα δυσκολα.
Ο ερωτας μας εφερε κοντα, μακρια και μετα πολυ κοντα, σαν ανθρωποι.
Υπηρχαν και καποιες περιπτωσεις τραγικα λαθη οπως ο πρωην συζυγος μου αλλα ηταν ανθρωποι που με ερμηνευανε βαση το δικο τους σετ αξιων, τι να πω?
Ειχα φιλες τρυφερες καλοσυνατες, με ελλειψη εγωισμου και καλη διαθεση.
Που δακρυζανε οταν εκλαιγα και τρεχανε στις κραυγες μου.
Και ειχα και αγνωστους , που παντα με στηριζανε, ενα περιεργο πραγμα, ποτε δεν ενιωσα αυτο που λενε" τιποτα δεν ειναι τζαμπα και ολοι θελουν καποιο ανταλλαγμα".
Ο ψυχολογος μου λεει οτι ειναι επειδη και γω δινω.
Η μαμα μου επειδη ειμαι καλη.


Δεν θα μπω στο τριπακι να πιστευω οτι τιμωρουμαστε και ανταμοιβομαστε απο τον Θεο. Πιστευω οτι οσες δυσκολιες περναω και περασα τις εφερα εγω σε μενα ειτε για να μαθω κατι, ειτε γιατι ηταν συνεπεια των πραξεων μου, αλλα με εκπληξη ειδα Οτι την ωρα που γονατιζω , την ωρα που μου βγαινει η κραυγη του πονου, γονατιζουν κιαλλοι μαζι μου και προσεχουν να μην χτυπησω με την πτωση μου.
Νιωθω πραγματικα τυχερη για τα οσα νιωθω για οσους αγαπησα, πονεσα, συμπορευτηκα.
Κι ας ειναι πολυ εντονα καμια φορα για να τα αντεξω, ρε πουστη μου, ΖΩ.










Εχω διαθεση να βγω, ξυπναω νωρις μεν αυριο αλλα θελω να τραγουδησω.
Θα δω. Δεν ξερω αν ειμαι ακομα ετοιμη να αντιμετωπισω , αυτο το κομματι.