Πρώτη μέρα ηρεμίας.




Από τότε που μετακόμισα στο «αγρόκτημα». Συνειδητοποίησα το πόση σπατάλη κάνουμε. Η έστω έκανα εγώ.

Τώρα όταν κόβω τομάτες, ας πούμε, δεν κόβω όλη τη ροδέλα της «καρδιάς» (το σημείο που είναι σκληρό και ενώνεται με το κοτσάνι) αλλα μετά κόβω γύρω γύρω και τα βάζω σε ένα ταπεράκι για μελλοντικές σάλτσες. Αν είναι τομάτα του εμπορίου και όχι δικές μου, τα πετάω σε ένα ειδικό κόκκινο κουβά του Ικεα και τα δίνω στις κότες. Ψωμιά, φρούτα, φλούδες, όλα πάνε στην «ανακύκλωση», όπως τις ονομάζω. Οι φλούδες από καρπούζι πάνε μαζί με τα αγριόχορτα σε μια ειδική τρύπα που υπάρχει στην άκρη του κτήματος, μπας και γίνουν λίπασμα (δεν πάω να τα γυρίσω συχνά, βαριέμαι).

Το κατακάθι του καφέ, λίπασμα, τα κόπρανα από τα δύο κουνέλια μου, λίπασμα.

Τα τσόφλια από τα αυγά από τις κότες μου τα κρατάω και τα συνθλίβω στο μπλέντερ. Τα βάζω στο φαγητό των σκύλων για ασβέστιο.

Η βρύση μου στάζει και υπολόγισα ότι άνετα γεμίζω δυο λίτρα μπουκάλια την βραδιά, έτσι, βάζω δυο μπουκάλια και το πρωί έχω νερό για τα ζώα και τα μπροστινά φυτά.

Όλα αυτά παίρνουν χρόνο βέβαια (τάισμα, πότισμα) και μέσα στην ζέστη υποφέρω (σκέφτομαι τι θα κάνω το χειμώνα και τα παίζω).

Μου αρέσει όμως αυτή η ανακύκλωση.

Μου αρέσει να ακούω τα τζιτζίκια στη μηλιά μου τώρα που δακτυλογραφώ. Οι δύο συκιές έχουν βαρύνει από τα φρούτα και το πρωι μερικά θα πέσουν στο από κάτω κοτέτσι. Έτσι το δέντρο θρέφει τις κότες και οι κότες με τις κουτσουλιές τους, το δέντρο.

Βγαίνουν και τα σταφύλια, θα δοκιμάσω να κάνω κρασί, κανα δυο μπουκάλια, και τον Οκτώβρη θα δοκιμάσω να κάνω ελιές από την Ελιά μου.

Η μικρή ειναι πανευτυχής.

Μεσα στον κήπο, πάιζει, κάνει το σκύλο, γκρινιάζει βέβαια που ταίζε τα ζώα κάθε πρωί (δικήτης ευθύνη, καθώς και το άπλωμα των ρούχων) και έχει αρχίσει αν συνηθίζει τα ζουζούνια και τις αράχνες που τρυπώνουν στο σπίτι. Τα μυρμήγκια είναι βέβαια άλλη ιστορία. Μην αφήσω κάτι για 5 λεπτά στον πάγκο, αχρηστεύτηκε.


Με τα δυο σκυλιά έχω ένα θέμα. Ακόμα τα κάνουν όλα λίμπα, ο φράκτης δεν τους κρατάει. Και γέννησε μια γειτονική γάτα κοντά στην αποθήκη με τα εργαλεία. Μάζευε Λίλι διπλάσια σκατουλάκια. Κάθε Σάββατο μαζεύω μια σακούλα από τα σκυλιά.

Τώρα τελευταία, χώρισα το οικόπεδο στα δύο. Μπροστά τα ζώα, πίσω εγώ με τα φυτά και το Τσιουάουα (δεν μετράει για ζώο, είναι μια σταλιά).

Πήρα και δύο κυβικά κοκκινόχωμα και άρχισα πάλι να φυτεύω. Φασόλια, σπόρους από μαρούλια και καρότα, μπάμιες, ντοματιές, πατάτες. Σε λίγο θα βάλω και λάχανα (κόκκινα) και μπρόκολα.

Πήρα και ένα κιλό κρέας από το σουπερ μάρκετ (μέχρι να γεννήσουν τα κουνέλια και να μεγαλώσουν καμιά δεκαριά για να σφάξω, σφύρα μου- και πάλι δεν ξέρω αν θα μπορούσα) και το έκοψα λωρίδες. Το έβαλα στον ήλιο σε ένα προστατευτικό με σήτα και αφού στέγνωσε, το έβαλα στο φούρνο στους 50 βαθμούς ζεστό αέρα. Έγινε μούρλια.

Θα κάνω κι άλλο, είναι τέλειο για τον χειμώνα, και νομίζω η μικρή θα το εκτιμήσει δεόντως στο σχολείο αντί για ταπεράκι αμε σάλτσες, αφού πάντα βιάζεται να πάει να παίξει και μένει νηστική ή καταπίνει (αναπνέει θα έλεγα) την τροφή της.


Ανακαλύψαμε ένα νεογέννητο πουλάκι, μεζέ για τα μυρμήγκια. Που στο καλό ήταν και από πού έπεσε, δεν έχω ιδέα.


Θα σταματήσω τη δουλειά το Σεπτέμβρη, υπήρξαν κάποια πράγματα που δεν μου άρεσαν με αποτέλεσμα να αντιδράσω με παραίτηση στα καλά καθούμενα μετά από μεγάλη και άδικη πίεση. Ξαναγύρισα γιατί θεώρησα ότι κατάλαβαν το λάθος τους όταν μου είπαν να ξανάρθω, αλλά και γιατί υπάρχουν και άλλα παιδιά που δεν φταίνε σε τίποτα. Όμως είτε γύρισα είτε όχι, το πρόβλημα παραμένει.

Ίσως φταίει ότι έχω μπει σε ένα πολύ συντηρητικό περιβάλλον κι εγώ δεν είμαι και υπάρχουν συγκρούσεις- όπως λέει ο ψυχολόγος μου- ίσως είναι πολύ πιο απλό και συνηθισμένο. Όπως και να έχει μου έδωσε ιδέες για το μέλλον.

Θα τα πούμε όμως αυτά όταν έρθει η ώρα.

Για την ώρα έβαλα αγγελίες και χαρτάκια για μαθήματα στην περιοχή.

Θέλω να χαρώ λίγο το σπίτι μου.

Κουράστηκα πολύ με την αρρώστια του πατέρα μου, την μετακόμιση και τους ρυθμούς της δουλειάς.

Concert Promoter , μόνη μου.

Δεν ήταν και λίγο πράγμα.

Ελπίζω να σας δω στην συναυλία (θα τραγουδήσω κι εγώ J)

Comments

Heliotypon said…
Ζηλεύω την πολυπραγμοσύνη σου μέσα στο χτήμα. Κι εγώ έχω την τύχη να ζω μέσα σε 5 στρέμματα γης, αλλά με εξαντλούν οι αγροτικές δουλειές και δεν μπορώ να τις κάνω. Αμάθητος μάλλον. Τεμπέλης ίσως. Ή και τα δύο μαζί! Και μόνο η φροντίδα των υδραυλικών, ηλεκτρικών και σκυλιών με εξουθενώνει...
Lili said…
ε 5 στρέμματα ειναι αυτά. Εγώ μένω σε πολύ πιο μικρό οικόπεδο. Κι εγώ τωρα ξεκίνησα να κάνω δουλειές. Ισως μετά από κανένα χρόνο να βαρεθω και τα παίξω.(ο φόβος μου ειναι μην πάθω κανα πανικο τον χειμώνα, απομονωμένη, μοναξιά και μου λείψει η βαβούρα)
οσο για πολυπραγματοσύνη, μικρη πήγαινα στην φάρμα του παππού μου, και ήμουν "μικρός εξερευνητης" (χωρίς το καπέλο, αυτό το αγόρασα για την κόρη μου), πολύ διάβασμα, και χρήσιμα μπλογκ όπως το "φτιάχτο μόνος σου".

Popular Posts